Αδιαφορία, δυσπιστία, ειρωνεία
Τα τρία τέταρτα των Γάλλων δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν για τη γρίπη Α. Αρκεί βέβαια μια σπίθα για να αλλάξουν τα δεδομένα ριζικά.
O διευθυντής της Λιμπερασιόν θυμήθηκε τον Βολταίρο, ο οποίος το 1734 είχε ταχθεί υπέρ του εμβολιασμού που δοκιμαζόταν τότε στην Αγγλία. «Στο Παρίσι κάνουν κήρυγμα εναντίον αυτής της σωτήριας εφεύρεσης», έγραφε, «αλλά όλα δείχνουν ότι οι Άγγλοι είναι πιο φιλόσοφοι και πιο τολμηροί από μας». Η υπουργός Υγείας Ροζλίν Μπασελό αντιμετωπίζει εξίσου μεγάλες δυσκολίες για να πείσει τους συμπατριώτες της να λάβουν μέρος στον μαζικό εμβολιασμό που αρχίζει μεθαύριο. Οι αντιρρήσεις είναι πολλές. Μα παρέχει το εμβόλιο πλήρη προστασία; Μα δεν υπάρχουν παρενέργειες; Μα οι νεκροί από τη γρίπη Α δεν είναι λιγότεροι από εκείνους που οφείλονται στην εποχική γρίπη; Και το πιο συντριπτικό επιχείρημα: μα όλα αυτά δεν αποτελούν μια συνωμοσία για να πλουτίσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες;
Αφήνοντας στην άκρη τόσο την υστερία όσο και την προπαγάνδα, θα μπορούσε να απαντήσει κανείς με απλό τρόπο σε αυτά τα ερωτήματα. Ναι, υπάρχει κίνδυνος παρενεργειών, όπως σε όλα τα εμβόλια, αλλά ώς τώρα δεν έχει αναφερθεί κάτι ανησυχητικό. Όχι, το εμβόλιο δεν παρέχει απόλυτη προστασία, αλλά μειώνει θεαματικά τον κίνδυνο μόλυνσης από τη νέα γρίπη. Ναι, οι νεκροί είναι προς το παρόν περιορισμένοι (γύρω στους 6.400 σε όλο τον κόσμο), από την άλλη πλευρά όμως ο αριθμός των παιδιών που έχουν πεθάνει στην Αμερική (95) ξεπερνά τους απολογισμούς που σημειώθηκαν και στις τρεις προηγούμενες περιόδους εποχικής γρίπης. Ναι, τα φαρμακευτικά εργαστήρια αποκομίζουν κέρδη από αυτό το φάρμακο, όπως και με όλα τα φάρμακα. Οποίος θέλει να αγωνιστεί για τη μείωση των κερδών των πολυεθνικών θα πρέπει να αναθέσει τη φροντίδα της υγείας του στον καλό Θεούλη.
Είναι σαφές ότι αυτές οι απαντήσεις δεν πείθουν τους Γάλλους- όπως δεν πείθουν και τους Έλληνες, που άλλωστε ρέπουν ακόμη περισσότερο προς τις θεωρίες συνωμοσίας. Μια μικρή βόλτα στο Διαδίκτυο αποκαλύπτει ένα κλίμα δυσπιστίας, αδιαφορίας και ειρωνείας. Αντίθετα με τους Βόρειους (Σουηδοί, Γερμανοί, Βρετανοί και, φυσικά, Αμερικανοί), οι μεσογειακοί λαοί είναι απρόθυμοι να ακολουθήσουν τις συστάσεις των κυβερνήσεών τους. «Όταν ακούς την υπουργό να ισχυρίζεται ότι δεν γίνονται απολύσεις στα δημόσια νοσοκομεία, και γνωρίζεις από την προσωπική σου εμπειρία ότι συμβαίνει το αντίθετο, πώς να την πιστέψεις όταν υποστηρίζει την αναγκαιότητα του εμβολιασμού;» διερωτάται ο καθηγητής Αντρέ Γκριμάλντι, επικεφαλής της εκστρατείας αμφισβήτησης του εμβολίου στη Γαλλία.
Ο διχασμός του επιστημονικού κόσμου επιτείνει ακόμη περισσότερο τη σύγχυση. Οι περισσότεροι, πάντως, επισημαίνουν ότι χρειάζεται επαγρύπνηση. Η πανδημία είναι προς το παρόν ήπια. Αλλά όπως συνέβη και το 1968, μπορεί του χρόνου να χειροτερέψει.
6 Comments:
Ίσως οι συνωμοσίες να επικρατούν γιατί μας βοηθάνε να αντιλαμβανόμαστε το τι μας περιμένει από τα λαμπρά μυαλά που μας κυβερνάνε... Ίσως και να μας κάνανε συνωμοτικούς...
http://www.youtube.com/watch?v=gEVv2Sqc1uU&feature=player_embedded
...Πάλι εγώ έχω τους ενδοιασμούς μου για να εμβολιαστώ από την στιγμή που ούτε ο ΕΟΦ παρουσιάζει αρκετά πειστήρια.
