Ενα ερωτικό ζώο

Την έλεγαν Γκριζελιντίς Ρεάλ και πήρε το όνομά της από μια όπερα του Ζιλ Μασενέ. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από οικογένεια ελβετών δασκάλων, πέρασε εκεί τα παιδικά της χρόνια κι ύστερα μετακόμισε στην Αθήνα, όπου εργαζόταν ο πατέρας της. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελβετία και σπούδασε τέχνη στη Ζυρίχη. Αρχισε να δουλεύει ως πόρνη στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το 1975 πρωταγωνίστησε στην εξέγερση των ιερόδουλων, στην εκκλησία Σεν-Μπερνάρ του Παρισιού. Κι από τότε συνέδεσε τη ζωή της με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των ανδρών που ψαρεύουν τις νύχτες άγνωστους πελάτες. Η πορνεία, έλεγε, μπορεί και να αποτελεί επιλογή. Πέθανε από καρκίνο τον Μάιο του 1995 στη Γενεύη, σε ηλικία 76 ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα τα οστά της μεταφέρθηκαν στο Κοιμητήριο των Βασιλέων, όπου είναι ενταφιασμένοι επίσης ο Καλβίνος, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζαν Πιαζέ.

Ανάμεσα στα βιβλία που έγραψε είναι και το «Φανταστικό στενό» (1992), μια συλλογή επιστολών που αντάλλαξε με τον γάλλο καθηγητή, δημοσιογράφο και φίλο της Ζαν-Λυκ Ενίγκ. Σ' αυτή τη σπουδαία, τη σπάνια γυναίκα αφιερώνει ο τελευταίος μια σελίδα στη «Λιμπερασιόν» του περασμένου Σαββάτου, με αφορμή την κυκλοφορία ενός άλλου βιβλίου με κείμενά της, με τίτλο «Μνήμες του ανολοκλήρωτου». Η Γκριζελιντίς, γράφει, εκδιδόταν με την παροιμιώδη εντιμότητα και επαγγελματική συνείδηση των Ελβετών. Αλλά δεν της έφτανε αυτό. Ηταν ένα ερωτικό ζώο. Είχε τους πιο απίθανους εραστές, ποιητές, πρώην φυλακισμένους, παιδεραστές, μετανάστες, απόβλητους, έναν τύπο που δραπέτευσε από ψυχιατρείο (τον Μπιλ), μια τραβεστί (τη Λίλλυ), έναν τυνήσιο αλκοολικό ζιγκολό που όταν μεθούσε την κτυπούσε και τη λήστευε (τον Χασίν Αχμεντ). Λάτρευε τους άνδρες, ήθελε να τους καταβροχθίσει και να την καταβροχθίσουν. Ηθελε να γνωρίσει τον απόλυτο, τον τρελό έρωτα. Μάλλον από έρωτα πέθανε, κι όχι από καρκίνο.

Οταν ο Ενίγκ εργάστηκε στο ελβετικό ραδιόφωνο, το 1989, φιλοξενήθηκε στο δεύτερο διαμέρισμά της, στη Γενεύη. Καμιά φορά πήγαιναν βόλτα τα βράδια χεράκι χεράκι. Αλλες φορές τον καλούσε και του μαγείρευε κουνέλι. Ενα βράδυ μέθυσε και της ζήτησε να παντρευτούν. Ηταν κάτι αδιανόητο για έναν ορκισμένο αντίπαλο του γάμου σαν κι αυτόν. Στην πραγματικότητα, το είπε σε μια προσπάθεια να μείνει μαζί της όσο το δυνατόν περισσότερο. Την άλλη μέρα πήρε πίσω την πρόταση. Για να τον εκδικηθεί που την πρόδωσε, δεν τον κάλεσε σε ένα συνέδριο που οργάνωσε το 1996 το Πανεπιστήμιο της Γενεύης με θέμα ακριβώς το «Φανταστικό στενό». Δεν την ξαναείδε ποτέ.

Η Γκριζελιντίς γνώρισε τα πάντα. Εκανε τέσσερα παιδιά με τρεις άντρες. Ο τελευταίος της έρωτας ήταν γιος πόρνης, κι ήταν έτοιμη να κάνει μαζί του τα πάντα. Οταν όμως της ζήτησε να του κάνει στοματικό έρωτα μια βροχερή μέρα στην αυλή του εστιατορίου «Colibri», εκείνη αρνήθηκε. Εκλαψε σιωπηλά, κι έφυγε. Εναν χρόνο αργότερα πέθανε.