Σάββατο, Απριλίου 29, 2006

H εφημερίδα που δεν κλείνει ποτέ



Αυτή η εφημερίδα δεν κλείνει ποτέ. Με άλλα λόγια, ανανεώνεται συνεχώς. Είναι πολυσέλιδη. Είναι δωρεάν. Δεν μπορεί να τη βρει κανείς στο περίπτερο, αλλά μόνο στο Internet. Και, το κυριότερο, μπορεί να προσαρμοστεί στα γούστα του αναγνώστη. Λέγεται «24 Ώρες». Και είναι το τελευταίο δημιούργημα της «Ελ Παΐς», της μεγαλύτερης εφημερίδας της Ισπανίας και μιας από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.

H εποχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης λαμβάνει σιγά-σιγά τέλος και δίνει τη θέση της στην εποχή των προσωπικών και συμμετοχικών μέσων: αυτό επισήμαινε την περασμένη εβδομάδα σε ειδικό ένθετο το περιοδικό «Εκόνομιστ». Έρευνα που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι το 57% των Αμερικανών εφήβων δημιουργούν υλικό για το Διαδίκτυο - από κείμενα μέχρι φωτογραφίες, μουσική και βίντεο. Σύμφωνα με τον Πωλ Σάφο, διευθυντή του Ινστιτούτου για το Μέλλον στην Καλιφόρνια, οι άνθρωποι δεν «καταναλώνουν» πλέον με παθητικό τρόπο τα μήντια (άρα και τη διαφήμιση, που αποτελεί την κύρια πηγή των εσόδων τους), αλλά συμμετέχουν ενεργά σε αυτά. Τα όρια μεταξύ κοινού και δημιουργών αρχίζουν να θολώνουν, σε λίγα χρόνια θα γίνουν αόρατα.

Στις νέες αυτές τάσεις προσπαθεί προφανώς να ανταποκριθεί η «Ελ Παΐς» εγκαινιάζοντας την περασμένη Δευτέρα μια εφημερίδα που θα προσφέρει και τη χαρά του «ξεφυλλίσματος» και τη διαρκή ενημέρωση (www.elpais.es, κλικ στο 24 Horas). Για να απολαμβάνουν την ανάγνωση αυτής της εφημερίδας στο μετρό, στο πάρκο ή στον καναπέ, το μόνο που χρειάζονται οι χρήστες είναι ένας υπολογιστής κι ένας εκτυπωτής. Εκείνοι αποφασίζουν πότε ακριβώς θα «κατασκευαστεί» το προϊόν, ενεργοποιώντας ένα πρόγραμμα που παράγει με αυτόματο τρόπο, και με τις ειδήσεις που περιλαμβάνει εκείνη την ώρα η ψηφιακή έκδοση της «Ελ Παΐς», μια εφημερίδα προσωποποιημένη, επίκαιρη και μοναδική.

H πρώτη σελίδα περιλαμβάνει τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν είναι πρωί, οι ειδήσεις είναι περισσότερο προσανατολισμένες προς την αμερικανική ήπειρο (λόγω της διαφοράς της ώρας). Όσο περνούν οι ώρες, προστίθενται και τα πιο πρόσφατα γεγονότα. Το βράδυ, οι «24 Ώρες» περιλαμβάνουν και τα τελευταία αθλητικά γεγονότα. Υπάρχουν επίσης φωτογραφίες, η κίνηση του χρηματιστηρίου, το δελτίο καιρού και ένα σκίτσο του Ραμόν Ροντρίγκες που προσελήφθη πριν από δύο μήνες γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο χρήστης μπορεί να διαλέγει ανάμεσα σε πέντε διαφορετικές εκδόσεις, που αποτελούνται από 8 ώς 16 σελίδες. Διαφημίσεις δεν υπάρχουν, εκτός από τον σπόνσορα αυτής της πρωτοβουλίας που κάθε μέρα μπορεί να είναι διαφορετικός.

«Οι "24 Ώρες" θα παρουσιάζουν την επικαιρότητα νωρίτερα απ' όλο τον κόσμο», υπόσχεται η ισπανική εφημερίδα. Μένει να φανεί ποια θα είναι η ανταπόκριση του κοινού.

5 Comments:

At 30/4/06 7:53 π.μ., Blogger Anastasia Konstantakatou said...

"μπηκα" στην εφημεριδα δυο διαφορετικες στιγμές (03.30 και 07.45) και οι δυο εκδοσεις δεν ειχαν σχεδον κανενα κοινο αρθρο. 'Οντως ειναι εξαιρετικα ενδιαφερουσα και πρωτοτυπη ιδεα, τα δε θεματα της ειναι συνοπτικά σε αντιθεση με την εφημεριδα καθεαυτη που συχνα είναι ογκώδης και δύσχρηστη. Ειναι μια ωραια πρωτοβουλια, ¡viva España!

 
At 30/4/06 3:36 μ.μ., Blogger J. said...

