Πιο χρήσιμος ζωντανός, παρά νεκρός

Σοφή επιλογή έκαναν οι Αμερικανοί ένορκοι, αποφασίζοντας να μην επιβάλουν την ποινή του θανάτου στον Ζακαρίας Μουσάουι. Ίσως να διδάχθηκαν και από την υπόθεση Κόζο Οκαμότο.

Στις 30 Μαΐου του 1972, τρία μέλη του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού επιτέθηκαν με αυτόματα όπλα στην αίθουσα του αεροδρομίου του Τελ Αβίβ, σκοτώνοντας 26 άτομα (στην πλειοψηφία τους χριστιανούς από το Πουέρτο Ρίκο) και τραυματίζοντας εκατό. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (FPLP), αλλά η οργάνωση ανήκε στον Κόκκινο Στρατό. Ύστερα από απόφαση της οργάνωσης, με την οποία είχαν συμφωνήσει οι δράστες, οι τελευταίοι θα έστρεφαν τα όπλα τους εναντίον τους μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τους. Τα πράγματα δεν πήγαν όμως όπως τα ήθελαν. Οι δύο από τους τρεις Ιάπωνες συντρόφους σκοτώθηκαν κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών και ο τρίτος, ο 22χρονος Κόζο Οκαμότο, συνελήφθη.

H ανάκρισή του από τη στρατιωτική αστυνομία του Ισραήλ κράτησε ημέρες. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν δεν έγιναν γνωστές, ή τουλάχιστον δεν γράφει γι'αυτές ο Μικαέλ Πραζάν στο βιβλίο του «Μαζί με τους φανατικούς: η ιστορία του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού» (εκδ. Seuil, 2002). Σε κάποια φάση, πάντως, ο Οκαμότο έκανε στον στρατηγό Ρεχαβάμ Ζεεβί, που ήταν υπεύθυνος των ανακρίσεων, μια δελεαστική πρόταση. Θα ομολογούσε τα πάντα αν ο στρατηγός τού έδινε το όπλο του προκειμένου να κάνει αυτό που δεν είχε κάνει νωρίτερα: να αυτοκτονήσει. Ο Ζεεβί δέχθηκε, προκαλώντας θύελλα στη χώρα του. Αλλά ο Οκαμότο δεν μπόρεσε ούτε αυτή τη φορά να δώσει τέλος στη ζωή του, αφού το όπλο ήταν άδειο. Αρκετά χρόνια αργότερα, στις 16 Οκτωβρίου 2001, το FPLP θα χρησιμοποιούσε ένα γεμάτο όπλο για να εκδικηθεί τον Ζεεβί.

Στη διάρκεια της δίκης του, ο νεαρός Ιάπωνας δεν σταμάτησε να ζητά την ποινή του θανάτου (όπως έκανε και ο Μουσάουι). Κάθε φορά που έπαιρνε τον λόγο προειδοποιούσε ότι η οργάνωσή του ετοίμαζε κι άλλες επιθέσεις για τις οποίες πανηγύριζε προκαταβολικά. Από τις δηλώσεις του δεν έλειπαν και οι ποιητικές αναφορές. «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που σκοτώσαμε έγιναν αστέρια στον ουρανό», είπε μια μέρα. «H επανάσταση θα συνεχιστεί και θα υπάρξουν πολλά ακόμη αστέρια». Αλλά ο Οκαμότο απέτυχε για τρίτη φορά να γίνει μάρτυρας. H επιμονή του να καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών εξόργισε τόσο πολύ τους Ισραηλινούς δικαστές, ώστε αποφάσισαν να τον καταδικάσουν σε ισόβια. Το 1985, ύστερα από διαπραγματεύσεις με την ΟΑΠ, η Ιερουσαλήμ τον αντάλλαξε με Ισραηλινούς αιχμαλώτους.

Ο Οκαμότο αποδείχθηκε έτσι πιο χρήσιμος ζωντανός, παρά νεκρός. Οι Αμερικανοί ένορκοι ίσως να σκέφτηκαν ότι το ίδιο ισχύει και με τον Μουσάουι. Οι καιροί είναι δύσκολοι, ένας τρομοκράτης αυτού του ύψους μπορεί πάντα να αποβεί χρήσιμος. Έστω κι αν, αντίθετα με τον Ιάπωνα, ο Γάλλος είναι «άκαπνος».