Οι πηγές του αντισημιτισμού
Ένα βασανιστικό ερώτημα απασχολεί τις τελευταίες ημέρες πολιτικούς, διανοούμενους και δημοσιογράφους στη Γαλλία: η απαγωγή και ο φόνος ενός νεαρού Εβραίου έξω από το Παρίσι συνιστούν αντισημιτική πράξη ή απλώς ένα ακόμη σύμπτωμα της αυξανόμενης εγκληματικότητας στα προάστια; «Ο Ιλάν ήταν Εβραίος, και οι Εβραίοι είναι πλούσιοι», είπε ένας από τους συλληφθέντες, αναφερόμενος στο θύμα. Αυτή η συσχέτιση των Εβραίων με το χρήμα, εκτός από γνωστό κλισέ και πηγή αναρίθμητων ανεκδότων, μήπως είναι πλέον και επικίνδυνη; Ή ο αντισημιτισμός είναι κάτι πολύ ευρύτερο και πολύ σοβαρότερο, που για να τεκμηριωθεί προϋποθέτει οργανωμένες διώξεις των Εβραίων με σκοπό την απομόνωσή τους;
Αφού στην αρχή διατύπωσε ορισμένες επιφυλάξεις, η γαλλική πολιτική τάξη φαίνεται τώρα να υιοθετεί την εκδοχή του ρατσιστικού εγκλήματος. Ο πρόεδρος Σιράκ και ο πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν παρέστησαν προχθές το βράδυ σε θρησκευτική τελετή στη μνήμη του Ιλάν που έγινε στη μεγάλη συναγωγή του Παρισιού, ενώ αύριο θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι μεγάλη διαδήλωση κατά του ρατσισμού και του αντισημιτισμού. Τα μέσα ενημέρωσης συνιστούν ψυχραιμία, πολλοί σχολιαστές επιμένουν ότι πρόκειται για ένα έγκλημα στυγερό, αλλά όχι κατ' ανάγκην αντισημιτικό. Αλλά ο Ζακ Αταλί διαφωνεί. «Υπάρχουν δύο πηγές αντισημιτισμού στην ιστορία, ο Θεός και το χρήμα», λέει στη Λιμπερασιόν ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι Εβραίοι, ο κόσμος και το χρήμα», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Fayard. «Ο αντισημιτισμός κατηγορεί ανέκαθεν τους Εβραίους για θεοκτονία ή μονοπώληση του χρήματος. Μισούν τους Εβραίους επειδή εφηύραν τον μονοθεϊσμό και μισούν τους Εβραίους επειδή αναγκάστηκαν να κάνουν δουλειές που είχαν σχέση με το χρήμα. Οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι δεν επέτρεπαν στους Εβραίους να εγκατασταθούν στην Ευρώπη ή στο Ισλάμ αν δεν τους δάνειζαν χρήματα. Και ύστερα τους έδιωχναν ή τους σκότωναν».
Το βέβαιον είναι ότι η δολοφονία του Ιλάν δεν έχει σχέση με την κατάσταση στην Παλαιστίνη ή με την υποστήριξη του Ισραήλ προς τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. H «συμμορία των βαρβάρων» που υπέγραψε την πράξη δεν προσπάθησε καμιά στιγμή να της προσδώσει ιδεολογικό χαρακτήρα. Μήπως όμως αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο; Μήπως η αντισημιτική κουλτούρα έχει διαπεράσει πλέον τη γαλλική κοινωνία; «Όταν δείξαμε νέους έξω από ένα σχολείο να λένε ότι όλοι οι Εβραίοι είναι πλούσιοι, όλος ο κόσμος είπε ότι αυτά είναι εφηβικές ανοησίες», θυμάται ο Υβ Αζερουάλ, που είχε προκαλέσει συζητήσεις πριν από δύο χρόνια με το ρεπορτάζ του στη France 2 για τον αντισημιτισμό στα προάστια. «Όταν δείξαμε νεαρούς μαύρους και παιδιά μεταναστών να ενθαρρύνουν μπροστά στην κάμερα τις δολοφονίες Εβραίων, είπαν ότι πρόκειται για μερικούς αλήτες. Και σήμερα μας εκπλήσσει που μια συμμορία μαύρων μουσουλμάνων σκοτώνει έναν Εβραίο, λες και δεν υπάρχει στην ιστορία αυτή ούτε παρελθόν ούτε μέλλον».
3 Comments:
Οι Εβραίοι κ το χρήμα ε; Αύριο θα βρω τα ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των μελών της εβραικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης που ζούσαν χάρις στα δημόσια σισσίτια...Μιλάμε για τέτοια φτώχια.
Σας ευχαριστώ για το κείμενο αυτό. Κάτι φορές( λίγες ευτυχώς) αισθάνομαι την κατάφωρη αδικία του να είσαι στόχος μόνο κ μόνο επειδή γεννήθηκες κάτι που δεν το διάλεξες αλλά παρ'ολα αυτά όλοι να περιμένουν από σενα πρώτο να επιδείξεις αμεροληψία.
