Τρίτη, Αυγούστου 23, 2005

Ψηφιακή διαπόμπευση



H μηχανή αναζήτησης Google είναι πολύτιμη, οι τύποι που την έφτιαξαν είναι συμπαθείς και η τελευταία τους ιδέα που λέγεται Google Earth είναι καταπληκτική. Υπάρχουν όμως και μερικά ανησυχητικά «παραπροϊόντα».

H ταινία «Αμαρτωλή Πόλη», που μας άρεσε πολύ, ξεκινά με την απαγωγή ενός εντεκάχρονου κοριτσιού που βρίσκεται στο έλεος ενός διεστραμμένου. Δίκες που έγιναν τα τελευταία χρόνια στο Βέλγιο και στη Γαλλία έφεραν στην επιφάνεια απίστευτα εγκλήματα παιδεραστίας και ανέδειξαν την ανάγκη να ληφθούν νέα μέτρα για την προστασία της παιδικής ηλικίας. Ένα από αυτά τα μέτρα, ίσως το πιο ριζοσπαστικό και σίγουρα το πιο επίμαχο, εφαρμόζεται ήδη σε 37 αμερικανικές πολιτείες. Χάρη σε μια υπηρεσία που εγκαινίασε τον περασμένο μήνα μια εταιρεία της Γιούτα, η Orbizon, μπορεί ένας κάτοικος να πληκτρολογήσει τη διεύθυνσή του και σε μερικά δευτερόλεπτα να έχει στην οθόνη του τον κατάλογο όλων των γειτόνων του που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα σεξουαλικής φύσης (επιδειξιομανία, αιμομιξία, αποπλάνηση ανηλίκου). Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εκτίσει την ποινή τους, όποτε μετακομίζουν όμως πρέπει να το δηλώνουν στις αρχές. Έσφαλαν, εγκλημάτησαν, πλήρωσαν, αλλά δεν δικαιούνται άφεση αμαρτιών.

Επειδή η ιστοσελίδα (www. mapsexoffenders. com) σχεδιάστηκε με τη βοήθεια της εταιρείας Google, έχει και μια δεδομένη αισθητική. Με ένα κλικ στην ένδειξη «Click to PinPoint the SexOffenders», εμφανίζονται στον χάρτη μικρά σημαιάκια. Με άλλο ένα κλικ σε κάθε σημαιάκι, εμφανίζεται ο πλήρης φάκελος του ατόμου που έχει καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα, συνοδευόμενος από τη φωτογραφία του, την ηλικία του, τη διεύθυνσή του, το ύψος του, το βάρος του και το αδίκημα για το οποίο έχει καταδικαστεί. H Orbizon υπόσχεται να δώσει σύντομα στοιχεία για άλλες δέκα πολιτείες και δημοσιεύει σχόλια αναγνωστών που είναι ενθουσιασμένοι από την πρωτοβουλία της. Το επόμενο βήμα θα είναι άραγε ο ισόβιος κατ' οίκον περιορισμός των παιδεραστών ώστε να εξαλειφθεί κάθε κίνδυνος; Και τι θα συμβεί αν οι πολίτες αρχίσουν να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους;

Ο ανταποκριτής της Λιμπερασιόν στις Ηνωμένες Πολιτείες επισημαίνει στο blog του ότι όλος ο κόσμος μοιάζει να χειροκροτεί αυτή την ιδέα και αναρωτιέται ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της ψηφιακής διαπόμπευσης. H ιστορία φαίνεται όμως πως έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη δεκαετία. Ύστερα από μια μακρά συζήτηση σε εθνικό επίπεδο, την περίοδο 1994-1998, σχεδόν όλες οι αμερικανικές πολιτείες δημιούργησαν βάσεις δεδομένων με τους sex offenders, τις οποίες μπορούν να συμβουλευθούν οι ενδιαφερόμενοι μέσω του Internet. Υπάρχουν μάλιστα ιστοσελίδες που βαθμολογούν αυτές τις βάσεις ανάλογα με το περιεχόμενο και την πληρότητά τους! H Orbizon εμπλούτισε απλώς τις βάσεις με τους χάρτες της Google. Έκανε έτσι την επίδειξη των επιδειξιομανών πιο εύχρηστη, πιο λειτουργική, πιο αποτελεσματική. Πιο επικίνδυνη.

11 Comments:

At 23/8/05 1:45 μ.μ., Blogger Marina said...

Οι Αμερικάνοι είναι γνωστοί για τις λογείς φοβίες τους..φοβούνται το διαφορετικό και πιστεύουν ότι αν γνωρίζουν το πάλαι-ποτέ ιστορικό του γείτονα στο 5 τετράγωνο απο το σπίτι τους, τα παιδιά τους σώθηκαν. Μαλακίες. Συνήθως οι παιδεραστές είναι άνθρωποι του φιλικού περιβάλλοντος των παιδιών (οικογένεια, σχολεία, φίλοι γονέων)ή τους ψαρεύουν στο Ιντερνέτ..
Το Google κάνει μία προσπάθεια να πουλήσει υπηρεσίες.. άσχετο αν φακελλώνει κάποιους ανθρώπους..
Φαντάσου να το έκανε στην Ελλάδα αυτό..παλιά στην Πελοπόννησο υπήρχαν πολλά κρούσματα παιδεραστίας...τι θα γινόταν? Ο κόσμος θα μετακόμιζε ή θα απέφευγε τις διακοπές?
Γελοιότητες..

 
At 23/8/05 3:04 μ.μ., Blogger Lili said...

Χμμμ... αν μετακομιζε ο Παπαχρονης στο διπλανο διαμερισμα σου, δεν θα ηθελες να το ξερεις?
Το να ξερεις αν μετακομισε διπλα σου ενας ληστης τραπεζας, ειναι αδιαφορο. Το να ξερεις οτι μετακομισε ενας που σκοτωσε σε καβγα, παλι, δεν σε αφορα.


Το να εχεις διπλα σου καποιον που την βρισκει με την αδυναμια των αλλων και το κανει κατ εξακολουθηση ειναι θεμα αυτοαμυνας.


Αυτα τα ατομα ΔΕΝ εχουν δικαιωματα.
Τα χασανε.

 
At 23/8/05 3:09 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που οδήγησαν σε νόμους όπως η καταγραφή των καταδικασμένων sex offenders και όχι απροσδιόριστες φοβίες των αμερικανών.

Ο βασικός λόγος είναι ότι σε τέτοιου είδους αδικήματα το ποσοστό των sex offenders που επαναλαμβάνει ακόμα και πιο βαρύ αδίκημα είναι σημαντικό, κοντά στο 30%.Συνήθως αναστολή πολλών ετών και άλλοι τρόποι ελέγχου έχουν χρησιμοποιηθεί για να αποθαρρύνουν μελλοντικά παραπτώματα και να μειώσουν το χρόνο φυλάκισης.

Έχοντας μια ιδέα για την κατάσταση στις ΗΠΑ σε σύγκριση με Ελλάδα, έχω την εντύπωση ότι σε τέτοιου είδους καταστάσεις ,από σεξουαλική παρενόχληση μέχρι βιασμό, η Ελλάδα δεν είναι τόσο πίσω όσο νομίζουν μερικοί.Απλά ο αριθμός των περιστατικών που καταγγέλεται είναι ελάχιστος.Η κλειστή κοινωνία,η γειτονιά,το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον κάνουν πολλαπλάσια επώδυνη την καταγγελία του περιστατικού από το περιστατικό το ίδιο.Στην Αμερική τα τελεταία χρόνια υπάρχει μια προσπάθεια του στυλ "βιαστές και βιασμένοι όλοι στη φόρα" που μόνο αποτέλεσμα είχε να καταδικάζονται περισσότεροι αλλά δεν μείωσε τον αριθμό των περιστατικών,πράγμα που θα ανέμενε κανείς αφού η καταγγελία έγινε πολύ ευκολότερη.

Διαφορετικές κοινωνίες θα πει κανείς και για ένα θέμα που εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου πως το αντιμετωπίζει.

