H μάχη του καλαμποκιού
«Το μορατόριουμ της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις εισαγωγές γενετικά τροποποιημένων τροφίμων από το 1999 μέχρι το 2003 παραβίασε τους κανόνες του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου. Αυθαίρετη ήταν και η μονομερής απαγόρευση που επέβαλαν έξι ευρωπαϊκές χώρες».
Αυτή ήταν η ετυμηγορία του ΠΟΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, προκαλώντας ενόχληση στην Ευρώπη και ενθουσιασμό στον αμερικανικό Τύπο. Οι παραπάνω φράσεις περιλαμβάνονται σε μια έκθεση 1.045 σελίδων (!), το περιεχόμενο της οποίας δεν γνωρίζουν παρά μερικοί γραφειοκράτες στις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αργεντινή και τον Καναδά. Σύμφωνα με ορισμένα αποσπάσματα που έχουν διαρρεύσει, η E.E. θα κληθεί να πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση προς μερικούς από τους πλουσιότερα επιδοτούμενους αγρότες στον κόσμο και οι έξι «ένοχες» χώρες (Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο και Ελλάδα) θα κληθούν να αλλάξουν τη νομοθεσία τους και να δώσουν πράσινο φως στα μεταλλαγμένα.
«Αυτά είναι υπέροχα νέα για την κυβέρνηση Μπους», έγραψε ένας αμερικανός μπλόγκερ. Όπως επισημαίνει όμως ο Τζων Βιντάλ στην Γκάρντιαν, ο Μπους δεν ενδιαφέρεται τόσο για την Ευρώπη. Ξέρει ότι η αντίθεση των Ευρωπαίων πολιτών στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα όχι μόνο δεν μειώνεται με τα χρόνια, αλλά αντίθετα αυξάνεται. Ξέρει επίσης ότι κανένας διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να επιβάλει στους κατοίκους μιας χώρας τι θα αγοράζουν και τι θα τρώνε. H απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου θα επιτείνει απλώς τη δυσπιστία των Ευρωπαίων για τη μυστικοπάθεια και την αλαζονεία ορισμένων διεθνών οργανισμών. Αλλά ο στόχος της βιομηχανίας των μεταλλαγμένων είναι άλλος: όπως και στην περίπτωση της καπνοβιομηχανίας, πρόκειται για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Ήδη, πάνω από τα 2/3 των αμερικανικών εξαγωγών καλαμποκιού προορίζονται για την Ασία και την Αφρική.
Με τέτοιες αποφάσεις, λοιπόν, ελπίζεται ότι θα καμφθεί η αντίσταση αυτών των χωρών, που είναι ισχυρή. H Βραζιλία του Λούλα υπέκυψε στις πιέσεις, αλλά η Βολιβία του Μοράλες ίσως να γίνει σύντομα η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που θα απορρίψει ολοκληρωτικά τα μεταλλαγμένα. Την αντίθεσή τους έχουν εκφράσει πολλά κρατίδια της Ινδίας, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις έχουν γίνει στις Φιλιππίνες, την Κορέα και την Ινδονησία. Διχασμένοι εμφανίζονται και οι παραγωγοί της Αφρικής: αν η Νότια Αφρική, η Αίγυπτος και η Μπουρκίνα Φάσο συνεργάζονται ήδη με την αμερικανική Monsanto και την ελβετική Syngenta για τη γενετική τροποποίηση τοπικών ποικιλιών βαμβακιού, το Μάλι απαγόρευσε πρόσφατα κάθε πείραμα σ' αυτή την κατεύθυνση. «Στη χώρα αυτή, οι αγρότες δεν έχουν πληρώσει ποτέ τους σπόρους», λέει ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Αγροτικών Ενώσεων της χώρας. «Μετά την πτώση των τιμών των πρώτων υλών, η είσοδος των μεταλλαγμένων τροφίμων θα αποτελούσε νέο πλήγμα για τα εισοδήματά μας».
Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Και σίγουρα δεν λύνεται με δικαστικές αποφάσεις.
6 Comments:
ζητω συγγνωμη για την συνεχη μου αντιθεση τωρα τελευταια, αλλα:
"Ξέρει επίσης ότι κανένας διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να επιβάλει στους κατοίκους μιας χώρας τι θα αγοράζουν και τι θα τρώνε."
