Παρασκευή, Μαΐου 08, 2009

Το μέλλον των «δεινοσαύρων»




Η είδηση είχε γίνει γνωστή λίγες μόλις ώρες νωρίτερα: οι δημοσιογράφοι τηςΝιου Γιορκ Τάιμςδέχθηκαν μείωση του μισθού τους κατά 5%, με αντάλλαγμα 10 επιπλέον ημέρες πληρωμένης αδείας.

O διευθυντής της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Τζιμ Ρόμπερτς, που έλαβε μέρος προχθές το βράδυ σε συζήτηση για το μέλλον του Τύπου στο πλαίσιο του προγράμματος Μegaron Ρlus, δεν σχολίασε αυτή την είδηση. Η παρέμβασή του ήταν πιο φιλόδοξη: «Μπορεί η ψηφιακή δημοσιογραφία να σώσει τη Νιου Γιορκ Τάιμς;» Η διαρκής ενημέρωση της ιστοσελίδας, οι παραπομπές σε ανταγωνιστικά σάιτ και μπλογκ, ο διάλογος με τους αναγνώστες και η ενθάρρυνσή τους να λάβουν μέρος στην παραγωγή των ειδήσεων, η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών αναγνωστών όπως το Κindle, θα βοηθήσουν τον Τύπο να σταθεί όρθιος μέσα στην κρίση; Ή οι εφημερίδες είναι καταδικασμένες αργά ή γρήγορα να κλείσουν, οι «δεινόσαυροι» που τις βγάζουν να πάνε σπίτι τους και η ενημέρωση να λάβει άλλες μορφές, πιο σύγχρονες, πιο φτηνές, πιο ανώδυνες;

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος δεν έδωσε απάντηση. Ούτε η Βρετανή συνάδελφός του Τζορτζίνα Χένρι, που αφού εργάστηκε για 17 χρόνια στην έντυπη Γκάρντιανανέλαβε το 2006 διευθύντρια της διαδικτυακής υπηρεσίας Comment is Free. Το πείραμα έχει πετύχει, οι αναγνώστες στέλνουν εκατοντάδες σχόλια κάθε μέρα, ο διάλογος είναι ζωντανός και γόνιμος. Δεν λείπουν βέβαια τα προβλήματα: όταν στην ιστοσελίδα «ανέβηκε» ένα άρθρο του Τόνι Μπλερ για την Αφρική έγινε χαμός, εννιά στα δέκα σχόλια έπρεπε να διαγραφούν και οι υπεύθυνοι να ανοιγοκλείνουν συνεχώς την πρόσβαση στο σάιτ. Πού βρίσκονται τα όρια; Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ο διάλογος; Πόσο έτοιμοι είναι οι δημοσιογράφοι να αναμετρηθούν με την ηλεκτρονική δημοκρατία;

«Το δίδαγμα που έχουμε αποκομίσει είναι ότι η αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες αποτελεί μέρος της δουλειάς μας» τόνισε η κ. Χένρι. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι δημοσιογράφοι ήταν απόλυτοι άρχοντες, τώρα πρέπει να μοιραστούν την εξουσία τους με την κοινότητα στην οποία απευθύνονται. Από αυτή την κοινότητα, άλλωστε, εξαρτάται πλέον η ίδια η επιβίωσή τους- η επιβίωσή μας. Πώς θα πείσουμε τους αναγνώστες, και ιδιαίτερα τους νέους, ότι το προϊόν που παράγουμε αξίζει το αντίτιμο που τους ζητάμε να πληρώσουν; Πώς θα τους αποδείξουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι «στημένο» και ότι θα γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρον αν συμμετάσχουν κι εκείνοι σ΄ αυτό; Εξηγώντας την προσαρμογή τηςΕλ Παΐςστη νέα εποχή, η διευθύντρια της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Λίδια Αγκίρε μίλησε για τη μετάβαση από την «παλιά εφημερίδα» με τους 800 εργαζομένους (όλους στο χαρτί) στη «νέα επιχείρηση ειδήσεων» με τους 500 εργαζομένους (το 15% των οποίων είναι ψηφιακοί). Δεν ήταν τόσο η διαφορά του 800 με το 500, το πιάσαμε όλοι το υπονοούμενο. Αλλά ο τρόπος που η συνάδελφος είχε διαγράψει το paper από το newspaper μάς έπεσε κάπως βαρύς, τουλάχιστον σ΄ εμάς, τους «δεινοσαύρους»...

