Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007

Η πιο μεγάλη υπαίθρια γκαλερί



Του Άχμεντ πάντως, που είναι Παλαιστίνιος, η ιδέα δεν του άρεσε. «Έτσι κρύβουμε το πρόβλημα», είπε μπροστά στις κάμερες του Euronews. «Το ζητούμενο είναι αυτό το τείχος να κατεδαφιστεί».

Το σχέδιο λέγεται «Face 2 face» (Πρόσωπο με πρόσωπο) και το υπογράφουν δύο νεαροί καλλιτέχνες δρόμου, ο Jr και ο Marco. Ο πρώτος είναι Γάλλος, ο δεύτερος Ελβετός, και αυτό που έκαναν θα ήταν παράνομο στις χώρες τους - στην Ευρώπη σε κλείνουν στη φυλακή άμα σε πιάσουν να λερώνεις έναν τοίχο. Στο Ισραήλ, όμως, όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται. Οι Ισραηλινοί κατασκεύασαν ένα τείχος για να σταματήσουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο έδαφός τους και θα ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν οποιονδήποτε Παλαιστίνιο κινιόταν ύποπτα στην περιοχή. Ωστόσο, δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν δύο νεαρούς Ευρωπαίους να στολίσουν αυτόν τον τοίχο με πρωτότυπα πορτρέτα σε μήκος 1,5 χιλιομέτρου. Κατά βάθος, μπορεί και να τους άρεσε. Όποιος έχει επισκεφθεί το Ισραήλ, έχει διαπιστώσει ότι αυτό το τείχος είναι φρικτό. Τώρα, ένα κομμάτι του έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη υπαίθρια γκαλερί της Μέσης Ανατολής.

Θυμίζουν λίγο τον Κρίστο και τη Ζαν-Κλωντ, που τύλιξαν το Ράιχσταγκ και εγκατέστησαν 7.500 πύλες στο Σέντραλ Παρκ. Εκεί όμως ήταν το Βερολίνο και η Νέα Υόρκη, ενώ εδώ είναι το Ισραήλ, όπου η τέχνη είναι κάτι σαν αντάρτικο. Ο στόχος βέβαια είναι ο ίδιος: να αφυπνιστούν οι άνθρωποι, να κοιτάξουν γύρω τους και να συνειδητοποιήσουν ότι ζουν στον ίδιο πλανήτη, στο ίδιο χωριό. «Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι βλέπουν τα ίδια πράγματα, τρώνε το ίδιο φαγητό, υποφέρουν και αγαπούν με τον ίδιο τρόπο», λέει στην απεσταλμένη της Κοριέρε ο Jr, ένας από τους διασημότερους street artists της Ευρώπης. «Καθένας από αυτούς έχει ένα δίδυμο αδελφό από την άλλη πλευρά του τείχους, αλλά δεν το ξέρει». Η ιδέα ήταν λοιπόν να φωτογραφηθούν μερικοί από αυτούς τους «αδελφούς» και οι φωτογραφίες τους να αναρτηθούν, όσο το δυνατόν μεγαλύτερες, πάνω στο τείχος του μίσους και του διχασμού.

Τα πρόσωπα επιλέχθηκαν σε ένα ταξίδι τον περασμένο Ιανουάριο. «Βρήκα 38 φάτσες, τις πιο αστείες», λέει ο Jr. «Θα σας φανεί παράξενο, αλλά μόνο οι 5 αρνήθηκαν την πρότασή μου». Ποια ήταν αυτή η πρόταση; «Να γίνουν μάρτυρες της άλλης πλευράς, να χαρίσουν ένα χαμόγελο. Να στείλουν ένα μήνυμα φιλίας». Στην αρχή, ο ισραηλινός στρατός τους παρακολουθούσε, αλλά δεν επενέβη καμιά στιγμή ούτε συνέλαβε κανέναν. Όπως λέει άλλωστε ο καλλιτέχνης, η πράξη του δεν ήταν πολιτική. Ο ίδιος δεν είναι ούτε με τους Παλαιστίνιους ούτε με τους Ισραηλινούς. Με αυτές τις φωτογραφίες δεν ήθελε να στείλει ένα μήνυμα κατά του τείχους. Μόνο να χαρίσει μια στιγμή προβληματισμού.

7 Comments:

At 13/3/07 1:39 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Δεν έχω αρκετό χρόνο να το σχολιάσω με την ησυχία μου γιατί σας βλεπω από το palmtop, όμως αισθάνομαι πιο προσβεβλημένος κι από τον νεαρό Παλαιστίνιο που επικαλείσαι στην αρχή του άρθρου. Τί ανοησία είναι αυτή;!

Αυτό το τείχος έχει θεμελιωθεί πάνω στο αίμα αμάχων Ισραηλινών και εκφράζει τον πόνο της άλλης πλευράς, της Παλαιστινιακής αλλά και την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να επέμβει αποτελεσματικά στη διένεξη, ασκώντας τις ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ πιέσεις και στις δύο πλευρές.Όλοι ξέρουμε ποιες είναι αυτές εκτός από την ηγεσία των ΗΠΑ και τους δημοσίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτήν την εβδομάδα, το bitterlemons.org έχει αφιέρωμα στο τείχος, τάσσομαι αναφανδόν υπέρ των θέσεων που διατυπώνει στο άρθρο του ο ισραηλινός Yossi Alpher( Θα το κάνω λινκ από το γραφείο ή το σπίτι).

Το έχω γράψει άπειρες φορές ας το γράψω άλλη μία, γραμματάκι-γραμματάκι με τη γραφίδα. "Εμείς, του '70 οι εκδρομείς" για να παραφράσω ελαφρώς τον Σαββόπουλο, είδαμε τείχη να σωριάζονται σε κομμάτια. Βερολίνο, Λάρνακα, σειρά έχει το Ισραήλ. Κανείς Εβραίος όταν πίσω από τα τείχη των γκέτο, το passover ευχόταν "L’shana ha’ba-ah b’Yerushalayim", "Και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ", δεν φανταζόταν ότι στην ονειρική Ιερουσαλήμ, θα ζούσε ξανά, πίσω από τα τείχη του αίματος αθώων αμάχων.

Όμως κι αυτό θα το γκρεμίσουμε. Είμαι σίγουρος πως θα δω κι αυτό το τείχος να πέφτει. Είμαι σίγουρος.

 
At 13/3/07 7:11 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

Οι ωραιότερες γκαλερί βρίσκονται μέσα στήν καρδιά μας.
Σάς αγαπώ όλους.

 
At 13/3/07 8:26 μ.μ., Blogger ANTEPTO said...

Αν σκεφτούμε με καθαρό μυαλό θα διαπιστώσουμε ότι η τέχνη του δρόμου (Steet art), που υπό κανονικές συνθήκες ίσως και να μας ενοχλεί αν αφορά στο δικό μας τοίχο, εδώ χρησιμοποιείται σαν εργαλείο ειρήνης σε έναν πολύχρονο πόλεμο μεταξύ δύο φυλών με διαφορετικές θρησκείες. Τα χαριτωμένα -αστεία αλλά πραγματικά πρόσωπα, επηρεάζουν θετικά την ψυχική διάθεση των ανθρώπων των δύο πλευρών του τείχους, αυτό φίλοι μου είναι ένα βήμα πρός την ειρήνη.

 
At 14/3/07 7:20 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

To άρθρο του Yossi Alpher.

Γλωσσολογικά, οι Άραβες με τους Ισραηλινούς ανήκουν την ίδια φυλή αφού ομιλούν και δύο σημιτικές γλώσσες.Έπειτα, νομίζω πως το όλο θέαμα θα έκανα qualify για γκαλερί και θα μπορούσαμε να συζητάμε για τον λυτρωτικό ρόλο της Τέχνης, αν τα έργα ανήκαν σε ντόπιους. Αν κατάλαβα καλά, οι φωτογράφοι/καλλιτέχνες δεν είναι από την περιοχή. Είναι ξένοι που ταξίδεψαν στη χώρα και αναζήτησαν "αστείες φάτσες". Σαν κάτι Σκανδιναυές που ανεβαίνουν στην Ακρόπολη για να συναντήσουν τα περίφημα "ελληνικά καμάκια". Απολουστευτικό αλλά you get my point.

 
At 14/3/07 7:22 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

To πληκτρολόγιο του Μάκιντος είναι πάρα πολύ ρηχό, με αποτέλεσμα, έτσι καθώς πληκτρολογώ γρήγορα και ελαφριά να μη βλέπω στην οθόνη λέξεις που εχω πληκτρολογήσει... Θυσίασα το πρακτικό για το χαριτωμένο και το αποτέλεσμα μοιάζει κάτι φορές αυτιστικό. :-)

 
At 14/3/07 11:18 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Βουαλά κι ένα ποστ για το ζήτημα από μία άλλη σκοπιά.

 
At 15/3/07 11:35 μ.μ., Blogger Χρίστος said...

To ίδιο είχε κάνει και ο Banksy αλλά με σαφώς καταγγελτικό / πολιτικό τρόπο. Η ιδέα του να κάνεις street art στο τείχος δεν κρίνεται παρά μόνο πολιτικά - αφού έτσι επιλέγει να μιλήσει. Και πολιτικά το μύνημα είναι από ανιαρό ώς προκλητικό (ιδιοι ειμάστε, γιατί να πολεμάμε..) Βάζει στην ίδια μοίρα με έναν "παιχνιδιάρικο τρόπο" τον θύτη (αυτόν που υψώνει το τείχος) με το θύμα (αυτόν που η ζωή του κατακερματίζεται εξαιτίας του). Δεν με παραξενέυει προφανώς που οι Ισραηλινοί τους άφησαν (δεν άφησαν όμως τον Banksy και πολλούς άλλους)..
Αραγε πως θα τους φαινόταν τέτοιες φωτό έξω από το Αουσβίτς! (Ξέρω, ξέρω, η βαρβαρότητα δεν είναι συγκρίσιμη αριθμητικά, αλλά είναι σε ότι αφορά την μονόπλευρη διάσταση.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home