Μια ευτυχισμένη γυναίκα

Μια συζήτηση μεταξύ επώνυμων δημοσιογράφων στο Twitter για τον «σακάτη» που πρέπει να κολλήσει τη γρίππη των χοίρων και να φιλήσει τη «χοντροκώλα». Ένα σχόλιο ενός ανώνυμου δημοσιογράφου για εκείνους που «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την καμένη είσοδο του Αττικόν, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ο εμπρηστής δεν μπορεί να πηγαίνει πια σινεμά μετά το μνημόνιο". Ασφυκτιούμε. Χρειαζόμαστε επειγόντως οξυγόνο. Πιανόμαστε από μια βάσκα δημοσιογράφο που γεννήθηκε πριν από ογδόντα χρόνια στη Μαδρίτη («εμείς οι Βάσκοι γεννιόμαστε όπου μας αρέσει»), έκλεισε εξήντα χρόνια σε εφημερίδες και εξακολουθεί να είναι μάχιμη. «Ολο λέω ότι θα σταματήσω τα Χριστούγεννα, ή καλύτερα το Πάσχα, το πολύ να συνεχίσω μέχρι το καλοκαίρι. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αυτό το βήμα. Μ’αρέσει τόσο πολύ η δουλειά μου, που δεν μπορώ να την αφήσω». Ευτυχώς εκεί δεν έχουν το σύστημα της εφεδρείας.

Η Πούρα Ράμος είναι μια απίστευτη γυναίκα. Οδηγός της ήταν πάντα μια φράση του ισπανού φιλόλογου και ιστορικού Ραμόν Μενέντεθ Πιδάλ: «Να βάζεις όλη σου την ψυχή σε ό,τι κάνεις». Ξεκίνησε από την εφημερίδα Pueblo. Εκεί θήλαζε το πρώτο της παιδί. Και δεν πτοήθηκε ούτε με το δεύτερο ούτε με το τρίτο. Οκτώ παιδιά έκανε συνολικά η αθεόφοβη. «Ζούσα σκορπισμένη ανάμεσα στη δουλειά, τα παιδιά και το σπίτι», λέει στην Ελ Παϊς. «Εκεί που καθόμουν, με έπαιρνε ο ύπνος». Αλλαξε αρκετές εφημερίδες, έκανε διεθνές ρεπορτάζ και πολιτιστικό. Υστερα έγινε υπεύθυνη Τύπου του Museo del Prado: «Εβγαινα από το γραφείο μου κι έπεφτα στις δεσποινίδες των τιμών». Σήμερα συνεργάζεται με το περιοδικό Ars Magazine. «Όταν με συστήνει ο διευθυντής, λέει: `Πούρα Ράμος, ο θεσμός`».

Αλλά εκείνη δεν αισθάνεται έτσι. Ούτε θεωρεί ότι έχει κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Καμιά φορά τη ρωτούν αν υπέστη διακρίσεις στη δουλειά της. «Μα ο κόσμος έτσι ήταν τότε», απαντά, «δεν μας φαινόταν περίεργο ούτε αμφισβητούσαμε αυτά που είχαμε». Τη ρωτούν επίσης αν η δημοσιογραφία είναι σήμερα καλύτερη ή χειρότερη από παλιά. «Δεν ξέρω. Σίγουρα είναι διαφορετική. Εχουμε γίνει πιο τεμπέληδες με το Internet και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιμένουμε να έρθει έτοιμη η είδηση. Χάθηκε το ένστικτο».

Όταν ξεκίνησε εκείνη, εν μέσω δικτατορίας, δεν δίνονταν καν συνεντεύξεις Τύπου. Την είδηση έπρεπε να την ψάξεις. «Ο δημοσιογράφος είναι εξίσου εφήμερος με την είδηση», σημειώνει, χωρίς να κρύβει ότι προτιμά το χαρτί από την οθόνη. Τι της έδωσε τελικά η δημοσιογραφία; «Ανησυχία, περιέργεια, την αίσθηση ότι είμαι ζωντανή». Και η ζωή, τι είναι αλήθεια η ζωή; «Να κάνεις λάθος, να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι διαρκώς. Να θυμάστε ότι περνάει γρήγορα, πιάστε την λοιπόν από τα κέρατα!»

Η Πούρα Ράμος δεν είναι μόνο απίστευτη. Είναι και μια ευτυχισμένη γυναίκα. Ουφ, μας ανέβηκε λίγο το ηθικό.