3 Comments:

At 8/5/09 2:58 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Αγαπητέ "Δεινόσαυρε", διαβάζω με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα άρθρα σου που αναφέρονται στο ζήτημα της επιβίωσης του επαγγέλματός σας και επίτρεψέ μου να σου πω ότι ενώ το κυκλοτερίζεις ωραία δεν πας ποτέ στο κέντρο του ζητήματος.

Το ζήτημα, δεν είναι αυτό: "Πώς θα πείσουμε τους αναγνώστες, και ιδιαίτερα τους νέους, ότι το προϊόν που παράγουμε αξίζει το αντίτιμο που τους ζητάμε να πληρώσουν; Πώς θα τους αποδείξουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι «στημένο» και ότι θα γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρον αν συμμετάσχουν κι εκείνοι σ΄ αυτό; "

Αυτό που δίνει στο προϊόν σας αξία είναι ότι τη δουλειά σας τη διέπουν κανόνες δεοντολογίας. Το αν τις τηρείτε είναι άλλο θέμα και δεν είναι της παρούσης συζήτησης.

Να το πω αλλιώς.

Ακόμα κι αν το μπλογκ μου αποκτήσει ποτέ την αναγνωσιμότητα των ΝΕΩΝ αυτό που ποτέ δεν θα μπορώ να προσφέρω στους αναγνώστες μου είναι η βεβαιότητα ότι αυτά που διαβάζουν έχουν εξακριβωθεί, διπλοτσεκαριστεί ότι οι πηγές μου έχουν προστατευθεί.

Αυτό είναι που κάνει τη δημοσιογραφία αναντικατάστατη. Εσύ το έχεις καταλάβει κάπως γιαυτό και δεν έχεις τσιμπήσει στο παιχνίδι της διαδικτυακής διαδραστικότητας. Θα ήταν ωραίο να συζητάγαμε ον λάϊν αλλά προτιμώ να ασκείς το επάγγελμά σου σύμφωνα με τους κανόνες τις δημοσιογραφικής δεοντολογίας που αποτελούν εχέγγυο της ίδιας μας της δημοκρατίας.

Όταν ξεσπάσει, επιτέλους, η αναρχοφιλελεύθερη επανάσταση και στηθούν τα ικριώματα και ανοίξουν οι λάκκοι με τον ασβέστη, η Τέταρτη εξουσία θα είναι η τελευταία που θα καρατομηθεί. Από σεβασμό στη συμβολή της στα δημοκρατικά ιδεώδη μια συμβολή που κάποιες φορές έγινε ερήμην της, χωρίς να είχε την πρόθεση, δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει ο θεσμός και όχι αν συζητούν ον λάϊν τα nicknames.

 
At 9/5/09 9:15 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Ο θεσμός πρέπει να επιζήσει, όμως, αγαπητέ Αθήναιε. Και για να επιζήσει, πρέπει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κοινού του, που είναι όλο και πιο δύσκολο, όλο και πιο καχύποπτο, όλο και πιο απαιτητικό.

 
At 9/5/09 7:55 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Μα θεσμοί είναι τα μοντέλα που έχουν καταφέρει να καλύπτουν με επιτυχία κάποιες ανάγκες και έχουν αντέξει στο χρόνο.

Θεσμός δεν είναι το χαρτί αλλά η ενημέρωση. Δεν νομίζω πως θα εκλείψει ποτέ αυτή η ανάγκη. Τώρα αν θα γίνεται με μέσο το χαρτί, τη γραφομηχανή, το κομπιούτερ ή το διαδίκτο έχει ελάχιστη σημασία. Αυτό που θα παραμένει στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης είναι οι όροι και ο τρόπος της ενημέρωσης.

Ξέρεις, έχω αγοράσει ένα e-book reader και μιλάμε τώρα για μένα που έχω μια φετιχιστική σχέση με τα βιβλία. Ε, και; Σημασία έχει να διαβάζουμε ωραία κείμενα, ωραία λογοτεχνικά έργα, ωραία ποιήματα και να ενημερωνόμαστε σωστά για να αντιστεκόμαστε στην εκάστοτε εξουσία και ευτυχώς αυτό θα συμβαίνει όσο υπάρχουν άνθρωποι.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home