Kάτι κακό θα συμβεί

«Όλες οι κυρίες στην Ουάσινγκτον σπεύδουν να φύγουν/ μάλλον κάτι κακό θα συμβεί. /Όλοι φεύγουν, θέλω να φύγω κι εγώ/ δεν θέλω μ' έναν καινούργιο να πειραματιστώ/ Άλλωστε έχω ήδη εξομολογηθεί/ δεν υπάρχει λόγος ξανά να εξομολογηθώ».

Έτσι αρχίζει ο νέος δίσκος του Μπομπ Ντύλαν, που κυκλοφορεί σήμερα με τίτλο Modern Times. Είναι η πρώτη συλλογή τραγουδιών του 65χρονου τροβαδούρου εδώ και πέντε χρόνια. Αλλά όποιος περιμένει απαντήσεις στα προβλήματα της εποχής, όποιος θέλει άλλη μια καταγγελία του Μπους ή του πολέμου στον Λίβανο, θα απογοητευτεί. Ο 44ος δίσκος του Ντύλαν γέρνει περισσότερο προς τον έρωτα παρά προς την πολιτική: «Θα ταξιδέψω σ' όλο τον κόσμο, αυτό θα κάνω/ κι ύστερα θα γυρίσω για να σε δω... Θα περνούσα μέσα απ' τη φωτιά/ αν ήξερα ότι βρίσκεσαι στην άλλη μεριά». Για τους αμετανόητους, πάντως, υπάρχουν και μερικά σχόλια κοινωνικού χαρακτήρα. Όπως: «Χάνεται η αγοραστική δύναμη του προλεταριάτου». H: «Θα σε συντρίψουν με τον πλούτο και τη δύναμή τους».

Ο Ντύλαν είναι πάντα ρομαντικός, αλλά τους κανόνες του μάρκετινγκ τους έχει μάθει καλά. Δέχθηκε να γράψει δίσκους που διατίθενται αποκλειστικά σε καφετέριες και βιβλιοπωλεία. Επέτρεψε στην Τουίλα Θαρπ να χορογραφήσει τους στίχους του. Εξέδωσε αυτοβιογραφικά βιβλία.

Συνεργάστηκε με τον Μάρτιν Σκορτσέζε για την παραγωγή του ντοκιμαντέρ «No direction home». Έδωσε άδεια στον γκέι σκηνοθέτη Τοντ Χέινς να γυρίσει μια ταινία για τη ζωή του, όπου τον δικό του ρόλο υποδύονται επτά διαφορετικοί ηθοποιοί, συμπεριλαμβανομένης της Κέιτ Μπλάνσετ. Και για να προωθήσει τον τελευταίο του δίσκο, στράφηκε στη γοητευτική Σκάρλετ Γιόχανσον.

Κανένα πρόβλημα, όλα είναι στο παιχνίδι. Ακόμη κι η συμφωνία του Ντύλαν με την Apple, που επιτρέπει το «κατέβασμα» έναντι 199 δολαρίων ενός ψηφιακού κουτιού με 800 τραγούδια και 42 σπάνιες ηχογραφήσεις, είναι θεμιτή. Αυτό που δεν είναι θεμιτό, ή εν πάση περιπτώσει είναι αντιφατικό προς τον τίτλο του τελευταίου του άλμπουμ, είναι οι δηλώσεις του Ντύλαν στο περιοδικό Rolling Stone: «Δεν γνωρίζω κανέναν που να έχει γράψει έναν δίσκο που να ακούγεται ικανοποιητικά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ακούς αυτούς τους μοντέρνους δίσκους, και είναι άθλιοι, σαν παρασιτικοί ήχοι. Όταν γράφαμε τα τελευταία μου τραγούδια στο στούντιο, ακούγονταν δέκα φορές καλύτερα».

Κι έτσι ο Ντύλαν διέγραψε με μια μονοκοντυλιά όλη την ψηφιακή τεχνολογία, όλους τους μουσικούς που γράφουν δίσκους με το παλιό στυλ, όλα τα αριστουργήματα που έχουν υπογράψει τα τελευταία χρόνια ένας Βαν Μόρισον, ένας Μπρους Σπρίνγκστιν, ένας Τομ Ουέιτς. Θα μπορούσε πράγματι να μιλάει λιγότερο και να αφήσει να μιλούν γι' αυτόν οι στίχοι του: «Ο ιδρώτας μου είναι αίμα, έχεις ένα πρόσωπο που ικετεύει να το αγαπήσουν».