Ψάχνει κάτι αριστερό

«Πες κάτι αριστερό!». Ως άλλοι Νάνι Μορέτι - ο ιταλός σκηνοθέτης που απηύθυνε πριν από χρόνια αυτή την έκκληση στον Μάσιμο Ντ' Αλέμα - , αριστεροί οικονομολόγοι της Γαλλίας καλούν τον υποψήφιο των σοσιαλιστών για την προεδρία Φρανσουά Ολάντ να πάρει τις αποστάσεις του από την πολιτική λιτότητας που ακολουθείται στην Ευρώπη και να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο. «Η σιωπή της Αριστεράς είναι εκκωφαντική», δηλώνει στη «Μοντ» ο καθηγητής Σεντρίκ Ντιράν, που έχει υπογράψει το Μανιφέστο των Ανήσυχων Οικονομολόγων (Εκδ. ΠΟΛΙΣ). «Η πολιτική λιτότητας είναι άδικη, επικίνδυνη και αντιδημοκρατική». Για τον Ντανιέλ Κοέν, καθηγητή οικονομίας και σύμβουλο της τράπεζας επενδύσεων Lazard, η Αριστερά πρέπει να υποστηρίξει την ανάπτυξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. «Οι γάλλοι σοσιαλιστές», τονίζει, «δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τον δρόμο του Παπανδρέου»...

Είναι αλήθεια ότι στην προεκλογική εκστρατεία για το χρίσμα του κόμματός του ο Ολάντ δεν άρθρωσε κάτι πρωτότυπο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αντίθετα μάλιστα με τη Μαρτίν Ομπρί, ενστερνίστηκε πλήρως τον στόχο για μηδενικό έλλειμμα μέχρι το 2016. Πολλοί πιστεύουν ότι αιφνιδιάστηκε από την έκταση που έλαβε η κρίση. Τελευταία πάντως προσπαθεί να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος. Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε χθες, ζήτησε να περιοριστεί η δράση των hedge funds, να ληφθούν μέτρα κατά των φορολογικών παραδείσων και να εγκαθιδρυθεί ένας συσχετισμός δύναμης με την Κίνα. Δεν παρέλειψε βέβαια και να επιτεθεί κατά του Νικολά Σαρκοζί, κατηγορώντας τον ότι αφήνει τη Γαλλία απροστάτευτη.

Δεν είναι αρκετά. Οπως επισημαίνει ο διευθυντής σύνταξης του «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» Λοράν Ζοφρέν, η γαλλική Αριστερά είναι εγκλωβισμένη σε ένα δίλημμα. Αν δεχθεί τη λιτότητα, θα της πουν ότι δεν διαφέρει από τη Δεξιά. Αν προτείνει μια διαφορετική πολιτική, θα κατηγορηθεί για δημαγωγία. Πρέπει λοιπόν να βγει στην επίθεση. Πρέπει κατ' αρχήν να καταρρίψει διάφορους μύθους. Οπως ότι το χρέος είναι ένα ψευδοπρόβλημα, ένας μπαμπούλας τον οποίο κραδαίνει η Δεξιά για να τρομάξει τους εργαζομένους. Ή ότι η υπεράσπιση του ευρώ οδηγεί μοιραία σε μια δεκαετή λιτότητα. Η Αριστερά πρέπει, στη συνέχεια, να δείξει ότι η πολιτική που ακολουθείται σήμερα δεν είναι μονόδρομος. Η δημοσιονομική μεταρρύθμιση που προτείνει ο ηγέτης των σοσιαλιστών, για παράδειγμα, μπορεί να μην αποκλείει τη λιτότητα, την επιβάλλει όμως πρώτα στους πιο εύπορους. Χρειάζεται ασφαλώς προσπάθεια, αλλά προσπάθεια απ' όλους, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Αλλο ένα μήνυμα προς τον απερχόμενο έλληνα Πρωθυπουργό.

Αυτό που λείπει εμφανώς από τον πολιτικό λόγο του Φρανσουά Ολάντ είναι η Ευρώπη. Μια Ευρώπη που πρέπει να είναι αρωγός και όχι φρένο σ' ένα πρόγραμμα που θα έχει μέριμνα και για την ανάπτυξη. Μια Ευρώπη, που η Κεντρική της Τράπεζα θα χρηματοδοτεί πρόσκαιρα και σε λογικό βαθμό τα μέλη της, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην πάταξη της κερδοσκοπίας και τον περιορισμό των βαρών που σηκώνουν οι πολίτες.