Aς πέσει τουλάχιστον ο Mπερλουσκόνι...
Υγεία, τύχη, έρωτα και χρήμα: αυτές είναι οι ρεαλιστικές ευχές ενός από τους πιο ρομαντικούς «συνομιλητές» αυτής της στήλης, ενός μπλόγκερ που ακούει στο όνομα Μαύρο Πρόβατο. Όπως λέει και το γνωστό ρητό, καλύτερα πλούσιος και υγιής…
H διάθεση είναι καλή, έξω έχει ήλιο, η μπάντα του δήμου παίζει γιορτινές μουσικές, είδαμε καλούς φίλους αυτές τις μέρες και φάγαμε καλά, καινούργια χρονιά ξεκινά, παράπονο δεν έχουμε, το άγχος να κτυπήσουμε, κι όλα θα πάνε καλά. Αρκεί να μην κοιτάμε πολύ γύρω μας. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι προοπτικές σε διάφορα σημεία της γης όπου «ταξιδεύει» αυτή η στήλη δεν είναι και τόσο καλές. Από την Παλαιστίνη ώς την Αφρική, κι από τις Ηνωμένες Πολιτείες ώς την Ευρώπη, πρέπει να είναι κανείς αθεράπευτα αισιόδοξος για να πιστεύει ότι το 2006 θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Μπορεί να συνηθίζει να βλέπει την καλή πλευρά των πραγμάτων. Δεν μπορεί όμως να παραγνωρίζει την πραγματικότητα.
Για να ξεκινήσουμε από την ευρύτερη γειτονιά μας, η επιτυχία της πρόσφατης συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να συγκαλύψει τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε η απόρριψη του Ευρωσυντάγματος. H Ευρώπη βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της εδώ και τρεις δεκαετίες, παρατηρεί ο ιστορικός Τόνυ Τζουντ στον δικτυακό τόπο OpenDemocracy. Κι αν αυτό είναι μια κακή είδηση για τους λαούς της, είναι ακόμη χειρότερη για εκείνους που ονειρεύονται να ενταχθούν σ' αυτήν, όπως είναι οι Σέρβοι, οι Τούρκοι, οι Σλαβομακεδόνες. Καινούργιες ιδέες δεν κυκλοφορούν. Στα δεξιά της πολιτικής ζωής, μονάχα ο Ντέηβιντ Κάμερον, ο νέος αρχηγός των Τόρυδων, μοιάζει να έχει κάτι να πει. Στ' αριστερά, όπου θα περίμενε κανείς περισσότερα, ακούγονται κάπως ενδιαφέροντα πράγματα μονάχα στη Σκανδιναβία.
Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ακόμη και οι πιο ψύχραιμοι παρατηρητές διακρίνουν την αρχή του τέλους του Αμερικανικού Αιώνα και του Αμερικάνικου Τρόπου Ζωής. H αιματοχυσία στο Ιράκ, ο τυχοδιωκτισμός του Μπους και της ομάδας του, η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η γενικότερη συντηρητική στροφή μπορεί να ενθουσιάζουν τους κατ' επάγγελμα Αντιαμερικανούς, αποτελούν όμως κακούς οιωνούς για το μέλλον. Αν, για παράδειγμα, επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για κέρδη της Χαμάς στα παλαιστινιακά εδάφη και του Σαρόν στο Ισραήλ, θα χρειαστεί μια ισχυρή αμερικανική κυβέρνηση για να μην αναφλεγεί και πάλι η Μέση Ανατολή. Και τέτοια κυβέρνηση δεν διαφαίνεται σ'αυτή τη δεκαετία.
Ελπίδες μπορεί λοιπόν να διατηρεί κανείς μόνο σε «τοπικό» επίπεδο. Δεν αποκλείεται, ας πούμε, να χάσει ο Μπερλουσκόνι στις εκλογές του Απριλίου. Ο αντίπαλός του δεν είναι κανένας ριζοσπάστης. Μια κυβερνητική αλλαγή στην Ιταλία δεν πρόκειται να αλλάξει το βαρύ κλίμα στην Ευρώπη. Το «μαύρισμα» όμως ενός από τους πιο διεφθαρμένους, κυνικούς και αδίστακτους πολιτικούς που έχουν περάσει τις τελευταίες δεκαετίες θα επιτρέψει τουλάχιστον έναν στεναγμό ανακούφισης.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 1:23 μ.μ.
10 comments
10 Comments:
Tο ερώτημα είναι πότε πρόλαβε μέσα σε 5 μέρες ο "κοσμοπολίτης" να γίνεις "γνωστός" blogger και τον βάλατε και στα Νέα?