Όσο για το Google, βάζει ένα ενδιαφέρον ερώτημα σε σχέση με τη χρήση της τεχνολογίας. Σε ένα περιβάλλον όπου δημοκρατική κατάκτηση είναι οι δημόσιες δίκες και η ελευθερία της πληροφόρησης, το γεγονός ότι η πληροφορία όχι μόνο είναι ελεύθερη αλλά μπορεί να την επεξεργαστεί και χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε μήπως βάζει σε μερικούς την ιδέα ότι η πολλή πληροφόρηση βλάπτει?

Πάντως για να απαγορευθεί η δημοσιοποίηση των δικαστικών αποφάσεων ως αντίβαρο χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη διαπόμπευση των καταδικασμένων...

 
At 23/8/05 3:16 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εδώ λοιπόν φαίνεται μια σοβαρή διαφοροποίηση της αμερικάνικης από την ευρωπαϊκή κοινωνία: στην Ευρώπη έχοντας αναπτύξει ένα πρωτοποριακό μοντέλο προστασίας προσωπίκών δεδομένων ποτέ δεν θα φτάναμε σε τέτοια σημεία κανιβαλισμού. Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν νόμο για την προστασία προσωπικών δεδομένων και μάλιστα εννοείται ότι η ηγεσία τους αρνείται να υιοθετήσει ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο.
Ποιος είναι όμως ο σκοπός που εξυπηρετείται με αυτήν την δημόσια διαπόμπευση; Το να μάθει καθένας που μένει ο κάθε επιδειξίας, βιαστής, παιδεραστης. Αυτο το "καθένας" είναι που μας βάζει σε σκέψεις. Γιατί, άντε αν είσαι γονέας, ας πούμε ότι ίσως και να έχεις ένα λόγο να μάθεις ποιος μένει δίπλα σου (όχι όμως και 5 πολιτείες παραπέρα), αν και διαφωνώ. Αν είναι καθένας να έχει πρόσβαση στο ποινικό μητρώο του άλλου, αν είναι καθένας να γνωρίζει τόσο προσωπικές πληροφορίες για κάποιον, εύκολα καταλαβαίνουμε πόσο εύκολο είναι να τον χειραγωγήσει, να τον εκβιάσει, να επιτύχει τον κοινωνικο αποκλεισμό του.
Η λογική "αυτά τα άτομα δεν έχουν δικαιώματα" ανάγεται σαφώς στο μεσαίωνα όπου μπορούσε να σου αφαιρεθεί νομικά η ιδιότητα του ανθρώπου.
Κανείς δεν μπορεί να "χάσει" τα ατομικά του δικαιώματα σε συνθήκες κράτους δικαίου, ακριβώς επειδή δεν έχει την εξουσία να αποκλίνει από το ius cogens.

 
At 23/8/05 3:20 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και επίσης, το κράτος αποφασίζει για αυτά τα άτομα ποια θα είναι η ποινική τους τιμωρία, επιβάλλοντάς τους επίσημα ποινές φυλάκισης, κάθειρξης κλπ.
Κανείς άλλος δεν έχει νομικά το δικαίωμα να "υποκαθιστά" το κράτος στην τιμώρηση των ενόχων, επιβάλλοντας "ποινές" όπως η δημόσια διαπόμπευση.

 
At 23/8/05 3:45 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

nikos said:

Και όμως υπάρχει στην Αμερική προσπάθεια προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Η διαφόρα όμως με την Ευρώπη έγκειται στο εξής: παράνομη δε θεωρείται η επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων αυτή καθ'αυτή αλλά τα αποτελέσματα της στην προσωπικότητα του ατόμου.Ως συνήθως οι Ευρωπαίοι μιλάνε για συλλογικά διακαιώματα αφήνοντας ακάλυπτες πολλές τραγικές ιστορίες απλών ανθρώπων και οι Αμερικάνοι δεν εγγυόνται τίποτα σε κανένα αλλά όπου θίγεται κάποιος έχει σημαντική προστασία.

Πχ identity theft που στην Ευρώπη δεν είναι καν αδίκημα.Από την άλλη η γενικότητα της προστασίας προσωπικών δεδομένων οδηγεί σε απόψεις όπως την παραπάνω όπου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του βιαστή να δικαστεί με κάθε εχεμύθεια και μετά να επιστρέψει και με λευκό μητρώο.

