Πάνω απ' όλα η πειθαρχία
Έχει ακόμη νόημα η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς; Έχει, αν λάβουμε υπόψη τις απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα της δημοσκόπησης που έκανε το γαλλικό ινστιτούτο Sofres για λογαριασμό του περιοδικού Νουβέλ Ομπζερβατέρ. Για παράδειγμα, στην ερώτηση αν πρέπει να νομιμοποιηθούν οι λαθρομετανάστες, θετικά απαντά το 52% των ψηφοφόρων της Αριστεράς, έναντι μόλις 26% των ψηφοφόρων της Δεξιάς (αρνητική απάντηση δίνουν το 38% και το 64% αντιστοίχως). H νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων βρίσκει σύμφωνους το 51% των αριστερών (αλλά αντίθετους το 41%) και μόνο το 26% των δεξιών (έναντι 67% που διαφωνούν). Χρειάζεται μια δόση ανισότητας στην κοινωνία για να λειτουργεί ως ερέθισμα προς τα άτομα; Όχι βέβαια, απαντά το 60% των οπαδών της Αριστεράς. Φυσικά, απαντά το 58% των οπαδών της Δεξιάς.
Ο Μπόμπιο λοιπόν είχε δίκιο. Το χαρακτηριστικότερο στοιχείο που εξακολουθεί να χωρίζει τα δύο ιδεολογικά στρατόπεδα δεν είναι ούτε η ελευθερία ούτε η πρόοδος, αλλά η ισότητα. Ως προς την ελευθερία, κανείς δεν τη βλέπει πραγματικά να απειλείται, όσο κι αν οι κυβερνήσεις θέλουν να καταγράφουν τις επικοινωνίες μας στο όνομα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Όσο για την πρόοδο, μια λέξη που συνόδευε άλλοτε απαραιτήτως την Αριστερά, σήμερα πια τρομάζει. H πρόοδος της τεχνολογίας δεν είναι πια συνώνυμη με την κοινωνική πρόοδο: αντίθετα, θεωρείται ύποπτη για περισσότερη ανεργία, περισσότερες ανισότητες, περισσότερη ρύπανση του περιβάλλοντος. Ακόμη και η «αλλαγή», το σύνθημα με το οποίο κέρδιζαν τις εκλογές τη δεκαετία του '80 ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχει πια αλλάξει περιεχόμενο. Οι οπαδοί της Αριστεράς δηλώνουν απλώς ότι θέλουν «να ζήσουν διαφορετικά». Κι ανάμεσα σ' εκείνους που θέλουν μια «άλλη» κοινωνία, οι οικολόγοι είναι πολύ περισσότεροι από τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές.
Ακόμη πιο ενδεικτικές είναι οι απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν την αυστηρότητα των δικαστών απέναντι στους μικροκακοποιούς ή τον ρόλο του σχολείου. Το 53% των αριστερών και το 70% των δεξιών στη Γαλλία θεωρούν τους δικαστές υπερβολικά επιεικείς (έναντι μόλις 7% και 3% αντιστοίχως που τους θεωρούν υπερβολικά αυστηρούς). Το 56% των αριστερών και το 71% των δεξιών πιστεύουν ότι το σχολείο πρέπει πάνω απ' όλα να δίνει την αίσθηση της πειθαρχίας και της προσπάθειας (έναντι 42% και 26% αντιστοίχως που θεωρούν ότι το σχολείο πρέπει πρωτίστως να διδάσκει το κριτικό πνεύμα). Εντάξει, οι δεξιοί εξακολουθούν να είναι πιο συντηρητικοί από τους αριστερούς, αλλά και οι τελευταίοι δεν διακρίνονται για την τολμηρότητα των ιδεών τους. Όταν μάλιστα ερωτώνται για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, το 74% απαντά αρνητικά - ένα ποσοστό που στις τάξεις των κομμουνιστών φτάνει το 83%...
10 Comments:
Γενικά, είχε ένα δίκιο ο μακαρίτης (ο Μπόμπιο).
Δεν ξέρω όμως πόσο έχει νόημα ακόμα να ψάχνουμε τι χωρίζει τους πολίτες που ψηφίζουν "αριστερά" απ'αυτούς που ψηφίζουν "δεξιά" κόμματα, μέσω ερωτηματολογίων.
Προεκλογικώς το σάιτ του σπήγκελ φιλοξενούσε ένα μεγάλο κουίζ, με 50 ερωτήσεις, που σου έβγαζε με ποιού κόμματος τις θέσεις είσαι πιό κοντά. Το έκανα κι εγώ, και βγήκα... 50% Φίσερ :-))))
Υποτίθεται βέβαια οτι στο όνομα των ίδιων αρχών δύο πολίτες μπορεί να ψηφίζουν κόμματα διαφορετικά, αλλά του ίδιου "μπλοκ". Τα δε κόμματα, στο όνομα διαφορετικών αρχών... ν'ακολουθούν την ίδια πολιτική (ενίοτε συγκυβερνώντας - η περίπτωση της Γερμανίας).
