Προπαντός μην πανικοβάλλεστε...
Οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν. H γρίπη των πουλερικών είναι προ των πυλών. H πανδημία είναι θέμα χρόνου. Δεκάδες εκατομμύρια θα πεθάνουν. Τα εμβόλια έχουν τελειώσει. Αλλά μην πανικοβάλλεστε, προπαντός μην πανικοβάλλεστε.
Αυτή τη φορά κανείς δεν θα κατηγορηθεί για προσπάθεια συγκάλυψης ή υποβάθμισης του προβλήματος. Οι επιστήμονες και οι πολιτικοί συναγωνίζονται σε δηλώσεις, υπολογισμούς, εκτιμήσεις και προβλέψεις για την πορεία που θα έχει η γρίπη των πουλερικών. Τι εξυπηρετεί όμως αυτή η απόλυτη «διαφάνεια»; Τι κέρδος αποκομίζει ο πολίτης και σε τι τον βοηθούν όλες αυτές οι γνώσεις που αποκομίζει για να προφυλαχθεί από τον κίνδυνο; Το μόνο πρακτικό μέτρο που έχουν συστήσει οι ειδικοί είναι να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Κοτόπουλο μπορούμε να τρώμε άφοβα, εδώ έφαγε μπροστά στις κάμερες κοτζάμ Ερντογάν. Εμβόλιο δεν χρειάζεται να κάνουμε αν δεν ανήκουμε σε ομάδα υψηλού κινδύνου, αλλά και να θέλαμε να κάνουμε δεν υπάρχει πια στα φαρμακεία. Άφαντα είναι και τα φάρμακα. Πώς πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τον καθημερινό μας βομβαρδισμό με την τρομοκρατική φράση «η πανδημία είναι θέμα χρόνου»; Να γεμίσουμε τα σπίτια μας με κονσέρβες και να κλειστούμε μέσα μέχρι να περάσει το κακό; Ή μήπως να το ρίξουμε στην προσευχή;
H ενημέρωση αποτελεί ασφαλώς χρέος των κυβερνώντων και κατάκτηση των πολιτών στις προηγμένες χώρες. Αυτή η ενημέρωση πρέπει όμως να χαρακτηρίζεται και από αίσθημα ευθύνης. Όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προβαίνει στην εκτίμηση ότι η γρίπη των πουλερικών θα σκοτώσει 150 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, και στη συνέχεια αποσύρει την εκτίμηση αυτή, τι πρέπει να σκεφτεί ο πολίτης; Ότι έγινε λάθος; Ότι οι αρμόδιοι τρόμαξαν με τα ίδια τους τα νούμερα και έσπευσαν να τα διορθώσουν; Όπως επισημαίνει στην Ελ Παϊς ο Μανουέλ Ονιόρμπε, γενικός διευθυντής Δημόσιας Υγείας της Ισπανίας, ο ΠΟΥ εφοδίασε τα μαθηματικά του μοντέλα με τις παραμέτρους της ισπανικής γρίπης του 1918. Τότε όμως ο κόσμος έβγαινε από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο και ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός ανήκε στην «ομάδα υψηλού κινδύνου». Οι περισσότεροι θάνατοι, άλλωστε, δεν προκαλούνται ευθέως από τη γρίπη, αλλά από δευτερεύουσες μολύνσεις, και το 1918 δεν υπήρχαν ούτε αντιβιοτικά ούτε τα σημερινά νοσηλευτικά συστήματα. Οι δύο καταστάσεις δεν μπορούν κατά συνέπεια να συγκριθούν.
Μήπως λοιπόν όλες αυτές οι δηλώσεις και οι προειδοποιήσεις αποσκοπούν στη συγκάλυψη ευθυνών; Ένα από τα μέτρα που αποφάσισε τώρα η Κομισιόν είναι να περιοριστούν τα πουλερικά στα κοτέτσια, ώστε να μην έρχονται σε επαφή με τα αποδημητικά πουλιά. Μα αυτό ακριβώς δεν είχε ζητήσει πριν από λίγους μήνες, μόνη τότε, η Ολλανδία; Το χειρότερο με την υστερία που έχει δημιουργηθεί είναι ότι αρχίζει να καλλιεργείται η νοοτροπία «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Να βγαίνουν δηλαδή στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτα του ανθρώπου.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 1:00 μ.μ.
