Από την τούρτα στον αφρό ξυρίσματος

Ας μην έχουμε αυταπάτες: αυτό που θα μείνει στην ιστορία από την κατάθεση των Μέρντοκ στο βρετανικό Κοινοβούλιο δεν είναι τα όσα είπαν - δηλαδή ότι δεν ήξεραν τίποτα για τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων χιλιάδων ανθρώπων - αλλά η επίθεση που δέχθηκε ο 80χρονος πατριάρχης των μίντια με αφρό ξυρίσματος. Ο 26χρονος ακτιβιστής Τζόναθαν Μέι Μπόουλς μπορεί να παραπέμπεται σε δίκη με την κατηγορία της παρενόχλησης σε δημόσιο χώρο, αλλά κατέκτησε ήδη μια περίοπτη θέση στο πάνθεον των «τρομοκρατών της ζαχαροπλαστικής».

Ιδρυτής αυτής της σχολής είναι ένας βέλγος αναρχικός ονόματι Νοέλ Γκοντέν, που ξεκίνησε την καριέρα του γράφοντας κριτικές για ταινίες που δεν είχε δει ή που δεν είχαν καν γυριστεί. Πρωταγωνιστής αυτών των κριτικών ήταν συνήθως ένας φανταστικός σκηνοθέτης, ο Ζορζ Λε Γκλουπιέ. Μεταξύ άλλων, ο τελευταίος είδε το 1969 μια ταινία του Ρομπέρ Μπρεσόν και θύμωσε τόσο πολύ, που τον περίμενε σε μια γωνία και του εκτόξευσε μια τούρτα στο πρόσωπο. Το έμαθε η Μαργκερίτ Ντιράς, θύμωσε με τη σειρά της, και τούρτωσε τον «σκηνοθέτη» σε ένα εστιατόριο του Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε. «Κυρία μου», απάντησε εκείνος αφού σκουπίστηκε, «προτιμώ τα γλυκά σας από τα βιβλία σας».

Ολα αυτά θα παρέμεναν στη σφαίρα της φαντασίας του Γκοντέν αν δεν τύχαινε εκείνη τη χρονιά η Ντιράς να επισκεφθεί το Βέλγιο για την παρουσίαση ενός βιβλίου της. «Και γιατί να μην κάνουμε τα όνειρα πράξη;» σκέφτηκε εκείνος. Πήγε στην παρουσίαση, πέταξε μια πραγματική τούρτα εναντίον της πραγματικής συγγραφέως και διέφυγε μέσα στη σύγχυση που επικράτησε. Την άλλη μέρα ήταν πρωτοσέλιδο σε όλο τον βελγικό Τύπο. Μόνο η φωτογραφία έλειπε, καθώς κανείς δεν πρόλαβε να τραβήξει τη σκηνή.

Λίγους μήνες αργότερα, ήταν η σειρά του χορογράφου Μορίς Μπεζάρ, και θα ακολουθούσαν κι άλλοι. Ορισμένοι το έπαιρναν χαλαρά, όπως ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, που αρνήθηκε να κάνει μήνυση. Αλλοι αντέδρασαν βίαια: ο «ποπ φιλόσοφος» Μπερνάρ-Ανρί Λεβί κινήθηκε δικαστικά, με αποτέλεσμα να τον τουρτώσουν άλλες πέντε φορές. Το 1998, θύμα αυτού του ιδιότυπου αντάρτικου έπεσε ο Μπιλ Γκέιτς. Και η τούρτα ήταν πάντα φρέσκια και υψηλής ποιότητας. Οπως είπε κάποτε ο Γκοντέν στην Ομπζέρβερ, «όταν το πράγμα δεν πηγαίνει καλά, την τρώμε εμείς».

Στο σημείο αυτό, ομολογουμένως ο Μέι Μπόουλς υστερεί: ο αφρός ξυρίσματος δεν είναι και τόσο νόστιμος. Αλλά η πράξη του ήταν ασφαλώς πιο γενναία, πιο έντιμη και πιο «επαναστατική» από τις θρασύδειλες επιθέσεις εναντίον του Κωστή Χατζηδάκη ή του Τάσου Τέλλογλου - για τις οποίες ακόμη περιμένουμε να αποδοθούν ευθύνες.