Αλλά όπως λένε και στο Ελλάντα, αν δεν έχεις γκόμενο τον κόκκορα , αυγό δεν τρως
Κοσμοπολίτη, άντε και στο μέγαρο να κάνεις συναυλία με τον νταλάρα.
Του Λαμπράκη είναι κι αυτό
Σλουρπππππππππππππππππτςςςςςς
Ευχαριστώ για τις συστάσεις σας, αγαπητή Μπερλίνα, είναι πολύτιμες. Παρεμπιπτόντως, μήπως έχετε το τηλέφωνο του Κοσμοπολίτη να του πω το ανέκδοτο με τον κόκορα και το αυγό;
-Κοφτο, Μιχάλη, το μαύρο πρόβατο δεν κοκκινίζει... κι απ'έξω ;-))
-Μπράβο για το ένθετο. Σπουδαία η "Λίτσα"!! (και μια μικρή παρατήρηση σε όποιον επιμελήθηκε το κειμενάκι μου: ζολί μόμ = jolie môme, το όμορφο μικρό!)
-Για τα σημερινά:
1. Είχες διατυπώσει μια εκτίμηση, σε ανύποπτο χρόνο, οτι οι αλλαγές στο καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου θα περάσουν ειρηνικά και ανώδυνα. Δεν το θίγεις καθόλου σήμερα, αν και θα απασχολήσει τη "γειτονιά μας" τη χρονιά που έρχεται. Να υποθέσω οτι άλλαξες γνώμη; Εγώ πιστεύω οτι κάθε λόγος ανησυχίας υφίσταται...
2. Αντίθετα, αν κάτι με γέμισε ελπίδες και προσδοκίες για το 2006, ήταν ο θρίαμβος του Μοράλες στη Βολιβία και όλα τα σημαντικά βήματα χειραφέτησης που παρακολουθούμε στη Λατινική Αμερική (με το προχώρημα των μεταρρυθμίσεων - για να θυμηθούμε το πρώτο νόημα του όρου - στη Βενεζουέλα, την ισχυροποίηση της κουβανικής μα και της βραζιλιάνικης οικονομίας). Για να δούμε τι θα γίνει και στη Χιλή, και κυρίως, αν ο άνεμος αυτής της χειραφέτησης θα φυσήξει και στην κεντρική αμερική. Ζητώ συγνώμη για τις άτεχνες μεταφοροπαρομοιώσεις, και ελπίζω σε ανάλογη επιείκεια μ'αυτή που δείχνουν οι δημοσιογράφοι στο Γιωργάκη και τις ανεκδιήγητες αρλούμπες του για "δρόμους με επίκεντρα" και άλλα τινά (βλ. Απαντα ΓΑΠ, "πρωτοχρονιάτικες ευχές 2006").
2.Απορία, και μάλιστα μεγάλη: τι θα μπορούσε να είναι μια ισχυρή αμερικανική κυβέρνηση που θα χρειαζόταν ώστε να μην αναφλεγεί και πάλι η Μέση Ανατολή;; Τούτη δω, δεν είναι ισχυρή; Και ποιά αμερικάνικη κυβέρνηση ήταν; Αυτή του Κλίντον μήπως; Τότε που υπήρχε ειρήνη και αρμονία στη Μέση Ανατολή...
3. Mπερλίνα, διαφωνώ τα μάλα με την εκτίμησή σου για νέα χρονιά επιθέσεων στους εργαζόμενους - όχι γιατί τέτοιες δε θα γίνουν, αρχής γενομένης από την προ- ή μετα- μπερλουσκονική Ιταλία. Αλλά γιατί έχω την αίσθηση οτι οι αντιστάσεις θα είναι μεγαλύτερες το 2006, τουλάχιστο σε όλην την Ευρώπη. Ας περιμένουμε να περάσει και η "μεταολυμπιακή" φάση της γερμανικής συγκυβέρνησης τού βρώμικου Σεπτέμβρη του 2005 (χα, χα, χα) και θα δούμε κι εκεί πώς θα εξελιχθούν οι προαναγγελθείσες κοινωνικές συγκρούσεις!
4. Εξίσου ενδιαφέρουσες βλέπω τις εξελίξεις στην Ανατολική Ευρώπη, Ουκρανία και Λευκορωσία... Για την ακρίβεια, μου φαίνεται οτι η κρίση πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή, και πρώτ'απ'όλα αυτής των αμερικανών και του πλέγματος ΜΚΟ - έγχρωμων "επαναστάσεων", τροφοδοτεί πολιτικές κρίσεις στις χώρες της περιοχής, με απρόβλεπτο το νέο σημείο ισορροπίας.