22 comments
22 Comments:
Στη Γαλλία είναι σίγουρο οτι δεν το ζουν έτσι - όπως δεν είχε υπάρξει πανικός με τις "τρελλές αγελάδες" ή, παλιότερα, με το Τσερνομπίλ.
-"Ολα είναι υπό έλεγχον", δηλώνουν οι γαλλικές αρχές. Παντού και πάντα. Οι αγελάδες του Σαρολαί, βοσκάνε μόνο αγνό χορταράκι. Το νέφος του Τσερνομπίλ, έκανε στροφή πάνω από τα γαλλοελβετικά σύνορα και ενώ από τη μια μεριά τους, οι αγρότες θάβαν μαζικά τα μαρούλια, εντεύθεν τα κάναν ως συνήθως, σαλάτα.
-Παρομοίως, οι γαλλικοί πυρηνικοί σταθμοί δεν παρουσιάζουν ποτέ καμμία διαρροή ραδιενεργών υλικών, και οι περιπτώσεις μεταλλαγμένων φυτών τριγύρω τους είναι οφθαλμαπάτες.
-Τα ίδια και με τις καλοκαιρινές απανωτές πυρκαγιές στο Παρίσι: φυσιολογικά ατυχήματα.
-Με τα ανά τακτά χρονικά διαστήματα κρούσματα σαλμονέλας στα τυριά (για τα οποία μπορεί κανείς να ενημερωθεί καλύτερα από τον ελληνικό πχ Τύπο).
Καλά κάνει ο Μιχάλης και αναφέρεται στην υστερία του πληθυσμού. Αλλά εδώ είμαστε στο άλλο άκρο!
Ρε παιδιά, κρατήστε μου και μένα κανένα εβαπορέ! Οποιος φυλάει τα ρούχα του... έχει τα μισά.
Σύντροφε, να σε ρωτήσω ευθέως, όπως και την υπόλοιπη παρέα: ανησυχείτε;
Όχι! Γιατί καραδοκούν και κάτι εφημερίδες να πλασάρουν το νερό του Καματερού για πάσα νόσον και πάσα μαλακία...
(ναι, υπονοώ τα ΝΕΑ, όσο πάει και "φτηναίνουν", κανα δυό Μητσοί τους έμειναν)
Και λένε ότι κολλάει και στ' αδέσποτα οι αθεόφοβοι.
I had a little bird
Its name was Enza
I opened the window
And in-flu-enza !
Το τραγουδούσαν τα παιδιά, παίζοντας σχοινάκι, το 1918.
Υ.Γ.
Ναι, Μιχάλη. Ανησυχώ. Το σχοινάκι εξακολουθεί να είναι το πιο αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών. Σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη επηρεασμένος από το προηγούμενο ποστ ο φίλος Κοσμοπολίτης...
Κοσμοπολίτη, είσαι άπαιχτος. Εχεις προσλάβει κανέναν να σου βρίσκει τα ποιήματα που αντιστοιχούν σε κάθε περίπτωση;
Ημίαιμε, τι σχέση έχουν οι εφημερίδες με την απειλή που λέγεται ΓΡΙΠΠΗ ΤΩΝ ΠΟΥΛΕΡΙΚΩΝ; Ολοι τόσο χαλαροί είστε στη συμπρωτεύουσα;
Όπα ! Σαλονικιός ο Ημίαιμος, Παριζιάνος το Μαύρο Πρόβατο !
Κοσμοπολίτικη η παρέα μας !
Υ.Γ.
Άπιστε Μιχάλη !
Eκείνη η αρρώστια των τρελλών αγελάδων τι απέγινε αλήθεια;
Η ίδια υστερία δεν υπήρχε και τότε;
Κοσμοπολίτη, chapeau και πάλι (= βγάζω το καπέλο!)