αυτο μπορω να το εκλαβω λοιπον σαν υποστηριξη στο να επιτρεπονται τα μεταλλαγμενα, αλλα με σαφη ενδειξη πανω στην συσκευασια? Γιατι δεν μπορω να καταλαβω με ποιο δικαιωμα ενας διεθνης οργανισμος (η ΕΕ) μου οριζει εμενα τι (δεν) θα φαω!
Ε, όχι και συγγνώμη για την αντίθεσή σου, εγώ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που δεν προλαβαίνω πολλές φορές να διευκρινίσω τη θέση μου.
Σ'ένα δίκαιο κόσμο, θα συμφωνούσα με το να υπάρχουν στα ράφια των σούπερ-μάρκετ μεταλλαγμένα τρόφιμα που θα αναφέρουν με σαφήνεια στην ετικέτα τους τι ακριβώς περιέχουν, και σε τι ποσοστό είναι μεταλλαγμένα. Με τα διατροφικά σκάνδαλα που βλέπουμε όμως καθημερινά, φοβάμαι ότι ακόμη κι αν οι εταιρείες βιοτεχνολογίας συμφωνήσουν με κάτι τέτοιο (πράγμα καθόλου βέβαιο), πάλι ο καταναλωτής δεν είναι εξασφαλισμένος. Υποπτεύομαι, για παράδειγμα, ότι η σόγια που καταναλώνουμε στην Ελλάδα είναι μεταλλαγμένη, αλλά δεν το ξέρουμε. Καταλήγω, έτσι, να αποφεύγω τη σόγια (αφού, όπως λες, θέλω να ξέρω τι τρώω), όπως και το καλαμπόκι σε κονσέρβα.
Υπάρχει όμως ένα άλλο πρόβλημα, ακόμη μεγαλύτερο. Το αναφέρει ο παραγωγός στο Μάλι. Οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων δεν θέλουν απλώς να πουλάνε τα προϊόντα τους, θέλουν και να "δέσουν"¨τους παραγωγούς με τους πατενταρισμένους σπόρους τους. Ο καλλιεργητής μεταλλαγμένου καλαμποκιού δεν θα είναι κύριος της σοδειάς του, αλλά θα πρέπει να πληρώνει κάθε χρόνο τη Monsanto για τους σπόρους που χρησιμοποιεί. Δημιουργείται δηλαδή ένα νέο είδος εξάρτησης, και γι'αυτό ακριβώς φωνάζουν η Γκρηνπής και οι άλλες οργανώσεις.
Τα είπες όλα Μιχάλη.
Και το πράγμα έχει σχέση με το χτεσινό σου κείμενο. Τα μεταλλαγμένα, δηλ. το προϊόν επέμβασης στη ζωντανή φύση, δεν είναι "απλώς" επικίνδυνα. Και τα εντομοκτόνα είναι επικίνδυνα - χωρίς αυτά η πείνα θα ήταν πολύ πιο απλωμένη στον πλανήτη. Και τα αντιβιοτικά, το ίδιο.
Το πρόβλημα με τα πρώτα είναι η μεγάλη αβεβαιότητα που έχουμε όσον αφορά την ένταξή τους στη "βιόσφαιρα" (οι αλληλεπιδράσεις είναι πολυάριθμες, και μια τάξη πάνω από τις οικολογικές συνέπειες μιας τοξίνης) και η βεβαιότητα οτι οι όποιες αλλαγές που θα επιφέρουν στα οικοσυστήματα θα είναι μη αντιστρεπτές.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τις παλαβές απαιτήσεις (και την τεχνολογία που τις υποστηρίζει) της Μονσάντο, νομίζω οτι γνωρίζουμε πολύ λίγα για το τι γίνεται με τους μεταλλαγμένους οργανισμούς και οτι οι έρευνες πρέπει να τραβήξουν και σε χρόνο, και σε βάθος.
Διαφωνώ δηλ. κάθετα με τη diabolisation των μεταλλαγμένων - αλλά σ'αυτό το στάδιο, ούτε στο στομάχι μου θα τα έβαζα εν γνώσει μου τουλάχιστο, ούτε θα τασσόμουν υπέρ της καλλιέργειάς τους σε μη ελεγχόμενες συνθήκες (in vitro).
