Kαι την πίτα ολόκληρη...

«Όσοι ισχυρίζονται ότι η ιδέα του Μεγάλου Ισραήλ έχει δώσει τη θέση της στον "καταμερισμό της γης" λένε ψέματα. H πιο βαθιά ριζωμένη εθνική προσδοκία του Ισραήλ είναι να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Γκιντεόν Λεβί, Χααρέτζ, 19/3/2006

H νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές απομακρύνει την προοπτική της ειρήνης, για την οποία εργάζεται με πίστη και αφοσίωση ο νέος πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ, άξιος διάδοχος του Αριέλ Σαρόν: αυτή είναι η κρατούσα άποψη στις πρωτεύουσες της Ευρώπης αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, που καλλιεργείται συστηματικά από «έγκυρους» ισραηλινούς αναλυτές, ο παλαιστινιακός λαός παρέδωσε μέσα από δημοκρατικές εκλογές τα ηνία της εξουσίας σε ένα κίνημα που υποστηρίζει την ίδρυση ενός ισλαμικού βασιλείου από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ιορδάνη, όπου οι Εβραίοι θα αποτελούν μια θρησκευτική μειονότητα με περιορισμένα δικαιώματα.

Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Όπως γράφει στο «New York Review of Books» ο Χένρι Σίγκμαν, πρώην πρόεδρος του Αμερικανικού Εβραϊκού Συνεδρίου και του Συμβουλίου Συναγωγών της Αμερικής, η ειρηνευτική διαδικασία δεν πέθανε όταν κέρδισε η Χαμάς τις παλαιστινιακές εκλογές. Πέθανε έξι χρόνια νωρίτερα, όταν κέρδισε ο Σαρόν τις ισραηλινές εκλογές και άρχισε να εφαρμόζει την πολιτική της «μονομερούς αποδέσμευσης». Ο όρος αυτός αποτελεί ευφημισμό για μια πολιτική που συνίσταται στην απαλλοτρίωση του μισού από το μόρφωμα που επρόκειτο να αποτελέσει το παλαιστινιακό κράτος και στον εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού, που σε λίγο καιρό θα ξεπεράσει τον ισραηλινό πληθυσμό, σε μια σειρά από μπαντουστάν χωρίς καμιά εδαφική σύνδεση μεταξύ τους. Χάρις στην πολιτική αυτή, το Κράτος του Ισραήλ έχει διευρύνει τα σύνορά του κατά τουλάχιστον 50% σε σχέση με την έκταση που του παραχώρησε ο ΟΗΕ το 1947, ενώ τα εδάφη που αντιστοιχούν στους Παλαιστινίους έχουν περιορισθεί κατά 60%. Και οι υπολογισμοί αυτοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους εβραϊκούς οικισμούς και τις άλλες ισραηλινές απαλλοτριώσεις στη Δυτική Όχθη.

Είναι γεγονός ότι η Χαμάς εμμένει στη θρησκευτική της πεποίθηση ότι η Παλαιστίνη είναι ένα waqf, μια θρησκευτική «δωρεά» του Θεού προς τους Μουσουλμάνους. Τους τελευταίους μήνες, όμως, οι ηγέτες της οργάνωσης καθιστούν σαφές σε όλους τους τόνους ότι είναι έτοιμοι να διαπραγματευθούν με το Ισραήλ και να αναγνωρίσουν το ισραηλινό κράτος στα προ του 1967 σύνορά του. Και μόλις προχθές, σχολιάζοντας το τελευταίο μήνυμα του Οσάμα μπιν Λάντεν, εκπρόσωπος της Χαμάς τόνισε ότι «ο αγώνας της Αλ-Κάιντα εναντίον των νέων σταυροφόρων και σιωνιστών δεν είναι και δικός μας αγώνας». Την ίδια ώρα, το κόμμα του Αβιγκντόρ Λίμπερμαν που ο Ολμέρτ κάλεσε επισήμως να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση τάσσεται επισήμως υπέρ της εθνοκάθαρσης ώστε να δημιουργηθεί ένα «ομογενές» εβραϊκό κράτος...