Tο μουσείο των χαμένων ερώτων

Τα εκθέματα αυτού του μουσείου είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Όχι μόνο επειδή είναι εικονικά. Αλλά επειδή περιέχουν πάθος, ένταση, πόνο, νοσταλγία.

H Ολίνκα Βίστιτσα και ο Ντράζεν Γκρούσμπισιτς δεν είναι πια μαζί. Είναι αλήθεια ότι είχαν ορκιστεί αιώνια πίστη και αφοσίωση, αλλά έτσι είναι πολλοί ερωτευμένοι, νομίζουν πως τα αισθήματά τους θα κρατήσουν για πάντα και κάποια στιγμή προσγειώνονται απότομα. Μερικές φορές μάλιστα φτάνουν στο άλλο άκρο, τσακώνονται για το πώς θα μοιράσουν τα υπάρχοντά τους, ποιος θα πάρει το ψυγείο και ποιος το πλυντήριο, αν ένα δώρο ανήκει σ' αυτόν που το έδωσε ή σ' εκείνον που το πήρε. Οι δύο πρώην εραστές από το Ζάγκρεμπ δεν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Χώρισαν, αλλά δεν ξεκατινιάστηκαν. Αντί να φθαρούν σε μια επώδυνη διαδικασία καταμερισμού των αντικειμένων που τους ένωναν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα εικονικό μουσείο και να τα καταθέσουν εκεί. Ζήτησαν μάλιστα κι από άλλα πληγωμένα ζευγάρια να κάνουν το ίδιο.

«Σε εγκατέλειψαν πρόσφατα και θέλεις να σβήσεις τα ίχνη του δεσμού σου; Το μουσείο αυτό σου επιτρέπει να λυτρωθείς από τα πράγματα που σου ξυπνούν οδυνηρές αναμνήσεις». Αυτή την υπόσχεση δίνουν οι δημιουργοί της ιστοσελίδας www.brokenships.com στους θαμώνες του παγκόσμιου χωριού των προδομένων και των απατημένων. Κι εκείνοι ανταποκρίνονται με μια απροσδόκητη προθυμία. Όπως γράφει ο Μπρούνο Βεντάβολι στη Στάμπα, οι πιο πολλοί στέλνουν φωτογραφίες, ψηφιακές ή τις παλιές Πολαρόιντ. Εδώ η Λυν αγκαλιάζει τον πρώην φίλο της τις παλιές, καλές ημέρες, εκεί η Βίρους απεικονίζεται ξαπλωμένη σ' ένα κρεβάτι που δεν μοιράζεται πια με κανέναν. Στις περισσότερες φωτογραφίες οι πρωταγωνιστές είναι χαρούμενοι και γελαστοί, τα βλέμματά τους είναι γλυκά κι αγαπημένα, δεν λείπουν όμως και τα αισθήματα οργής, αίφνης ένας νεαρός που μοιάζει λίγο με τον Μέριλιν Μάνσον φαίνεται να κρατά στα χέρια του μια καρδιά, πλαστική πρέπει να είναι, δύσκολα την ξερίζωσε από το σώμα της παλιάς του αγαπημένης.

Άλλοι είναι πιο εφευρετικοί. Στέλνουν, ας πούμε, άδεια μπουκάλια από κρασί, φόρο τιμής στα μεθύσια που έριξαν για να ξεχάσουν, ή κουτάκια από χάπια που πήραν για να ξεπεράσουν τον πόνο. Άλλοι προτιμούν να καταθέσουν στο μουσείο σχισμένες ερωτικές επιστολές ή κομματιασμένα δακτυλίδια: δεδομένου ότι για να μπουν στο site πρέπει να δώσουν την ηλεκτρονική τους διεύθυνση, δεν αποκλείεται να ελπίζουν με τον τρόπο αυτό σε μια επανασύνδεση ή, ακόμα καλύτερα, σε ένα νέο δεσμό. H πιο πρωτότυπη δωρεά, πάντως, είναι ένα τεχνητό πόδι. Ανήκε σε έναν Κροάτη που τραυματίστηκε στον πόλεμο. Ερωτεύτηκε τη φυσικοθεραπεύτριά του και ήλπιζε να κτίσει μια καλή σχέση, όμως κάτι πήγε στραβά κι έμεινε μόνος. «Αυτό το πόδι κράτησε περισσότερο από τον έρωτά μας», γράφει. «Μάλλον είναι φτιαγμένο από καλύτερο υλικό».