Είναι βέβαια πολύ αργά - το τζίνι έχει βγει απ'το μπουκάλι. Τουλάχιστο λοιπόν, ας συνταχθούμε με τη Γκρηνπίς και τους αφρικανούς αγρότες. Οσο για την προσωπική μας κατανάλωση, δε σωνόμαστε, αλλά ας βάλουμε και κανένα μποστάνι ή κανένα κοτέτσι στο χωριό, μέχρι να αντιδράσει "η αγορά" και να φτηνήνουν τα βιολογικά ;-))
το τεκμηριο απατης και διαφθορας δυστυχως στην Ελλαδα εχουμε λογο να το εχουμε, ενω στην ΕΕ οι περισσοτεροι λαοι δεν το εχουν, γιαυτο δεν νομιζω οτι αυτος ειναι ο λογος της απαγορευσης.
Γενικα ειναι νομιζω πολυ βασικο οι καταναλωτες να πληροφορουνται σωστα και αυτο πρεπει να το επιβαλει η κυβερνηση της χωρας. Υποψιαζομαι βεβαια οτι στην Ελλαδα το προβλημα ερχεται και απο τους καταναλωτες που δεν το ψαχνουν (δεν τους νοιαζει?). Αν οποτε εβλεπαν κατι που δεν ειχε αναλυτικο πινακα συστατικων δεν το αγοραζαν, να δειτε ποσο γρηγορα θα ειχαν ολα.
Εν τελει, ειμαι κατα της απαγορευσης-κουβερτα αλλα 100% υπερ της πληροφορησης και της επιτηρησης οτι η πληροφορια ειναι σωστη.
"Οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων δεν θέλουν απλώς να πουλάνε τα προϊόντα τους, θέλουν και να "δέσουν" τους παραγωγούς με τους πατενταρισμένους σπόρους τους."
αυτο εμενα μου φαινεται λιγο παραλογο. Αν τον παραγωγο δεν τον συμφερει, απλα δεν θα αγορασει σπορους. Για να τους αγοραζει, σημαινει οτι βγαζει περισσοτερα αποτι με τους παραδοσιακους δωρεαν σπορους! Και τελικα αν ειναι προβλημα οτι οι σποροι ειναι ακριβοι, ας τους αγορασουμε απο την Μονσαντο* και ας τους δινουμε δωρεαν στις φτωχες χωρες! Δεν βλεπω που κολλαει η απαγορευση των μεταλλαγμενων σε ολα αυτα.
Πανο και Μαυρο Προβατο για το αν ειναι ασφαλη τα μεταλλαγμενα υπαρχει ενα θαυμασιο, πολυ ενημερωμενο αρθρο εδω
*γιατι ειναι παραλογη η απαιτηση η Μονσαντο να πληρωνεται για αυτο που εχει εφευρει επισης δεν κατανοω μαυρο προβατο, αλλα ας το αφησουμε.
ΥΓ την συγγνωμη την ζητησα μονο και μονο γιατι θελω να τονισω οτι δεν εχω μανια με την αρνηση, διαβαζω τα αρθρα καλοπιστα και πολλα μαρεσουν αρκετα. απλα μερικες λεπτομερειες ειναι καλο να διορθωνονται
Μεγάλο θέμα, ελάχιστη ενημέρωση, όσα "αφιερώματα" κι αν είδα, όσα άρθρα κι αν διάβασα, συμπέρασμα ολοκληρωμένο δεν έβγαλα.
Οι κλημεντίνες είναι μεταλλαγμένες; Όλα αυτά τα "μπολιάσματα" των παππούδων μας, γενετικές τροποποιήσεις δεν είναι;
Πολλές πλευρές έχει το θέμα Μιχάλη.
Δεν μου φαίνεται προφανές γιατί ο Μαλινέζος να μην ωφεληθεί τελικά, καλλιεργώντας ένα γεννετικά τροποποιημένο σιτηρό π.χ που μεγαλώνει με λιγώτερο νερό και δίνει και περισσότερα κιλά συγκομιδής ανά τετρ. μέτρο σε σχέση με τους παραδοσιακούς σπόρους.
Έστω κι αν αυτό του το προμηθεύει η Μονσάντο, κι αυτό σημαίνει εξάρτηση για εκείνον.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home