Δεν φταίω για το "ζολί μομ", Μαύρο Πρόβατο, το διόρθωσα, το ξαναδιόρθωσα, αρνιόταν κατηγορηματικά να διορθωθεί, ήταν μια ανυπόταχτη λέξη, σαν κι εσένα.
Για κάποιο λόγο δεν ανησυχώ για το Κόσοβο, νομίζω πως η βία στα Βαλκάνια ανήκει οριστικά στο παρελθόν, οι Σέρβοι έχουν αποδεχθεί την απώλεια, τα (εξωτερικά) σύνορα στα Βαλκάνια δεν θα αλλάξουν. Μπορεί βέβαια να κάνω λάθος.
Ο Μοράλες είναι συμπαθής, αλλά όταν τον βλέπω μαζί με τον Κάστρο με διαπερνά κάτι σαν ρίγος.
Φυσικά και δεν είναι ισχυρή η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση. Του Κλίντον ήταν - και γι'αυτό παρά λίγο να υπάρξει breakthrough στο Καμπ Ντέηβιντ και την Τάμπα. Αλλά ο Αραφάτ δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ένθετο. Μήπως κατάλαβες, όμως, ότι κάτι πρέπει να κάνεις με το blog σου;
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ "ΝΕΑ"...
...με την αφορμή του σημειώματός μου που δημοσιεύτηκε εκεί: δεν έχω οργανωθεί ακόμα για να δημιουργήσω ένα κανονικό μπλογκ - ελπίζω να το καταφέρω μέσα στη χρονιά!
Σχολιάζω όμως τακτικά τα σημειώματα του Μ.Μητσού που δημοσιεύονται στη ρουμπρίκα "Διαστάσεις" και το ομόνυμο μπλογκ http://diastaseis.blogspot.com
Ραντεβού εκεί, μέχρι νεωτέρας εξαλίξεως...
posted by Μαύρο πρόβατο @ 1/02/2006 01:15:00 PM
--------------------------------
Χαχαχαχαχα.....
Ρε μόνος του γράφει ο άλλος ότι δεν είναι blogger!
Και μετά σου λένε οι καμπυλομητσοί του Λαμπρακιστάν: 12 bloggers
Oι 2 αποδείχτηκαν νόθα του Λαμπράκη.
Ο κΩλητός, του κΩλητού, τον κΩλητό, Ω! ΑλλαξοκΩλιές!
Το τελευταίο του "ανώνυμου" επιβάλλει ένα ξεκαθάρισμα από μέρους μου:
- δεν θεωρώ το "μπλόγκινγκ" ιδιαίτερη, σταθερή από σημειωτική άποψη, φόρμα στο διαδίκτυο. Ιδιαίτερα δε, αν περιοριζόμαστε στη χρήση - και τους χρήστες - του μπλογκσπότ. Σήμερα όποιος θέλει μπορεί να στήσει έναν σέρβερ και να φτιάξει όχι μόνο μπλογκ, αλλά χωριστή μπλογκοκοινότητα (βλέπε π.χ. http://www.blosxom.com/).
- Αναλόγως, μπορεί κανείς να στήσει ολόκληρο ηλεκτρονικό περιοδικό, με δωρεάν λογισμικό πάντα, χωρίς να δηλώσει "μπλόγκερ" ή β(ίντεο)λόγκερ, ή ό,τι άλλο. Βλέπε για παράδειγμα το http://parvusclub.free.fr που έχει στηθεί με το λογισμικό spip.
- Δεν είμαι λοιπόν "μπλόγκερ", ούτε ο,τιδήποτε άλλο σε -ερ, χωρίς αυτό να με εμποδίζει να είμαι "παλιούτσικος" στο ιντερνετ - βλέπω γουέμπ από το Μάη του 1993, σχολίαζα αριά και πού στα γκρηκ νιούς από το 1988, και είχα στήσει ένα μπιμπιές την ίδια εποχή. Για την συμπερίληψή μου στους μπλόγκερς, ρωτήστε τον ιδιοκτήτη αυτού του μπλογκ, που πιθανότατα θεώρησε οτι το "περιεχόμενο" που αφήνω ως σχόλια σχετικά με τα κείμενά του στις "διαστάσεις", είναι ικανό να μου προσδώσει τον - μοδάτο και ανούσιο για μένα - χαρακτηρισμό! (Αυτό όμως είναι μεγάλο θέμα από μόνο του. Επιφυλάσσομαι να τελειώσω σχετικό αρθράκι, που όταν θα το ανεβάσω σε κάποια γωνιά του νετ, θα σας πληροφορήσω πού θα το βρείτε).