Πράγματι, ο κόσμος είναι σαφώς απρόθυμος να εμβολιαστεί. Ο δύσκολα μεταφράσιμος όρος réfractaire αποδίδει ακριβώς αυτή την περίεργη ιρρασιοναλιστική στάση στη χώρα του Καρτέσιου.
Γιατί τα πράγματα, είναι από μια άποψη, απλά: το ρίσκο που παίρνει ο χ αν εμβολιαστεί είναι α(χ), και το ρίσκο που παίρνει αν δεν εμβολιαστεί είναι β(χ).
Αν είναι α(χ) μικρότερο β(χ), τότε ο χ "πρέπει" να εμβολιαστεί.
Η επιστήμη και η πολιτική υγείας, διαπιστώνοντας το αδιαμφιβήτητο οτι το "συνολικό α(σε όλους τους εμβολιασμένους χ) σύν συνολικό β(στον όλο πληθυσμό μείον τους εμβολιασμένους)" είναι αύξον με το μέγεθος του πληθυσμού των εμβολιασμένων, προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν αυτόν τον πληθυσμό - κάτι που μπορεί να προκύψει μόνον ως συνισταμένη ατομικών αποφάσεων εμβολιασμού.
Το πρόβλημα είναι οτι η βεβαιότητα για την αξία του εμβολιασμού σε πληθυσμούς δεν επιμερίζεται σε βεβαιότητες σχετικά με το άμεσο ατομικό συμφέρον του καθένα από τον εμβολιασμό. Για την ακρίβεια, το μόνο που είναι βέβαιο είναι οτι για την πλειονότητα του πληθυσμού, το ρίσκο του εμβολιασμού είναι μικρότερο από το ρίσκο του μη-εμβολιασμού. Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις για το αν κάποιος ανήκει σε αυτήν την πλειονότητα: αν πχ ο οργανισμός του είναι εξασθενημένος από άλλη αιτία, αλλά όχι σε απελπιστική κατάσταση. Αν προβλέπεται οτι θα εκτεθεί στον ιό πολύ περισσότερο από ο,τι η μέση περίπτωση κτλ κτλ.
Η προαναφερόμενη πλειονότητα όμως είναι τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από το άθροισμα πληθυσμών κάθε είδους ομάδας "υψηλού κινδύνου".
Υποθέτω λοιπόν, πέρα από την (βάσιμη) τεχνοφοβία, πέρα από την αντίδραση στο διαφημιστικό ντισκούρ της προαγωγής του εμβολιασμού (από τον οποίον, είναι βέβαιο, κάποιοι κερδίζουν πολλά χρήματα) μέσω της θεαματικοποίησης της επιδημίας, η παράδοξη (πιό πολύ από παράλογη θα έλεγα) συμπεριφορά του πληθυσμού καθοδηγείται από δύο ισχυρότατες τάσεις:
-το φόβο της παραδοχής οτι ανήκει κανείς σε μια πλειονότητα
-την ανάγκη να προσδιορίζεται κανείς από αρνήσεις.
Και τα δύο είναι δείκτες για το πού βρίσκεται η αξία της ατομικότητας στην κοινωνία. Στη Γαλλία σήμερα, πολύ φοβάμαι, οι άνθρωποι είναι τόσο συντετριμμένοι από την επίθεση εναντίον της και στο όνομά της (το λένε και καπιταλισμό :-) ) που πιάνονται απ'όπου μπορούν για να νιώσουν οτι υπάρχουν.
Ο Λεβί Στρώς σίγουρα θα είχε πολλά να πει επ'αυτών...
Μαυροπρόβατε, respect για το σχόλιό σου. Καιρό είχα να σε δω τόσο intrusive!
Νομίζω ότι ήθελες να πεις ότι το Sunα(χ)+ Sumβ(χ) φθίνει καθώς αυξάνει ο πληθυσμός των εμβολιασμένων.
Ωχ! Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και βέβαια για την επισήμανση της... δυσλεξίας :-)
όπου είναι αύξον με το μέγεθος του πληθυσμού διαβάστε "είναι φθίνον με" κτλ.
Πραγματικά ωραίο σχόλιο, Μαύρο Πρόβατο.
Κοίτα να δεις που ο εμβολιασμός αναδείχτηκε σε ιδεολογικό πρόβλημα. Αν και φανατική... πιστή της επιστήμης, αρχικά ήμουν ανένδοτη απέναντι και στη σκέψη καν να εμβολιαστώ. Γιαυτό ευθύνεται ο Αβραμόπουλος και η προεκλογικού ύφους απόφασή του για εμβολιασμό όλου του πληθυσμου.
Ωστόσο, διαπιστώνω ότι έχει συγκροτηθεί μια ομάδα αρνητών όχι τόσο της επιστήμης όσο του καπιταλισμού που εφευρίσκει αρρώστιες για να πολλαπλασιάζει τα κέρδη των εταιρειών.
Δεν ανήκω σ'αυτούς. Όμως θέλω να επιχειρήσω μόνη μου ν'ασκήσω την κριτική μου ικανότητα διαβάζοντας όσα περισσότερα μπορώ.
Αν και είμαι από αυτούς που θεωρούν τις ιδέες το άλφα και το ωμέγα στη ζωή, τελικά διαπιστώνω ότι η ιδεολογικοποίηση των πάντων έχει κάποια προβλήματα...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home