Mη φιλάτε την πρόεδρο!

«Με βαραίνουν όλες οι δυνατές αμαρτίες: είμαι γυναίκα, είμαι σοσιαλίστρια, είμαι διαζευγμένη και είμαι αγνωστικίστρια». Μισέλ Μπασελέ, πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία της Χιλής

Τα τανκς δεν βγήκαν στους δρόμους. Οργισμένες νοικοκυρές δεν άρχισαν να κτυπούν τις κατσαρόλες τους. Τα χρηματιστήρια όχι μόνο δεν έπεσαν, αλλά ούτε καν γύρισαν να κοιτάξουν. Στην Ουάσιγκτον δεν υπήρξαν δηλώσεις για αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας. Σε μια συντηρητική κοινωνία όπου η Καθολική Εκκλησία είναι πανίσχυρη, εκλέγεται πρόεδρος μια σοσιαλίστρια και δεν κουνιέται φύλλο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι συμπατριώτες της έχουν περίεργες ανησυχίες. Να, η συγγραφέας Πατρίσια Βερντούγο εύχεται να μην πεθάνει ο Πινοσέτ πριν καταδικαστεί για κάποια από τις κατηγορίες που εκκρεμούν εναντίον του, ώστε να μη γίνει η κηδεία του δημοσία δαπάνη και να μη χρειαστεί να παραστεί σ' αυτήν η κόρη ενός από τα θύματά του­ Δηλαδή η πρόεδρος Μπασελέ. Ένας άλλος συγγραφέας, ο Αντόνιο Σκάρμετα, ανησυχεί με όλους αυτούς τους τύπους οι οποίοι θέλουν σώνει και καλά να φιλήσουν τη νέα πρόεδρο για την επιτυχία της. «Με όλα αυτά τα μικρόβια που κυκλοφορούν, καλύτερα να προσέχετε, senora presidenta», γράφει στη Ρεπούμπλικα. «Μπορείτε πάντα να περιοριστείτε στον γιούνισεξ χαιρετισμό, τη χειραψία. Και στους ενθουσιώδεις που επιμένουν να σας αγκαλιάσουν, απαντήστε μ' εκείνο το τραγούδι των The Supremes: «Stop, in the name of love!»"

Πώς εξηγείται όλος αυτός ο ενθουσιασμός; Περιμένουν άραγε οι Χιλιανοί από τη νέα πρόεδρό τους ριζικές μεταρρυθμίσεις; Μα όλοι γνωρίζουν ότι ο συνασπισμός του οποίου ηγείται αποτελείται από δύο πόλους, τους προοδευτικούς και τους χριστιανοδημοκράτες, και κάθε απόφαση πρέπει να λαμβάνεται συναινετικά. Οι θέσεις στην κυβέρνηση, εκτός από τα δύο φύλα, θα κατανεμηθούν εξίσου και στους δύο πόλους. Και η αποστολή τους θα είναι πολύ δύσκολη. H κεντροαριστερά μπορεί να κατάφερε να μειώσει τη φτώχεια στο μισό, αλλά οι ανισότητες παραμένουν από τις μεγαλύτερες στη Λατινική Αμερική: το 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 50% των εισοδημάτων. H ανεργία πλήττει κυρίως τους νέους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που όλο και λιγότεροι νέοι ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Τα αφεντικά του πλούτου και τα αφεντικά των όπλων θα παραμείνουν τα ίδια, το ξέρουμε καλά, λέει η Βερντούγο στη Ρεπούμπλικα. Αυτό που περιμένουμε από την Μπασελέ είναι περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, μεγαλύτερη προσοχή στα φτωχά στρώματα. Περιμένουμε ακόμη να βρει τον τρόπο να συμφιλιώσει τη Χιλή και να αγωνιστεί στο πλευρό εκείνων που εξακολουθούν να ζητούν δικαιοσύνη για τους νεκρούς τους. Και, βέβαια, περιμένουμε από έναν δικαστή να καταδικάσει τον πρώην δικτάτορα για κάποιο από τα εγκλήματά του, οποιοδήποτε, ακόμη και το πιο μικρό, αρκεί να τον καταδικάσει πριν πεθάνει. Γιατί μια κρατική κηδεία του Πινοσέτ θα αποτελέσει μια αφόρητη δοκιμασία για όλους.