Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 01, 2005

Όλοι φορούσαν το ίδιο αποσμητικό



Δύο νεαρές Γερμανίδες νοίκιασαν δύο γειτονικά δωμάτια στον μεγαλύτερο οίκο ανοχής της Ευρώπης και στη συνέχεια πλήρωσαν πάνω από 100 άνδρες για να κάνουν έρωτα μαζί τους. Τι ακριβώς επεδίωκαν;

H Ναταλίε Σορν έμαθε τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής της από την τηλεόραση και το Internet. Μάθημα πρώτο: όλα (και όλοι) μπορούν να αγοραστούν. Μάθημα δεύτερο: βασιλιάς του κόσμου είναι το σεξ. Μάθημα τρίτο: για να αυξήσεις την εμπορική σου αξία πρέπει να ξεχωρίσεις. H Ναταλίε δεν ήξερε όμως πώς να ξεχωρίσει. Μια μέρα, συνάντησε στο σεξ κλαμπ του Ντόρτμουντ όπου δούλευε μια κοπέλα που την έλεγαν Τίνε. H Τίνε της είπε ότι έχει ένα φίλο στο εξωτερικό που της στέλνει χρήματα και την κάλεσε να πάνε στη Μαγιόρκα να ψαρέψουν άντρες. «Γιατί δεν κάνουμε κάτι πιο τρελό;» είπε η Ναταλίε. «Θα ρωτήσω τη φίλη μου την Ούσι, που οργανώνει πάρτι με όργια. Εκείνη σίγουρα θα ξέρει».

H Ούσι ήξερε. Στις εννέα το πρωί της 8ης Αυγούστου κτύπησε το κουδούνι της Ναταλίε, η οποία είχε ήδη βάλει στην τσάντα της το μαύρο φόρεμα και τα ψηλά τακούνια, και πήγαν μαζί να βρουν την Τίνε. Ύστερα πήραν τον αυτοκινητόδρομο A1 για την Κολωνία. Όλα προχωρούσαν σύμφωνα με το σχέδιο. Από το μεσημέρι ώς τα μεσάνυχτα, τα δύο κορίτσια θα κοιμόντουσαν στον οίκο ανοχής Πασά με όσους περισσότερους άνδρες προλάβαιναν και θα έδιναν στον καθένα ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ. Είχαν ήδη δημοσιοποιήσει την πρόθεσή τους στο Internet και είχαν συμφωνήσει με την Μπιλντ να δημοσιεύσει το θέμα στην πρώτη σελίδα. Θα κουράζονταν λίγο παραπάνω, είναι αλήθεια, αλλά θα εξασφάλιζαν τις λίγες ώρες δημοσιότητας που είχαν ανάγκη.

H Ναταλίε διάλεξε το δωμάτιο 105 και η Τίνε το 106. Στις 12 το μεσημέρι ακριβώς άνοιξαν τις πόρτες τους. Απ' έξω περίμεναν εκατοντάδες άνδρες και η προσέλευση αυξανόταν συνεχώς. Οι δημοσιογράφοι της Μπιλντ που έφτασαν κάποια στιγμή υπολόγισαν ότι πρέπει να βρίσκονταν εκεί πάνω από 1.400 άνθρωποι. H διαδικασία ήταν αυστηρή: κάθε άνδρας έβγαζε τα παπούτσια του, γδυνόταν από τη μέση και κάτω, πηδούσε κι έφευγε. Σύνολο, εννέα λεπτά. Αν και οι εικόνες σύντομα θόλωσαν, η Ναταλίε θυμάται ότι οι περισσότεροι ήταν νέοι. Ένας δεν μπορούσε να βρει τα γυαλιά του μετά την πράξη, ένας άλλος ήταν μαύρος. Όλοι φορούσαν το ίδιο αποσμητικό - ή τουλάχιστον έτσι της φάνηκε. Παρόλο που δεν έφτασε καμιά στιγμή σε οργασμό, όλες αυτές τις ώρες αισθανόταν βασίλισσα. Στις επτά το βράδυ έκανε διάλειμμα για να φάει ένα λουκάνικο και μερικά τσιπς και να πιει μια κόκα-κόλα. Στις έντεκα είχε πάρει 115 άνδρες και άντεχε ακόμα. Αλλά η Τίνε είχε γίνει άσπρη σαν σεντόνι. Έτσι, η Ούσι αποφάσισε να κηρύξει το τέλος του διαγωνισμού.