Τα δικαιώματα όμως αυτών που θα υποστούν τον επόμενο βιασμό πού είναι?

Είχα ασχοληθεί παλαιότερα με ένα θέμα που θίγεται κάπως από το κείμενο για την ψηφιακή διαπόμευση. Βασικός κανόνας δικαίου είναι ότι η ποινή οφείλει να είναι ανάλογη της επίπτωσης(ή της πιθανής επίπτωσης) στο θύμα.Πάνω σε τέτοιες ισορροπίες έχει χτιστεί το δικαιικό σύστημα.

Πχ τι είναι πιο σημαντικό, τα προσωπικά δεδομένα του βιαστή ή η προστασία του επόμενου θύματος.

Στα σεξουαλικά εγκλήματα ωστόσο και ειδικά στη σεξουαλική παρενόχληση,που νομίζω δεν θα πρέπει να μπαίνει στο σωρό ,όπως έγινε κάπου παραπάνω, πώς μπορεί να εκτιμηθεί η επίπτωση στο θύμα?

Παράδειγμα:ο εργοδότης χουφτώνει τον κώλο κάποιας υπαλλήλου του.Συμβαίνει κάθε μέρα.
Αν αυτό οδηγήσει σε απόλυση, νόμοι στις ΗΠΑ καθορίζουν το ποσό της αποζημίωσης μέχρι cent.Αλλά ποια είναι η ηθική βλάβη του θύματος?Μπορεί το θύμα να ενοχληθεί αλλά να μην το ξανασκεφτεί.Το αδίκημα μπορεί να θεωρηθεί και πλημέλλημα.Μπορεί η επίπτωση όμως να είναι χειρότερη.

Να αναπτυχθούν ψυχολογικά προβλήματα,φοβίες,κλείσιμο στον ευαυτό του θύματος,κοινωνικές επιπτώσεις,δυσκολία να δημιουργησει σχέσεις ή ακόμα και αγοραφοβία όπου το θύμα δεν βγαίνει από το σπίτι και μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει δολοφονηθεί κοινωνικά.

Ο θύτης, σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος ότι προκάλεσε κάτι τέτοιο πχ μετά από μια μακροχρόνια παρενόχληση και να κατηγορηθεί σε βαθμό κακουργήματος?

Αυτά βέβαια αφορούν περισσότερο τις ΗΠΑ αφού στην Ευρώπη τέτοιες περιπτώσεις δεν απασχολούν καν την δικαιοσύνη.

 
At 23/8/05 4:11 μ.μ., Blogger J95 said...

Τα δικαιώματα όμως αυτών που θα υποστούν τον επόμενο βιασμό πού είναι?

Ποια δικαιώματα; Αν δεχθούμε την προληπτική τιμωρία υποθετικών εγκλημάτων, όπως το βλέπω εγώ, όλα αυτά τα φαινομενικά αθώα τσογλάνια σε σοβαρό ποσοστό θα γίνουν τα ίδια παιδεραστές, δολοφόνοι, κατασκευαστές όπλων μαζικής καταστροφής κλπ. Οπότε χεστήκαμε και για τα δικαιώματά τους.

 
At 23/8/05 4:13 μ.μ., Blogger J95 said...

Αυτα τα ατομα ΔΕΝ εχουν δικαιωματα.
Τα χασανε.


ΟΛΑ τα άτομα έχουν δικαιώματα.

Άντε μην αρχίσω...

 
At 23/8/05 4:40 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μαλιστα....γραφει η Μαρινα οτι οι αμερικανοι "φοβούνται το διαφορετικό" η χωρα δηλαδη που στηριζεται στο διαφορετικο φοβαται το διαφορετικο! ... ασε μας ρε μαρινακι...

 
At 24/8/05 11:43 π.μ., Blogger IASON said...

ερώτηση!
πως γίνεται να έχεις στην ελληνική γλώσσα στο blog το "προηγούμενο" - 'επόμενο" την ημερομηνία κλπ?????????

 
At 28/8/05 12:36 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

deite ki ayto:
http://www.nytimes.com/2005/08/28/technology/28digi.html?pagewanted=all

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home