Κάποια στιγμή και σε ανύποπτο χρόνο τοχε φέρει η κουβέντα να πω στο Μιχάλη τη γνώμη μου για το θέμα: αντισημιτισμός ΥΠΑΡΧΕΙ σήμερα στη Γαλλία - δεν είναι διόλου πρόσφατο φαινόμενο, αντίθετα έχει ρίζες ιστορικές που ποτέ δε "μαράθηκαν".
Εχω προσωπικά τύχει σε διάφορες "κουβέντες καφενείου", όπου υποστηρίζεται οτι πχ ο Στρως Καν δε θα γίνει ποτέ πρόεδρος της Γαλλίας, λόγω της εβραϊκής του καταγωγής!
Ιστορικό "όχημα" του αντισημιτισμού στη Γαλλία, ο καθολικισμός, η βασιλοφροσύνη και ο φασιστολαϊκισμός (όπως εκφράστηκε από τον Πεταίν, τον Πουζάντ και αρχικά από το Λεπέν - προσθέστε σ'αυτό την έντονη ιστορική παρουσία στο εργατικό κίνημα μορφών εβραϊκής καταγωγής).
Πολλές "ενοχικές" συμπεριφορές στη Γαλλία (όπως η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος, ή οι συνεχείς ακόμα και χωρίς ορατή αφορμή δημόσιες αναφορές σε όλες τις πλευρές της τραγωδίας των Εβραίων κατά το Β'Παγκόσμιο, ως τη βοήθεια του ΝτεΓκωλ στο Ισραήλ για την ανάπτυξη πυρηνικού όπλου) εξηγούνται με βάση το θλιβερό αυτό δεδομένο.
Πρέπει να σημειωθεί επίσης οτι η εβραϊκή κοινότητα της Γαλλίας είναι σήμερα η μεγαλύτερη της Ευρώπης - ιδίως μετά την επιστροφή μεγάλου μέρους των σεφαράτ του Μαγκρέμπ μετά το τέλος της γαλλικής αποικιοκρατίας, τη δεκαετία του '60. Εις εξ αυτών και ο Ατταλί, του οποίου το επικαλούμενο από τη στήλη βιβλίο είναι... καλούτσικο (απίστευτο, για έναν τέτοιο φελλό!)
Η ξενοφοβία, ο αντιαραβικός ρατσισμός, ο εκρηκτικός συνδυασμός της εξαθλίωσης των μεταναστών 2ης γενιάς με τη μεταφορά των διενέξεων της μέσης ανατολής στη γαλλική κοινωνική πραγματικότητα, δημιούργησε καινούργια δεδομένα στο ζήτημα.
Από τη μια δημιουργήθηκε μια τάση στη γαλλική δεξιά φιλοϊσραηλινή/αμερικανόφιλη/νεοσυντηρητική/αντιαραβική (χαρακτηριστικός εκπρόσωπος ο Μαντελέν, ο οποίος φλέρταρε με μεταναζιστικά γκρουπούσκουλα όταν ήταν ακόμα φοιτητής). Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις νεοφασιστών/αντισημιτών όπως αυτή του κ. Ντελ Βάλλε, που κάνοντας
στροφή 180 μοιρών, άρχισαν να εμφανίζονται ως ακραιφνείς υποστηρικτές της πολιτικής του Ισραήλ, ως "πολέμιοι του αντισημιτισμού" και ταυτόχρονα ως "ισλαμοφάγοι". Σε αυτό το ρεύμα "ψαρεύει" πρώτος απ'όλους ο Σαρκοζύ.
Από την άλλη ο αντισημιτισμός άρχισε να βρίσκει μεγάλο έδαφος στα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του πληθυσμού μαγκρεμπίνικης και μαυρο-αφρικανικής προέλευσης, εκεί που πραγματικά καμμία ιστορική ρίζα δεν είχε. Η δράση των φονταμενταλιστών συντείνει ακόμα περισσότερο στο αμάλγαμα εβραίοι=κράτος του Ισραήλ=έλεγχος του πλανήτη=αμερική=κατοχή της Παλαιστίνης=εξόντωση των μουσουλμάνων=αδικία=αυτό που ζούμε καθημερινά.
Το θέμα είναι μεγάλο, και δεν εξαντλείται με κανένα "σεντόνι". Επισημαίνω απλώς οτι ούτε η πρόσφατη εγκληματική πράξη είναι άσχετη με το γενικό κλίμα, ούτε η σπουδή του καθεστωτικού κόσμου να καταδικάσει τον αντισημιτισμό είναι αθώα, ούτε η γαλλική κοινωνία είναι απαλαγμένη από αντισημιτισμό, ούτε λείπουν εκείνοι που χαρωπά κατηγορούν όποιον τολμήσει να κριτικάρει την κρατική πολιτική του Ισραήλ ως αντισημιτικό στοιχείο - ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουν το πιο άθλιο παρελθόν!
Πολύπλοκα τα πράγματα...
Παρένθεση: οι Άραβες δεν μπορεί να είναι αντισημίτες ή η πηγή του αντισημιτισμού, μια που είναι κι αυτοί, όπως οι Εβραίοι, σημιτικά φύλα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home