Δευτέρα, Μαΐου 04, 2009

Οι εχθροί του Ισραήλ




Από την Ελλάδα, πάντως, ο Άβιγκντορ Λίμπερμαν δεν θα περάσει. Η ισραηλινή πρεσβεία πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη, θα είχε μπελάδες.

«Ένας πραγματικός φιλελεύθερος πρέπει να υποστηρίζει το Ισραήλ»: αυτή είναι η βασική θέση του Αμερικανού δικηγόρου Άλαν Ντέρσοβιτς, που διδάσκει στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία και έχει υπερασπιστεί στην πολυετή καριέρα του πλούσιους και διάσημους (όπως η Πατρίτσια Χιρστ, ο Μάικ Τάισον και ο Ο. Τζ. Σίμσον), αλλά και φτωχούς κι ανώνυμους (από τους οποίους δεν παίρνει δεκάρα). Ο 72χρονος Ντέρσοβιτς, που επισκέπτεται αυτές τις ημέρες τη Ρώμη με αφορμή την έκδοση στα ιταλικά του βιβλίου τουΗ Δίκη των εχθρών του Ισραήλ, έχει φτιάξει μια «μαύρη λίστα» στην οποία περιλαμβάνονται άνθρωποι σαν τον Τζίμι Κάρτερ, τον Χάρολντ Πίντερ, τον Ζοζέ Σαραμάγκου και τον Νόαμ Τσόμσκι. «Δεν χρειάζεται να είναι κανείς δεξιός για να αγαπά το Ισραήλ», λέει στηνΚοριέρε ντέλα Σέρα. «Ο Ομπάμα, η Χίλαρι, ο Τεντ Κέννεντυ κι εγώ είμαστε και φιλελεύθεροι και φιλοϊσραηλινοί. Το ίδιο και η υπόλοιπη μετριοπαθής αμερικανική Αριστερά».

Η τοποθέτηση του Ντέρσοβιτς είναι περίεργη. Αποτελεί ασφαλώς χρέος κάθε φιλελεύθερου να υπερασπίζεται τους εβραίους από τις αντισημιτικές επιθέσεις, όπως και να καταγγέλλει όποιον αμφισβητεί με οποιονδήποτε τρόπο το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Από εκεί και πέρα, όμως, η κριτική προς το Ισραήλ- δηλαδή τις επιλογές της πολιτικής και στρατιωτικής του ηγεσίας- είναι εξίσου θεμιτή με την κριτική προς οποιαδήποτε άλλη χώρα. Δεν μπορεί να χωριστεί ο κόσμος σε φιλοϊσραηλινούς και αντιισραηλινούς, όπως δεν μπορεί να χωριστεί σε φιλοαμερικανούς και αντιαμερικανούς ή σε φιλέλληνες και ανθέλληνες.

Η θέση του Αμερικανού διανοούμενου γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από το πρόσωπο που εκπροσωπεί αυτή την εβδομάδα το Ισραήλ στη Γηραιά Ήπειρο. Ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, άρχισε χθες από τη Ρώμη την ευρωπαϊκή του περιοδεία ο άνθρωπος που έχει δηλώσει ότι οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι που αποφυλακίζονται «πρέπει να μεταφέρονται με λεωφορείο στη Νεκρά Θάλασσα, όπου και να τους πνίγουν». Ο πολιτικός που έχει ταχθεί υπέρ της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας εναντίον της Τεχεράνης και του φράγματος του Ασουάν, στην Αίγυπτο. Για την εφημερίδα «Χααρέτζ», είναι ο «διάβολος». Για τον πρώην υπουργό των Εργατικών Γιόσι Σαρίντ, ένας «φασίστας». Στην πατρίδα του, τη Μολδαβία, το επάγγελμά του ήταν να πετάει έξω τους ενοχλητικούς από τα νυχτερινά κέντρα. Σήμερα, ο Άβιγκντορ Λίμπερμαν είναι υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ και σφοδρός πολέμιος της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους.

Οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του που θα τον συναντήσουν διακατέχονται από κάποια αμηχανία. «Εκπροσωπεί μια φίλη χώρα, δεν μπορούμε να βγάλουμε τα μαχαίρια», λέει στηΜοντένας Γάλλος διπλωμάτης. Όχι βέβαια- ο Μπερνάρ Κουσνέρ είναι ένας «πραγματικός φιλελεύθερος».

2 Comments:

At 4/5/09 3:46 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Δλδ ο Ντέρσογουιτς είναι φιλελεύθερος; Να μην τρελαθούμε τώρα, με τον φασίστα.

 
At 4/5/09 8:40 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Πολλοί αρέσκονται να χρησιμοποιούν σκόπιμα θολούς όρους όπως: Φίλος/εχθρός του Ισραήλ ή φίλος/εχθρός της Ελλάδας.
Ποιού ακριβώς συνόλου δηλώνουν ως φίλοι; Δηλαδή το Ισραήλ ή η Ελλάδα είναι μια ενιαία οντότητα από συμπεριφορική και αξιακή άποψη;
Σ' αυτό το έωλο λεκτικό σχήμα πάει να στηριχτεί και ο κ. Ντέρσογουιτς.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home