Θα ρωτήσουν και τον Πέρες...

Ασφυκτικές πιέσεις να δώσει το πράσινο φως στον βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν δέχεται, λέει, ο ασκών χρέη πρωθυπουργού στο Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ. «Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συνιστά τη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα το κράτος του Ισραήλ και η ανάγκη μιας στρατιωτικής επιδρομής γίνεται κάθε ημέρα και μεγαλύτερη», έγραφε τις προάλλες μια αρθρογράφος της Τζερούζαλεμ Ποστ, η Κάρολιν Γκλικ. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ο Σαρόν είχε εξετάσει τις λεπτομέρειες ενός σχεδίου επίθεσης και ήταν έτοιμος να διατάξει τον βομβαρδισμό πριν από τις εκλογές του Μαρτίου. H αντικατάστασή του όμως από έναν άνθρωπο χωρίς στρατιωτική πείρα, όπως είναι ο Ολμέρτ, μπερδεύει λίγο τα πράγματα. Έτσι και αλλιώς, η απόφαση δεν θα ληφθεί μόνο απ' αυτόν, αλλά από μια τριανδρία που συγκροτήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο και περιλαμβάνει ακόμη τον υπουργό Άμυνας Σαούλ Μοφάζ και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Νταν Χαλούτζ. Βαρύνοντα ρόλο θα παίξει και η γνώμη του 83χρονου Σιμόν Πέρες.

Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, αυξάνουν οι φωνές υπέρ μιας σκληρής απάντησης στα σχέδια του Αχμαντινεζάντ και των άλλων μουλάδων. Να στείλουμε ένα τελεσίγραφο και να ετοιμαστούμε για επίθεση, λέει στη Ρεπούμπλικα ένας από τους θεωρητικούς των νεο-συντηρητικών, ο πολυγραφότατος Ντάνιελ Πάιπς. Ο ιδρυτής και διευθυντής του Middle East Forum αναγνωρίζει ότι ένας βομβαρδισμός θα σταματούσε τη διαδικασία εκδημοκρατισμού του Ιράν και θα μετέτρεπε τη χώρα σε σημείο αναφοράς του αντιαμερικανισμού στον ισλαμικό κόσμο. «Όταν όμως πρόκειται για θέμα ζωής και θανάτου, δεν υπάρχει χώρος για πολυτέλειες. Άλλωστε, η επιδρομή θα είναι μια περιορισμένη επιχείρηση, που δεν θα έχει στόχο ούτε την κατοχή ούτε την ανατροπή του καθεστώτος».

Πάλι τα ίδια λοιπόν; Πάλι τα όπλα θα κληθούν να δώσουν τη λύση που δεν έδωσαν ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις; Ο κόσμος θα χωριστεί ξανά στους ειρηνιστές και τους πολεμοκάπηλους, με τους πρώτους να διαδηλώνουν και τους δεύτερους να βομβαρδίζουν; Όλοι αναγνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι σοβαρή. Όλοι φοβούνται ότι οι κυρώσεις που θα αποφασίσει το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν θα έχουν αποτέλεσμα, μπροστά στα ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα της Κίνας και της Ρωσίας και τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας. Το πραγματικό ερώτημα που τίθεται στις δυτικές πρωτεύουσες, αλλά και στους απλούς πολίτες, είναι αν το Ιράν έχει δικαίωμα να αποκτήσει ατομική βόμβα. Αφού το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα, γιατί όχι και το Ιράν; Εδώ χωρά πολλή συζήτηση. Το βέβαιο είναι ότι για το Ισραήλ, αυτό το δίλημμα δεν υπάρχει. Εάν η διπλωματία αποτύχει, τον λόγο θα τον πάρουν τα αεροπλάνα. H Μέση Ανατολή θα πάρει ξανά φωτιά. Και οι πηγές των καμικάζι θα πολλαπλασιαστούν.