Εγώ φίλοι δεν ανησυχώ ιδιαίτερα, όχι επειδή είμαι σε θέση να το εκτιμήσω ορθολογικά σαν κίνδυνο, αλλά ακριβώς επειδή οι δύσκολο-να- εκτιμηθούν κίνδυνοι αφορούν πλέον κάθε τι που κάνουμε: το κινητό, πόσο πειράζει; Η τρελή αγελάδα; Οι αναθυμιάσεις της μπογιάς κατά της υγρασίας; (σε σύγκριση με την ίδια την υγρασία...) Το αφρόλουτρο;
Το οικιακό wifi; Το να είσαι μπροστά στην οθώνη του υπολογιστή ένα 10ωρο τη μέρα;
Τα συντηρητικά στα τρόφιμα;
Η ζωή στην πόλη γενικά;
Αντε ζήσε χωρίς τίποτα από όλα αυτά...
Επειδή δε θέλουμε, ούτε και μπορούμε κάτι τέτοιο, αντιδράμε με βάση την πιό πρωτόγονη εκδοχή της προφύλαξης, το "παν μέτρον άριστον" (καταχρήσεων συμπεριλαμβανομένων).
Τα αυτά και για τη γρίππη των πουλερικών: το προσέχουμε λίγο να μη μας πιάσει γρίππη γενικώς (κανένα πορτοκαλάκι, καμμιά ασπιρίνη, κανένα τσάι του βουνού, μην καθόμαστε ιδρωμένοι στα ρεύματα, μην αναπνέουμε το χνώτο του γριπιασμένου...) - και τώρα για τ'άλλα, αν έχει τελειώσει το λαδάκι κτλ κτλ
Μαύρο Πρόβατο, πάμε για την 28η Οκτωβρίου στις Οινούσες;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
χα, χά! Τώρα το είδα!
Πάντως, θα είμαι Βαρκελώνη...
Μιχάλη τι κάλο πάτησα και μού 'σβησες το σχόλιο; αν με ρωτάς τι σχέση έχουν οι εφημερίδες (και οι δημοσιογράφοι δηλαδή) με τη γρίππη, τι απάντηση περιμένεις;
Chapeau κιεγώ (δες που θα μάθουμε και Γαλλικά στην μπλογκοσχολή) στο Μαύρο Πρόβατο και στον κοσμοπολίτη. Κερνάω το κοτόπουλο 28η στις Οινούσες!!
Πρώτον, δεν σου έσβησα κανένα σχόλιο, άλλωστε δεν ξέρω να σβήνω σχόλια, ούτε θα έσβηνα ποτέ.
Δεύτερον, αν ήσουν διευθυντής εφημερίδας τι χώρο θα αφιέρωνες αύριο στην είδηση από τις Οινούσες και τη συναφή ειδησεογραφία;
Περί ανησυχίας λοιπόν το ερώτημα...
Ας θυμηθούμε ορισμένα από τα προγενέστερα σουξέ του γκραν κινιόλ:
1) Μετά την 11η Σεπτεμβρίου θα ανεβαίνατε σε αεροπλάνο της Pan Am;
2) Θα επιλέγατε πτήση της κυπριακής Helios την επομένη της πρόσφατης τραγωδίας;
Η δύναμη του γκροτέσκου βρίσκεται ακριβώς σ' αυτή τη συσσώρευση διλημμάτων, λες και όλες οι περιπτώσεις υπάγονται στον ίδιο γενικό κανόνα: κάποτε θα την πάθεις από κει που δεν το περιμένεις.
Προσωπικά και θα ανέβαινα στα αεροπλάνα και θα έτρωγα κοτόπουλο σουβλάκι, όπως είχα φάει και χάμπουργκερ μετά τη νόσο των τρελών αγελάδων. Όπως αντιλαμβάνεστε, ακόμη ζω. Και έχω το ίδιο δικαίωμα στον ανορθολογισμό όπως όλοι.
Για όσους πάλι δεν πολυπιστεύουν στο τυχαίο ας μη φάνε κοτόπουλο. Έχουμε γλάρο γι' απόψε.
Υ.Γ1: Επειδή όλη αυτή η «καταδίκη των πουλερικών» θυμίζει φυσικά την απειλή που νιώθουμε από τη φύση (από κει που ήμασταν κυνηγοί καταντήσαμε θύματα), προτείνω και τη συμβολική θυσία μιας εκατόμβης από παχιά πουλερικά μπας και ξορκίσουμε το κακό...
