Της απήγγειλε ένα ποίημα

O Παλαιοκώστας της Γαλλίας λέγεται Μισέλ Βοζούρ. Είναι ένας σκληρός τύπος που δεν μιλάει πολύ. Πενήντα οκτώ ετών σήμερα, έχει περάσει τα 27 από αυτά στη φυλακή, τα περισσότερα σε απόλυτη απομόνωση. Αυτό δεν τον εμπόδισε να δραπετεύσει πέντε φορές. Την πρώτη, από μια αφύλακτη πόρτα. Τη δεύτερη, πριονίζοντας τα κάγκελα του κελιού του. Την τρίτη, με ένα κλειδί που κατασκεύασε ο ίδιος χρησιμοποιώντας για το καλούπι το κόκκινο κερί από τα τυράκια Βabybel που του έδιναν στο γεύμα. Την τέταρτη, όταν συνέλαβε ως όμηρο έναν δικαστή με τη βοήθεια ενός ψεύτικου πιστολιού που το είχε φτιάξει από σαπούνι και βερνίκι παπουτσιών. Κάθε φορά τον έπιαναν και τον έβαζαν σε πιο αυστηρή απομόνωση, όπου δεν μπορούσε να μιλήσει σε κανέναν. Αυτό που τον έσωσε από την τρέλα ήταν ένα βιβλιαράκι εκμάθησης γιόγκα. Και η ενασχόλησή του με το σκάκι. «Χάρις στην πνευματική μου πειθαρχία», λέει στον δημοσιογράφο τηςΕλ Παΐς, «ανέλυα κάθε πιθανότητα απόδρασης. Την πέρναγα στο μυαλό μου εκατομμύρια φορές, ώστε μόλις μου παρουσιαζόταν η ευκαιρία να την εκμεταλλευτώ».

Αυτό ακριβώς έκανε τον Μάιο του 1986. Η τότε σύντροφός του, η Ναντίν, αφού παρακολούθησε για μερικούς μήνες μαθήματα πιλότου, νοίκιασε ένα ελικόπτερο και προσγειώθηκε ένα κυριακάτικο πρωινό στη στέγη των φυλακών La Sante, στο κέντρο του Παρισιού. Στον Μισέλ και έναν συγκρατούμενό του, που την περίμεναν, έριξε μια τσάντα που περιείχε ένα όπλο κι ένα σκοινί δεμένο σ΄ ένα γάντζο. Μπροστά στα μάτια των φρουρών, που δεν τολμούσαν να πυροβολήσουν για να μη συντριβεί το ελικόπτερο, και των συγκρατουμένων τους, που τους αποθέωναν, ο Μισέλ και ο Πιερ κατάφεραν να φτάσουν στη στέγη παρά τις αναταράξεις. Ο Μισέλ πήδηξε στο ελικόπτερο, αλλά ο Πιερ έμεινε πίσω. Από φόβο; Επειδή το ελικόπτερο ξαφνικά ανέβηκε λίγα μέτρα; Κανείς δεν ξέρει. «Δεν φοβήθηκες;» «Ίσα-ίσα. Ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου». «Τι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανες;» «Έβαλα ακουστικά για να με ακούει η γυναίκα μου και της απήγγειλα ένα ποίημα». «Τι ποίημα;» «Με δουλεύεις τώρα; Πού να θυμάμαι;».

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου τον έπιασαν ξανά, ύστερα από μια συμπλοκή με αστυνομικούς που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Αποφάσισε να μην ξαναδραπετεύσει. Το 2003 αποφυλακίστηκε λόγω καλής διαγωγής. Έγραψε ένα βιβλίο και υποδύθηκε τον εαυτό του σε μια ταινία που άρχισε να προβάλλεται τον περασμένο μήνα. «Δεν νομίζω πως σπατάλησα τη ζωή μου. Δεν σκέπτομαι ποτέ το παρελθόν. Έχω μάθει να ζω στο παρόν». Θα συμβούλευε έναν κρατούμενο να δραπετεύσει; «Είναι ιδιωτικό ζήτημα. Κανείς δεν μπορεί να ανακατευτεί».