Ποιος είναι ο κ. Ρεν;

Τον περασμένο μήνα, ο Ολι Ρεν έστειλε επιστολή στη βελγική κυβέρνηση με την οποία την ενημέρωνε ότι έπρεπε να περικόψει τον προϋπολογισμό του 2012 κατά 1,2 με 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Με ένα ύφος που δεν θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς ακριβώς κομψό, ο επίτροπος οικονομικών υποθέσεων προειδοποιούσε ότι αν η περικοπή αυτή δεν γινόταν εντός του επομένου πενθημέρου, η χώρα θα τιμωρούνταν με τεράστια πρόστιμα.

Οι Βέλγοι έγιναν έξαλλοι. Δεν έφτανε που επί δύο χρόνια διαπραγματεύονταν σύνθετα δημοσιονομικά θέματα σε μια προσπάθεια να συγκροτήσουν μια εξακομματική δίγλωσση κυβέρνηση, ερχόταν τώρα κι ένας επίτροπος να τους απευθύνει τελεσίγραφα. «Ποιος είναι ο Ολι Ρεν;» βροντοφώναξε ένας σοσιαλιστής υπουργός της νέας κυβέρνησης, ο Πολ Μανιέτ. «Ποιος γνωρίζει το πρόσωπο αυτού του ανθρώπου;»

Τελικά, βέβαια, η κυβέρνηση συμμορφώθηκε. Όπως γράφει ο ανταποκριτής των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς στις Βρυξέλλες, που αποκαλύπτει το παραπάνω επεισόδιο, ανάλογη επιστολή ετοιμάζεται να στείλει ο Ρεν τον άλλο μήνα και στην ισπανική κυβέρνηση, απειλώντας κι αυτήν με βαρειά πρόστιμα αν δεν κατεβάσει το έλλειμμα στα επίπεδα που έχουν συμφωνηθεί. Και το ευρωπαϊκό θρίλερ δεν σταματά εδώ. Στις 23 Απριλίου, η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα δημοσιεύσει τις επίσημες εκτιμήσεις της για το έλλειμμα και το χρέος των χωρών της ευρωζώνης, από τις οποίες θα καταστεί σαφές ότι εκτός στόχου έχει βγει και η Γαλλία. Θα στείλει άραγε ο φινλανδός επίτροπος προειδοποιητική επιστολή και στον Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος θα παίζει εκείνες τις ημέρες το πολιτικό του μέλλον;

Τα παραπάνω δείχνουν ότι ο Κάρολος Παπούλιας δεν ήταν ο πρώτος ηγέτης, ούτε θα είναι ο τελευταίος, που εξοργίζεται με τις ευρωπαϊκές «παρεμβάσεις». Οσο η δημοσιονομική ένωση προχωρεί, τόσο οι παρεμβάσεις αυτές θα είναι πιο συχνές. Οι πολίτες δεν το γνωρίζουν ή δεν το έχουν καταλάβει. Οι ηγέτες κάνουν πως δεν το έχουν καταλάβει. Ο γνωστός αρθρογράφος των ΦΤ Βόλφγκανγκ Μινχάου προχωρεί ακόμη περισσότερο. Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η επιτυχία δεν είναι πλέον συμβατή με τη δημοκρατία, σημειώνει στο χθεσινό του άρθρο, που ξεκινά από τον Σόιμπλε, περνά από τον Ιμάνουελ Καντ και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν η Ελλάδα θέλει δημοκρατία, πρέπει να κηρύξει πτώχευση.

Υστερίες Βρετανών, που δεν έχουν καμιά δουλειά να μιλούν για την ευρωζώνη, θα αντιτείνει κάποιος. Και είναι γεγονός πως το έλλειμμα δημοκρατίας που κατά γενική ομολογία παρατηρείται στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να λυθεί με ακόμη λιγότερη δημοκρατία. Είναι επίσης γεγονός όμως ότι η οικοδόμηση της ενωμένης Ευρώπης προϋποθέτει εγκατάλειψη ενός μέρους της εθνικής κυριαρχίας των μελών της. Το πόσο μεγάλο είναι αυτό το μέρος είναι συζητήσιμο. Όπως τονίζει όμως ο Μινχάου, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει όταν κυριαρχεί η δυσπιστία. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα.