Tουλάχιστον η σημαία να ήταν ιρακινή

H Καράντα ήταν μία από τις καλύτερες εμπορικές γειτονιές της Βαγδάτης πριν από τον πόλεμο. Εδώ ερχόσουν άμα ήθελες να αγοράσεις παπούτσια, έναν αποφλοιωτή, βερνίκι για τα νύχια ή άγραφα CD. Μέσα σε μια ώρα έβρισκες τα πάντα. Μετά τον πόλεμο άνοιξαν γραφεία στην περιοχή διάφορα θρησκευτικά κόμματα και μέσα σε λίγους μήνες τα πολύχρωμα ρούχα και οι αφίσες των γυναικών με μέικ-απ έδωσαν τη θέση τους σε σκοτεινές φωτογραφίες του Σιστάνι και του Μοκτάντα αλ-Σαντρ. Αλλά ο G. δεν είναι από τους ανθρώπους που πτοούνται εύκολα. Το κατάστημα των καλλυντικών που κληρονόμησε από την οικογένειά του ήθελε να το κρατήσει. Και από τον περασμένο Ιανουάριο, το μετέτρεψε σε κέντρο ποδοσφαιρικών συζητήσεων. Ο εξάδελφός του, ο οποίος ζει στον Καναδά εδώ και 15 χρόνια, του έστειλε μια τεράστια σημαία της Βραζιλίας και ο G. την κρέμασε στο παράθυρο.

Ύστερα από δύο ημέρες άρχισαν τα προβλήματα. Ένας γείτονας του G. τον ενημέρωσε ότι ένας νεαρός ιερωμένος με μαύρο τουρμπάνι που περνούσε από έξω και είδε τη σημαία, σταμάτησε και σημείωσε σε ένα χαρτί το όνομα του καταστήματος και τον δρόμο. «Ίσως να ήταν ένας οπαδός της Βραζιλίας», σχολίασε ο G. Την επομένη, είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο άδικο είχε. Ο ιερωμένος με το μαύρο τουρμπάνι που μπήκε στο μαγαζί δεν ενδιαφερόταν ούτε για καλλυντικά ούτε για κασκόλ. Είπε ότι είναι «αντιπρόσωπος» του γραφείου Τύπου του Σαντρ, το οποίο βρισκόταν λίγα μέτρα πιο κάτω, και ότι ήθελε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του θρησκευτικού ηγέτη για τη σημαία. Πού ήταν η αίσθηση της εθνικής του υπερηφάνειας; Πού ήταν η θρησκευτική του πίστη; Δεν θα ήταν καλύτερα, αντί για το πρόσωπο ενός ξένου παίκτη να κοσμεί το παράθυρο το πρόσωπο του πρώτου Σαντρ ή ακόμα καλύτερα του Μοκτάντα; Και, εν πάση περιπτώσει, αν ο G. ήθελε σώνει και καλά να κρεμάσει μια σημαία, δεν μπορούσε να διαλέξει την ιρακινή;

Ο G. προσπάθησε να βρει μια συμβιβαστική λύση, χάρισε στον ιερωμένο και ένα ζευγάρι φτηνές παντόφλες μαζί με μερικές φανέλες, νόμιζε ότι τη γλίτωσε. Όταν όμως βρήκε κάτω από την πόρτα του μια απειλητική επιστολή που τον χαρακτήριζε άπιστο, έσπευσε να κατεβάσει τη σημαία. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να πληροφορηθεί ότι ο Μοκτάντα έχει εκδώσει φάτουα κατά του ποδοσφαίρου, όπου επισημαίνει πως η Αμερική και το Ισραήλ, πανάθεμά τους, βάζουν τους Άραβες να παίζουν ποδόσφαιρο για να τους κρατούν μακριά από τους χώρους λατρείας: «Άμα θέλετε να τρέχετε, χαμπίμπι, να τρέχετε για στόχους που σας εξυψώνουν και δεν σας εξευτελίζουν»...

(Από το blog «H Βαγδάτη φλέγεται», riverbendblog. blogspot. com)