Υ.Γ2: Ζητώ επίσης από την κυβέρνηση να με ενημερώσει πόσες πιθανότητες υπάρχουν να με χτυπήσει κεραυνός, να φάω χαλασμένο σούσι, να πέσει επάνω μου στέγαστρο αρχαιολογικού χώρου, να μου βάλει τρικλοποδιά ο διπλανός μου στο γραφείο και να ντελαπάρει το λεωφορείο με το οποίο μεθαύριο πηγαίνω στην Κόρινθο. Θέλω χρονοδιάγραμμα κινδύνων για να πορεύομαι...
Ξανά, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!
Άκουσα έναν καθηγητή χθες, και μου σηκώθηκε η τρίχα, να λέει "θανατώνουν και τα υγιή πτηνά, γιατί; Δηλαδή όταν αρρωστήσει και κάποιος άνθρωπος θα αρχίσουμε να σκοτώνουμε και τους υγιείς του περιγύρου του για να μη μεταδοθεί ο ιός;"....
Το σχόλιό μου έχει να κάνει με την ΥΠΟΘΑΛΨΗ της υστερίας από τα ΜΜΕ με περιτύλιγμα την "ενημέρωση" και περιεχόμενο για πέταμα. Οι μόνοι "επιστήμονες" που σιγοντάρουν στα διεθνή κανάλια το παραμύθι είναι Εγγλέζοι και για μένα αυτός είναι αρκετός λόγος για να μη το χάφτω.
Καταλαβαίνω την ευαισθησία του Μιχάλη απέναντι στην κριτική του Τύπου από τον καθένα μας αλλά, δυστυχώς, ο Τύπος ευθύνεται για τις κατά καιρούς υστερίες που περιγράφονται στα σχόλια.
Τώρα, αν ήμουν αρχισυντάκτης των ΝΕΩΝ, ας πούμε, ή μεγαλοδημοσιογράφος, σαν τον Παπαχρήστο, ας πούμε, ο τίτλος σήμερα στα ΝΕΑ θα ήταν:
"ΑΠΩΝ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΙΝΟΥΣΕΣ, προτίμησε να πάει βόλτα με τα δίδυμα!"
και θα παρουσίαζα σε ολοσέλιδο όλες τις έγκυρες γνώμες όπως αυτή του Κουλούρη, του Λιάπη, του Βρέντζου, του Βέλτσου, της Γωγώς Μαστροκώστα, του Ζαγοράκη και της Ιωάννας Λίλη.
Υπό κανονικές συνθήκες, δεκάγραμμο μονόστηλο και ως ψυχρή είδηση.
Ο Hazzard τα λέει χύμα και τσουβαλάτα. Και, νομίζω, η πλειονότητα στο μπλόγκ είναι "χαλαρή".
Πάνο, αξίζει να μιλάμε για τις νησίδες και τα "παρτέρια" της χαβούζας. Είναι τα χάπια μας για να λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.
Καλά αυτό με τον Παπαχρήστο έγραψε, ημίαιμε!
Αγριεμένο σ' ακούω, Πάνο.
Διάβασε και τον Καμπύλη (Ενστάσεις) για να δείς ότι τα παρτέρια είναι αρκετά. Οσφρίζομαι δε, (ως κυνηγιάρης κατά 10%) ότι και αρκετοί από την παρέα του Μιχάλη, εδώ, είναι στο κουρμπέτι ή έτσι θέλω να πιστεύω ως φύσει αισιόδοξος. Πάει καιρός που αυτούς που θέλω να διαβάζω τους βρίσκω στα λαγκάδια (εκτός των φυλλάδων), οπότε παίρνω το κανονικό το χάπι και όχι το επιχρυσωμένο με DVD, μίξερ, και προφυλακτικά με γεύση μέντας.
Ευχαριστώ ρε παιδιά για τα καλά σας λόγια, αν και δεν αισθάνομαι ούτε σαν χάπι ούτε σαν παρτέρι. Επειδή όμως αυτή η κριτική προς το "Συγκρότημα" μου θυμίζει λίγο δεκαετία του '60, θα αποτολμήσω μια ερώτηση, αν και ξέρω τι θα λέτε από μέσα σας: έχετε κάτι ιδιαίτερο με το "Συγκρότημα", που δεν το έχετε, ας πούμε, για τον Μπόμπολα; Τα ΝΕΑ είναι πιο "βρώμικα" από την Ελευθεροτυπία ή οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα; Και τι σημαίνει ακριβώς "βρώμικα"; Ας την ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση, κι αν δεν με εμπιστεύεστε εμένα, μένω απ'έξω.