- Να σημειώσω επίσης οτι
1. δέχτηκα με μεγάλη χαρά αυτή την πρόσκληση
2. όταν συνέλθεις ανώνυμε θα διαπιστώσεις οτι είναι προφανές οτι δεν παίρνω τίποτα από το Λαμπράκη και το συγκρότημά του. Εσύ;;
Στα περισσότερα σημεία θα έλεγα ότι συμφωνώ μαζί σας... Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να πέσει η Ιταλία όμως πλέον θα συνεχίσει να κυβερνάται απο αυτόν... Στο Ευρωπαϊκό μέτωπο πιστεύω ότι η παγιοποίηση της περιστολής της δημοκρατικής νομιμοποίησης που επιχειρήθηκε στο Ευρωσύνταγμα- το οποίο και μαυρίστηκε από γάλλους και ολλανδούς- και η ασφυκτική πίεση της ΕΚΤ πιστεύω ότι θα ενισχύσει τους τριγμούς στο ευρωπαικό μοντέλο. Τώρα όσον αφορά τα περί Μέσης Ανατολής και Κοσόβου παρατηρώ κ. Μητσέ ότι διαπνεόμεθα από έναν περίεργο πραγματισμό - ίσως χαρακτηριστικό της γενειάς σας - το οποίο θα αντικρούσω ως άλλος Sidney Morgenbesser "καλό ακούγεται στη θεωρία αλλά δεν βλέπω να πιάνει στην πράξη".
Καλή χρονιά και από μένα και να χαίρεστε όσους αγαπάτε!
Jolie môme
(Léo Ferré)
1
T'es tout' nue
Sous ton pull
Y'a la rue
Qu'est maboul'
Jolie môme
a€ ton cou
T'as ton coeur
Et l'bonheur
Pas en d'ssous
T'as l'rimmel
Jolie môme
Qui fout l'camp
C'est l'dégel
Des amants
Jolie môme
Ta prairie
Ca sent bon
Fais-en- don
Aux amis
Jolie môme
T'es qu'un' fleur
Du printemps
Qui s'fout d'l'heure
Et du temps
T'es qu'un' rose
Éclatée
Que l'on pose
A côté
Jolie môme
T'es qu'un brin
De soleil
Dans l'chagrin
Du réveil
T'es qu'un' vamp'
Qu'on éteint
Comme un' lamp'
Au matin
Jolie môme.
2
Tes baisers
Sont pointus
Comme un
accent aigu
Jolie môme
Tes p'tits seins
Sont du jour
A la coque
A l'amour
Jolie môme
Ta barrièr'
De frou-frous
Faut s'la faire
Mais c'est doux
Ta violette
Est l'violon
Qu'on violente
Et c'est bon
Jolie môme
De pass' temps
T'es qu'un' fleur
Qui s'fout d'l'heure
Et du temps
T'es qu'un' é
Toil' d'amour
Qu'on entoile
Aux beaux jours
Jolie môme
T'es qu'un point
Sur les "i"
Du chagrin
De la vie
Et qu'un' chos'
De la vie
Qu'on arros'
Qu'on oublie
Jolie môme.
3
T'as qu'un' pair'
De mirett's
Au poker
Des conquêt's
Jolie môme
T'as qu'un' rime
Au bonheur
Faut qu' ca rime
Ou qu' ca pleure
Jolie môme
T'as qu'un' source
Au milieu
Qu'éclabouss'
Du bon Dieu
Jolie môme
T'as qu'un' porte
En voil' blanc
Que l'on pousse
En chantant
Jolie môme
T'es qu'un' pauv'
Petit' fleur
Qu'on guimauve'
Et qui meurt
T'es qu'un' femme
A r'passer
Quand son âme
est froissée
Jolier môme
T'es qu'un' feuill'
De l'automne
Qu'on effeuill'
Monoton'
T'es qu'un' joie
En allée
Viens chez moi
La r'trouver
Jolie môme.
T'es tout' nue
Sous ton pull
Y'a la rue
Qu'est maboul'
Jolie môme
Μαυροπρόβατε, βρίσκω οτι συμφωνούμε σε διάφορα πράγματα, κυρίως όμως στο "μοδάτο" του blogging. Οι επαΐοντες γνωρίζουν οτι είναι απλώς ένα ακόμα μέσον (προϋπήρξαν τα Usenet, BBS, mailing lists, fora/forums κι ένα σωρό άλλα), που πιθανότατα θα ξεπεραστεί από κάτι νεώτερο και πιο μοδάτο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home