H Eμπρού δεν θα μετακομίσει ακόμη

Το δικαστήριο του Άμστερνταμ προφανώς είχε κέφια. Επικαλούμενο την ευρωπαϊκή Σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εγγυάται την οικιακή γαλήνη, διέταξε τη βουλευτή Αγιαάν Χίρσι Αλί να μετακομίσει επειδή η παρουσία της συνιστά κίνδυνο για τους γείτονες.

H Εμπρού Ουμάρ ήταν τυχερή. Οι δύο νεαροί - Μαγρεμπίνοι, σύμφωνα με την αστυνομία - που της επιτέθηκαν στις 20 Απριλίου έξω από το σπίτι της δεν τη σκότωσαν. Απλώς την κτύπησαν λιγάκι. H 36χρονη Ολλανδή δημοσιογράφος, που κατάγεται από την Τουρκία, επιμελείται εδώ και έξι μήνες στην εφημερίδα Metro τη στήλη που είχε ο σκηνοθέτης Τέο Βαν Γκογκ, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2004 επειδή είχε προσβάλει το ισλάμ. H επίθεση εναντίον της ήταν προφανώς μια προειδοποίηση. Αλλά εκείνη δηλώνει ότι δεν θα αλλάξει τη ζωή της. Θα εξακολουθήσει να γράφει άρθρα εναντίον του βίαιου και αδιάλλακτου ισλάμ, όταν την καλούν στην τηλεόραση θα πηγαίνει, ενώ αρνείται να ζητήσει αστυνομική προστασία. Όταν βέβαια κάποιος άγνωστος την πλησιάζει στον δρόμο αισθάνεται ένα σφίξιμο, αλλά θα το συνηθίσει.

H Εμπρού Ουμάρ μπορεί προς το παρόν να εξακολουθήσει να μένει και στο σπίτι της, αντίθετα με τη Χίρσι Αλί που έλαβε εντολή να μετακομίσει σε ένα απομονωμένο σπίτι. Όπως διηγήθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη η ίδια η βουλευτής, που γεννήθηκε πριν από 33 χρόνια στη Σομαλία και υπήρξε συνεργάτις του Βαν Γκογκ στην ταινία «Υποταγή», οι γείτονές της κατήγγειλαν ότι οι απειλές των τρομοκρατών εναντίον της ζωής της συνιστούν κίνδυνο και για τη δική τους καθημερινότητα - και το δικαστήριο τους δικαίωσε. Ίσως να σκέφτηκε κιόλας ότι η βουλευτής δεν χρειάζεται μόνιμη κατοικία, αφού συνεχώς ταξιδεύει. Να, αυτόν τον καιρό περιοδεύει σε όλο τον κόσμο για να προωθήσει το καινούργιο της βιβλίο, την «Εγκλωβισμένη Παρθένα», όπου υποστηρίζει ότι οι μουσουλμάνοι έχουν χάσει την ισορροπία ανάμεσα στη θρησκεία και τη λογική. «Ο διάλογος με το ισλάμ», γράφει, «θα καταστεί δυνατός μόνον όταν η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες προστατεύσουν την ελευθερία της έκφρασης».

H Εμπρού Ουμάρ, πάλι, δεν έχει ψευδαισθήσεις. Κάθε διάλογος με τους φανατικούς της θρησκείας είναι αδύνατος, λέει στην Κοριέρε. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους μουσουλμάνους που βιώνουν την πίστη τους ως ιδιωτική, αυστηρά προσωπική υπόθεση. Με αυτόν τον τρόπο συμπεριφέρονται οι γονείς μου και είμαι απόλυτα σύμφωνη μαζί τους. Με όλους εκείνους, όμως, που θέλουν να επιβάλουν κανόνες πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς στηριγμένους σε θρησκευτικές διατάξεις, δεν είναι δυνατή καμιά συζήτηση». Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους μουσουλμάνους, αλλά για όλους τους φονταμενταλιστές: υπάρχει για παράδειγμα στην Ολλανδία ένα χριστιανικό κόμμα που υποστηρίζει ανοιχτά τις διακρίσεις κατά των γυναικών. Πώς να κάνεις διάλογο με τους φανατικούς και τους ηλίθιους;