Το μέλλον των «δεινοσαύρων»

Η είδηση είχε γίνει γνωστή λίγες μόλις ώρες νωρίτερα: οι δημοσιογράφοι τηςΝιου Γιορκ Τάιμςδέχθηκαν μείωση του μισθού τους κατά 5%, με αντάλλαγμα 10 επιπλέον ημέρες πληρωμένης αδείας.

O διευθυντής της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Τζιμ Ρόμπερτς, που έλαβε μέρος προχθές το βράδυ σε συζήτηση για το μέλλον του Τύπου στο πλαίσιο του προγράμματος Μegaron Ρlus, δεν σχολίασε αυτή την είδηση. Η παρέμβασή του ήταν πιο φιλόδοξη: «Μπορεί η ψηφιακή δημοσιογραφία να σώσει τη Νιου Γιορκ Τάιμς;» Η διαρκής ενημέρωση της ιστοσελίδας, οι παραπομπές σε ανταγωνιστικά σάιτ και μπλογκ, ο διάλογος με τους αναγνώστες και η ενθάρρυνσή τους να λάβουν μέρος στην παραγωγή των ειδήσεων, η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών αναγνωστών όπως το Κindle, θα βοηθήσουν τον Τύπο να σταθεί όρθιος μέσα στην κρίση; Ή οι εφημερίδες είναι καταδικασμένες αργά ή γρήγορα να κλείσουν, οι «δεινόσαυροι» που τις βγάζουν να πάνε σπίτι τους και η ενημέρωση να λάβει άλλες μορφές, πιο σύγχρονες, πιο φτηνές, πιο ανώδυνες;

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος δεν έδωσε απάντηση. Ούτε η Βρετανή συνάδελφός του Τζορτζίνα Χένρι, που αφού εργάστηκε για 17 χρόνια στην έντυπη Γκάρντιανανέλαβε το 2006 διευθύντρια της διαδικτυακής υπηρεσίας Comment is Free. Το πείραμα έχει πετύχει, οι αναγνώστες στέλνουν εκατοντάδες σχόλια κάθε μέρα, ο διάλογος είναι ζωντανός και γόνιμος. Δεν λείπουν βέβαια τα προβλήματα: όταν στην ιστοσελίδα «ανέβηκε» ένα άρθρο του Τόνι Μπλερ για την Αφρική έγινε χαμός, εννιά στα δέκα σχόλια έπρεπε να διαγραφούν και οι υπεύθυνοι να ανοιγοκλείνουν συνεχώς την πρόσβαση στο σάιτ. Πού βρίσκονται τα όρια; Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ο διάλογος; Πόσο έτοιμοι είναι οι δημοσιογράφοι να αναμετρηθούν με την ηλεκτρονική δημοκρατία;

«Το δίδαγμα που έχουμε αποκομίσει είναι ότι η αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες αποτελεί μέρος της δουλειάς μας» τόνισε η κ. Χένρι. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι δημοσιογράφοι ήταν απόλυτοι άρχοντες, τώρα πρέπει να μοιραστούν την εξουσία τους με την κοινότητα στην οποία απευθύνονται. Από αυτή την κοινότητα, άλλωστε, εξαρτάται πλέον η ίδια η επιβίωσή τους- η επιβίωσή μας. Πώς θα πείσουμε τους αναγνώστες, και ιδιαίτερα τους νέους, ότι το προϊόν που παράγουμε αξίζει το αντίτιμο που τους ζητάμε να πληρώσουν; Πώς θα τους αποδείξουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι «στημένο» και ότι θα γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρον αν συμμετάσχουν κι εκείνοι σ΄ αυτό; Εξηγώντας την προσαρμογή τηςΕλ Παΐςστη νέα εποχή, η διευθύντρια της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Λίδια Αγκίρε μίλησε για τη μετάβαση από την «παλιά εφημερίδα» με τους 800 εργαζομένους (όλους στο χαρτί) στη «νέα επιχείρηση ειδήσεων» με τους 500 εργαζομένους (το 15% των οποίων είναι ψηφιακοί). Δεν ήταν τόσο η διαφορά του 800 με το 500, το πιάσαμε όλοι το υπονοούμενο. Αλλά ο τρόπος που η συνάδελφος είχε διαγράψει το paper από το newspaper μάς έπεσε κάπως βαρύς, τουλάχιστον σ΄ εμάς, τους «δεινοσαύρους»...