Συνήθως στο μλογκ μου http://oloklirono.blogspot.com προσπαθώ να είμαι καυστικός με τα media (δηλαδή δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια με αυτά που βλέπω...), αλλά εδώ επιτρέψτε μου μία σοβαρή παρέμβαση: Κατ' αρχάς η ισπανικές 24 ΩΡΕΣ δεν είναι κοσκωτική αρπαχτή ( όπως συνέβη σε άλλες χώρες...) Είναι όντως πρωτοποριακό βήμα και δεν είναι το μόνο, γιατί οι σκανδιναβικοί όμιλοι που καθιέρωσαν τα free press κινούνται δυναμικά στον χώρο. Αλλά δείτε τί διάδοση και τί τιμές έχει το ADSL στη Σκανδιναβία! Χωρίς ευρυζωνικότητα δεν πετυχαίνουν τέτοια πειράματα. Από κει και πέρα, πιστεύω ότι ΑΥΤΟ το τζάμπα δεν πέρασε καθόλου, διότι μια εφημερίδα σαν τις 24 ΩΡΕΣ παράγεται με απίστευτα ευνοϊκά synergy effects σε σχέση με την "μαμά El Pais", (σωστά το έιπασε το νόημα ο Αλαφούζος...)αλλά τεχνική υποστήριξη χωρίς περιεχόμενο δεν σημαίνει τίποτε, όπως λέει και η anastasia. Φαντάζομαι ότι η El Pais δεν απασχολεί παιδάκια των 600 ευρώ για να τους δίνει άντε κι άλλα 50 ευρώ για να γράφουν στις 24 ΩΡΕΣ. Τέλος, μια που ο λόγος για την μεγάλη El Pais, έχω μία απορία: Πώς γίνεται και στην τεράστια ισπανική αγορά υπάρχει μόνο μία οικονομική εφημερίδα συν το σωμόν κυριακάτικο ένθετο της El Pais, ενώ εδώ κάθε μαχαλάς έχει και τη σωμόν εφημερίδα του;

 
At 30/4/06 6:06 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Το ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του πειράματος έγκειται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι εκπορεύεται από μια εφημερίδα, μια μεγάλη και γνωστή εφημερίδα, άρα δεν εντάσσεται στη συζήτηση περί του τέλους του Τύπου, αλλά στην προσπάθεια αναπροσαρμογής και επαναπροσανατολισμού του ώστε να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα και τις νέες προσδοκίες του κοινού.
Δεν πρόκειται για "δωρεάν εφημερίδα" όπως τα free press (που, προσοχή, δεν είναι καθόλου κακής ποιότητας, για μένα η Athens Voice είναι μια πολύ καλή και ολοκληρωμένη εφημερίδα), αλλά για κάτι καινούργιο, που προς το παρόν μοιάζει να είναι δωρεάν (αν και η προσωποποίηση των ειδήσεων ίσως να μην είναι), αλλά στο μέλλον μπορεί να αλλάξει.
Διαβάζω ότι το ίδιο πείραμα ξεκίνησε και η Repubblica, που είναι άλλωστε "αδελφό" έντυπο με την El Pais. Ενδιαφέροντα πράγματα, ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν ότι το "ξεφύλλισμα" είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί.

 
At 30/4/06 6:52 μ.μ., Blogger J. said...

Μαριέλε έχεις δίκιο, η ξερή καταγραφή συμβάντων κανονικά δεν θα έπρεπε καν να είναι δουλειά της εφημερίδας πλέον. ΄Εχεις δίκιο, αλλά ποιος σε ακούει...Για τις οικονομικές εφημερίδες μάλλον αυτός είναι ο λόγος, αλλά και το γενικότερο πνεύμα standby που επικρατεί ("ας βγάλω μια οικονομική εφημερίδα να βγω στην πιάτσα του Χρηματιστηρίου και μετά θα δούμε σε τί θα μου χρησιμεύσει..."). Για το free press και την Athens Voice συμφωνώ. Πιστεύω μάλιστα ότι θα υπάρξει ένα στυλ freepress που θα επηρεάσει και άλλα έντυπα, όπως υπάρχει ήδη ένα στυλ reality που επηρεάζει στήσιμο και σκηνοθεσία τηλεοπτικών εκπομπών...

 
At 2/5/06 9:41 π.μ., Blogger Λαμπρούκος said...

Πόσες φορές έχω διαβάσει αντίστοιχα άρθρα για το νέο ρόλο που αναμένεται να παίξει το ιντερνετ στην ενημέρωση! Για τις γνωστές εφημερίδες που δημιουργούν αυτόνομα παραρτήματα (ηλεκτρονικές εκδόσεις) που δε σχετίζονται με τα γνωστα έντυπα. Κι ύστερα σκέφτομαι ότι στην ψωροκώσταινα τα ποσοστά διείσδυσης του διαδικτύου είναι απογοητευτικά, η πρόσβαση στην πληροφορία αντιμετωπίζεται ώς είδος πολυτελείας, η ευρυζωνικότητα είναι το γιοφύρι της Άρτας και θυμίζει έντονα Εθνικό Κτηματολόγιο και σκέφτομαι. Για ποιους τα λέμε άραγε αυτά?

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home