H Μπιλντ κράτησε την υπόσχεσή της. Και τα κορίτσια είναι βέβαια ότι μια λαμπρή καριέρα τα περιμένει.


15 Comments:

At 1/9/05 1:19 μ.μ., Blogger TziNtziras said...

:O

 
At 1/9/05 3:43 μ.μ., Blogger 0comments said...

Body Bild-ers

 
At 1/9/05 4:24 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και η Σιμέλα, η πουτάνα, στα 75 της αυτοκτόνησε γιατί έμαθε ότι οι άλλες πληρωνόνταν... Έλεος Μητσέ!

 
At 1/9/05 8:19 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μα Ημίαιμε (και Μιχάλη), η Ναταλίε και η Τίνε είναι πουτάνες;

 
At 1/9/05 8:42 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Οχι βέβαια! Είπα ποτέ εγώ κάτι τέτοιο; Και τι ακριβώς εννοείς "ημίαιμε" με το "έλεος";

 
At 2/9/05 9:26 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ούτε εγώ τις προσδιόρισα ως προς το επάγγελμα. Αυτοπροσδιορίστηκαν, και μάλιστα Πόντιες, εξυπηρετώντας τους τζαμπατζήδες.
Το "έλεος" αφορά στην επιλογή σου να συντελέσεις κι εσύ στη ματαιοδοξία της ανοργασμικής παλαβής Γερμανίδας για δημοσιότητα και να "ξεμπερδεύεις" με το άρθρο της ημέρας...

 
At 2/9/05 6:22 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κάποιες τέτοιες ακραίες ιστορίες μας κάνουν να σκεφτόμαστε ως που μπορεί να φτάσει πια η παρακμή μιας «ακμάζουσας» κατά τα άλλα κοινωνίας . Όταν όμως η παρακμή αντί να προβληματίζει φτάνει να μοιάζει αστεία ιστορία που απλώς την προσπερνάμε χαμογελώντας συνήθως πλησιάζει και το τέλος της κοινωνίας αυτής .

 
At 3/9/05 3:29 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ενδιαφέρουσα η ιστορία. Γιατί όμως δεν αναφέρετε ότι προηγήθηκε ρεπορτάζ του περιοδικού Spiegel, μέρος του οποίου προφανώς αναδημοσιεύσατε;

 
At 3/9/05 3:30 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

http://www.spiegel.de/international/0,1518,372208,00.html

 
At 4/9/05 10:23 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Μα το Σπήγκελ είναι η πηγή μου, το αναφέρω στο κείμενο, θέλετε να το διαβάσετε λίγο πιο προσεκτικά;

 
At 5/9/05 8:09 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Στην ηλεκτρονική διεύθυνση τόσο τηε εφημερίδας όσο και τοθ blog σας, δεν είδα καμία αναφορά στο Spiegel, το οποίο φαίνεται να αντιγράφετε κατά λέξη. Η μόνη αναφορά που εντόπισα σε "πηγή" ήταν στο Μπιλντ, όπως ακριβώς αναφερόταν και στο Σπήγκελ. Ελπίζω να μη μου διαφεύγει κάτι - θα χαρώ αν μου το υποδείξετε!

 
At 6/9/05 10:36 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Τελικά έχετε δίκιο, Ανώνυμε, εγώ δεν το είχα "διαβάσει" καλά, ήμουν όμως σίγουρος ότι κάπου ανέφερα το Σπίγκελ, όπως άλλωστε κάνω πάντα. Δεν πιστεύω πάντως να νομίσατε ότι έγραψα το κομμάτι από ιδίαν πείραν;

 
At 6/9/05 12:13 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν θα μου φαινόταν απίθανο...

 
At 6/9/05 7:06 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το θέμα για μένα, άλλον ανώνυμο, δεν είναι ότι δεν είχατε "διαβάσει" το κείμενό σας καλά, αλλά ότι δεν το είχατε "γράψει" καλά. Πράγματι, το ρήμα "γράφω" εν προκειμένω είναι υπερβολικό - "αντιγράφω" είναι σωστότερο. Ακόμα και όταν αναφέρετε την πηγή, θα περίμενα κάτι άλλο από μια μετάφραση. Λίγη αυθεντικότητα, βρε αδελφέ! Μας διαβάζει και κόσμος...

 
At 7/9/05 9:57 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτά έχουν οι βουτιές στα ρηχά (μια που διακοπεύεις)...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home