Η τρίτη πλευρά της σχέσης κόμματα και πολιτική - απόψεις των πολιτών - έρευνες και δημοσκοπήσεις, μπάζει κι αυτή. Πάρε για παράδειγμα την ερώτηση για τη βασική αποστολή του σχολείου:
-πειθαρχία και προσπάθεια, ή κριτικό πνεύμα;
-Μπορεί να χτιστεί κριτικό πνεύμα χωρίς προσπάθεια; Στέκει προσπάθεια χωρίς πειθαρχία; Αλλά τι άλλο νόημα μπορεί να έχει η πειθαρχία, αν δεν είναι στα πλαίσια της προσπάθειας να αναπτυχθεί το κριτικό πνεύμα;
Ο πολίτης τώρα, από τον οποίον η έρευνα επιχειρεί να ορίσει τα χαρακτηριστικά της δεξιάς και της αριστεράς, δεν βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα jeu pipé?
Σημασία έχει η ερώτηση η απάντηση;
Κατά τον γράφοντα η ερώτηση.
Στο post πολλές ερωτήσεις είναι αφανείς.
"Λαθρομετανάστες" μήπως είναι
- οι έλληνες που μπάρκαραν στα ποντοπόρα πλοία και εβγαιναν παράνομα στην Αμερική
- Οι φοιτητές που κατα την 7 ετια - χούντα ζούσαν στο εξωτερικο χωρίς συνάλλαγμα και διαβατήρια
- οι Ελληνες της Γερμανίας που ζούσαν πέντε - πέντε σε ένα δωμάτιο
Μιχάλη θα πρέπει να προσθέσεις μερικες κατηγοριες ακόμη
Εκείνο που πραγματικά κριτικάρω είναι τα "διπλά βιβλία".
Δεν υπάρχουν φίλτατε: την πολιτική μου τοποθέτηση μπορεί να την αναζητήσεις ως απάντηση στο ερώτημα
"με τους ζωντανούς (εργαζόμενοι όλοι του κόσμου) ή με τους πεθαμένους (κεφάλαιο);"
Για τα υπόλοιπα μπορεί να κάνω λάθος εκτίμηση, αλλά σε δύο ταμπλώ δεν παίζω.
Τελικά, όλοι είμαστε με τον Φίσερ. Ακόμη και το Μαύρο Πρόβατο! Είναι, ομολογουμένως, ένα πρώτο βήμα.
Έχει ακόμη νόημα η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς;
Δεξιά: μιά παράταξη που διαπνέεται από εμφυλιοπολεμικό πνεύμα, αντεκδίκηση, εμπάθεια και συντηρητισμό, είναι συνέχεια της παλιάς δεξιάς, εξέθρεψε δοσίλογους και χουντικούς και υποθάλπει νοσταλγούς της μοναρχίας
Για την αριστερά γράφτε εσείς.
Μου κάνει εντύπωση που πήρατε αυτό το post σοβαρά
ειδικά μαύρο πρόβατο, εσύ;
δυο φορές, δυο μέρες συνέχεια
Μία που το διάβασα εδώ και μια απο την εφημερίδα
Ξέρω ότι είμαι σε ξένα "χωράφια", και η αλήθεια είναι οτι δυσκολεύομαι.
Διαπιστώνω όμως και εδώ και στο περιβαλλον μου (φιλικο και συφφενικό) η δεξιά να είναι στο απυρόβλητο.
Κανένας δεν γράφει τα πράγματα με το όνομά τους.
Παίρνω πίσω ότι αφορά τους σχολιαστές. Δεν κατάλαβα ότι έχω παραβιάσει την επικεφαλιδα του blog μου που μεταξύ των άλλων γράφει:
"... ότι πρέπει να γράφουμε ...καιμε τακτ"
Το lapsus linguae ισχύει για τον προφορικό λόγο.
Το lapsus calami για τον γραπτό
τι σημαίνουν για να μην ψάχνω γιά λατινομαθείς
Πάνο πολύ καλό ( γιατί όχι ωραίο)κείμενο.
Ας μην αδικήθεί και η Μαρία Δημητριάδη που το τραγουδάει πολύ ωραία.
Ευχαριστώ για την ερμηνεία
Νομίζω ομως ότι περισσότερο ηταν θυμός παρά παραδρομή
Φίλτατοι
-Μιχάλη, δεν είμαι εγώ Φίσερ. Το τεστ του Σπήγκελ είναι μάπα.
-Πάνο, το πρόβλημα με τον καπιταλισμό δεν είναι οτι είναι "άδικος" - αλλά οτι δουλεύει πλέον εις βάρος του ανθρώπινου είδους. Να πούμε μια καλή κουβέντα, να εκφράσουμε τη συμπάθειά μας στους απανταχού κατατρεγμένους, είναι αξιέπαινος μεν, φιλισταϊσμός δε - πάντως, δεν είναι πολιτική.
Οσο για το κεφάλαιο είναι εξορισμού πεθαμένο: νεκρή εργασία. Για περισσότερα, στο Μαρξ...
Αριστερά χωρίς μαρξισμό (και λενινισμό -σταλινισμό) μπορεί να υπάρξει;
Εχει βρωμίσει ο τόπος: η συντριπτική πλειοψηφία όσων δυνάμεων αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές, είναι τέτοιες.
Πρέπει να ψάξει κανείς αλλού για να βρει την εκτίμηση που πρέπει στον Μαρξ. Οποιος έχει προσέξει φωτογραφίες από τα γραφεία της διοίκησης της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, καταλαβαίνει τι εννοώ...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home