Ε, ρε γλέντια!
Εγώ αναφέρομαι στο "Συγκρότημα" ως "φόντο" γκρίζο στα φωτεινά σου κείμενα (αν θες και των καθαρών προθέσεών σου). Αν κάτι χαρακτηρίζει εσένα και κανα δυό άλλους εκεί μέσα είναι αυτή η καθαρότητα των προθέσεων. Δεν εκφέρεις, δηλαδή, την άποψή σου έχοντας κατά νού την καρέκλα που πρόλαβε ο Δυστυχίου (λόγω ύφους είπαμε, Ευθυμίου) ή ο κόκκινος (τρομάρα του) Πάνος ή ο ουράνιος τόξος Δημαράς ή ο Ξανθόπουλος-Λιάνης ή ο εγώ κατά λάθος Κασσίμης (όρα Πρετεντέρης, Παπαχρήστος κ.α.).
Τώρα που το σκέφτομαι, δεν νομίζετε ότι έχουν αυξηθεί επικινδύνωε οι δημοσιογράφοι βουλευτές;
Ούτε η άποψή σου σκοπεί στη διατήρηση της τετάρτης εξουσίας ως υπέρτατης για να ικανοποιείται η ματαιοδοξία του Ψυχάρη (είδες; δε λέω του Λαμπράκη). Το ίδιο ισχύει και στο συγκρότημα του Μπόμπολα και στο συγκρότημα του Τεγόπουλου. Κατά τα άλλα, περί βρώμικων ή καθαρών εφημερίδων ας αποφανθούν οι υπόλοιποι της παρέας.
Στο σχόλιο που κακώς υπέθεσα ότι σβήστηκε από τον Μιχάλη (μάλλον το έφαγε η μαρμάγκα των word verification), έθιξα το σύνδρομο του -γιατί δε με κάνατε Δήμαρχο θα σας δείξω εγώ- Χατζηνικολάου.
Το να πετάγεται δηλαδή σαν να τον τσίμπησε μπάμπουρας μόλις κάποιος από τους καλεσμένους του "θίξει" δημοσιογράφο.
Και αφού στην ελληνική τηλοψία ισχύει το "ό,τι κάνει η μάνα", πήραν το χούι και οι "δευτεράντζες" και εξανίστανται στο "μα, και τα ΜΜΕ έχουν ευθύνη".
Ο Μιχάλης (καμμία σχέση με το ανωτέρω "κύκλωμα" -το πιστοποιώ μετά λόγου γνώσεως) τό 'χει πάρει ξυστά και, περισσότερο για τον χώρο εργασίας του, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι αυτό. Για λόγους πολλούς.
Δεν είναι μόνο ο βιοποριστικός. Είναι και ο Δονκιχωτικός που κρύβει μέσα του από τότε που δούλευε στην ΑΥΓΗ. Πριν σκοτεινιάσει κι αυτή.
(Μιχάλη, μη μου πείς, άψογη ψυχανάλυση!)
Συμφωνείτε οι του μπλόγκ σύντροφοι;
Η αντίδραση του Χατζηνικολάου απέναντι στους «αντιρρησίες» (με σηκωμένο το δαχτυλάκι, ακόμη κι αν δεν φαίνεται στην οθόνη) θυμίζει την αντίδραση του Νταλάρα απέναντι στον Τζίμη Πανούση οψέποτε έκανε σάτιρα για την Κύπρο. Γεγονός που με τη σειρά του θυμίζει την αντίδραση τοπικών μητροπολιτών απέναντι σε «σύγχρονες» αναγνώσεις του Αριστοφάνη. Γεγονός που καταλήγει σε μια εικόνα: δέρνουμε την έξω θάλασσα, όταν μέσα μας επικρατεί τρικυμία εν κρανίω. Δαρείος ή Ξέρξης, δεν θυμάμαι, διάβαζα Άλγεβρα εκείνη την περίοδο...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home