«Δεν είναι προβοκάτορες, αλλά βλάκες»

Ένας δημοσιογράφος μιας «στρατευμένης» εφημερίδας πρέπει να γράφει αυτά που βλέπει ή αυτά που (υποτίθεται ότι) συμφέρουν το κόμμα; Στην Ιταλία, χρειάστηκε να παρέμβει η Ροσάνα Ροσάντα για να υπερασπιστεί το αυτονόητο.

Πριν από λίγες ημέρες έγινε στη Ρώμη μια διαδήλωση υπέρ των Παλαιστινίων. Ακούστηκαν περίεργα συνθήματα, όπως «Δέκα, εκατό, χίλιες Νασιρίγια», μια αναφορά στην πολύνεκρη βομβιστική επίθεση εναντίον Ιταλών στρατιωτών που σημειώθηκε τον περασμένο Νοέμβριο στην ιρακινή πόλη. Ο Κάρλος Βεντούρι, εκπρόσωπος των κομμουνιστών τής Μπολόνια, δικαιολόγησε στην ομιλία του τους Παλαιστινίους καμικάζι που ανατινάζονται σε λεωφορεία γεμάτα με παιδιά, λέγοντας: «Είτε είναι παιδιά είτε όχι, δεν παύουν να είναι δυτικοί πολίτες». Στο τέλος της διαδήλωσης, κάποιοι από τους συγκεντρωμένους έκαψαν ισραηλινές και αμερικανικές σημαίες. Και ύστερα πήγαν όλοι στα σπίτια τους ευχαριστημένοι.

Εκ μέρους της κομμουνιστικής εφημερίδας Μανιφέστο, τη συγκέντρωση κάλυψε μια νεαρή δημοσιογράφος, η Σάρα Μενάφρα. Και έγραψε ό,τι ακριβώς άκουσε και είδε. Οι πρώτες αντιδράσεις ήλθαν από τους συναδέλφους της. Άλλος την κατηγόρησε ότι έθεσε απλοϊκά ερωτήματα. Άλλος ότι έδωσε σημασία στις λεπτομέρειες, όπως οι καμένες σημαίες, αντί να επικεντρώσει την προσοχή της στη μαζικότητα της διαδήλωσης. Ύστερα άρχισαν να φθάνουν οι επιστολές, πλήθος επιστολών από αγανακτισμένους αναγνώστες που τα έβαζαν με τη δημοσιογράφο. Τρεις από αυτές δημοσιεύθηκαν σε περίοπτη θέση στην εφημερίδα. «Μα έγραψα ό,τι ακριβώς είδα», επέμεινε η Σάρα. «Το να σωπάσω, ή να γράψω ένα μέρος μόνο της αλήθειας, δεν θα ήταν σωστό απέναντι στους αναγνώστες».

Ο επίλογος της ιστορίας γράφτηκε από έναν θρύλο της ιταλικής δημοσιογραφίας. «Διαβάζω στο Μανιφέστο επιστολές αναγνωστών που κατηγορούν τη νεαρή συντάκτρια για οπορτουνισμό και εχθρότητα απέναντι στον παλαιστινιακό λαό», έγραψε η Ροσάνα Ροσάντα. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Σάρα Μενάφρα να υπερασπιστεί μόνη της τον εαυτό της. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω εγώ. Δεν έχω χαρακτηρίσει ποτέ προβοκάτορες τους νεαρούς ή λιγότερο νεαρούς που διεισδύουν σε μια διαδήλωση επειδή τη θεωρούν υπερβολικά ήπια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι προβοκάτορες, αλλά βλάκες. Βρισκόμαστε στο 2006, δεν είμαστε πια παιδιά και η αντιπαράθεση απόψεων δεν αποτελεί επιλογή, αλλά προϋπόθεση για να κάνουμε πολιτική».

Όταν η Ροσάντα γράφει στο Μανιφέστο, την εφημερίδα που ίδρυσε μαζί με τον Βαλεντίνο Παρλάτο και τον Λουίτζι Πιντόρ, μπαίνει πάντα στην πρώτη σελίδα. Αυτήν τη φορά μπήκε στη σελίδα 10. H παρέμβασή της δημοσιεύτηκε στη σελίδα των επιστολών. Ο διευθυντής δικαιολογήθηκε ότι έλειπε σε ταξίδι και όταν λείπει δεν ξέρει τι γίνεται στην εφημερίδα. H διευθύντρια σύνταξης είπε ότι συμφωνεί με την άποψη της Ροσάντα, αλλά δεν της πέρασε από το μυαλό να την προβάλει περισσότερο. Δικαιολογίες, πολλές δικαιολογίες. Ποιον πείθουν πια οι δικαιολογίες;