Τρίτη, Ιουλίου 01, 2008

Όσοι σκέφτονται, παίρνουν θέση



Ένα δημοκρατικό σώου, με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, θα είναι η σημερινή ακρόαση του εισαγγελέα Αμπντουραχμάν Γιαλτσίνκαγια από τους 11 δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Τουρκίας.

Και θα είναι σώου, γιατί οι δικαστές γνωρίζουν ήδη καλά τα επιχειρήματα της πλευράς που θέλει την απαγόρευση του κυβερνώντος κόμματος και τον εκτοπισμό από την πολιτική ζωή του πρωθυπουργού, του προέδρου και δεκάδων ακόμη στελεχών. Τα έχει ακούσει ήδη από τις 4 Μαρτίου ο Οσμάν Πακσούτ, δεύτερος στην ιεραρχία του Δικαστηρίου, και τα μετέφερε ασφαλώς στους συναδέλφους του. Την ημέρα εκείνη, η μαύρη Μερτσέντες του Πακσούτ μπήκε στο αρχηγείο των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων, στην Άγκυρα. Εκεί τον περίμενε ο στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγκ, αρχηγός του τουρκικού στρατού και από τον ερχόμενο Αύγουστο πιθανός νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ στη θέση του Γιασάρ Μπουγιούκανιτ. Κατά την είσοδο του δικαστή στο κτίριο, όπως και κατά την έξοδό του, όλες οι κάμερες τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, το Δικαστήριο αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία που ζητούσε ο εισαγγελέας. Και όλοι στην Τουρκία πιστεύουν ότι θα κάνει δεκτό το αίτημά του.

Η μυστική συνάντηση του Πακσούτ με τον Μπασμπούγκ αποκαλύφθηκε από μια καινούργια εφημερίδα, την Ταράφ, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο με σύνθημα «Το να σκέφτεσαι, σημαίνει να παίρνεις θέση». Η εφημερίδα, που ανήκει στον 39χρονο Μπασάρ Αρσλάν και έχει μέση ημερήσια κυκλοφορία 24.000 φύλλα, φιλοδοξεί να αλλάξει τους όρους με τους οποίους εργάζονται οι δημοσιογράφοι στην Τουρκία. Πριν από λίγο καιρό δημοσίευσε ένα έγγραφο έντεκα σελίδων που φέρεται να εξέδωσε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου και περιλαμβάνει με κάθε λεπτομέρεια τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη εναντίον της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της. Το Επιτελείο διέψευσε την ύπαρξη του συγκεκριμένου εγγράφου. Αλλά οι αποκαλύψεις αυτές πείθουν όλο και περισσότερους Τούρκους ότι οι στρατηγοί προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα δικαστήρια για να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν. Την περασμένη εβδομάδα, 7.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε οποιοδήποτε πραξικόπημα. Πολλοί κρατούσαν την Ταράφ.

Να παρακολουθούμε άραγε την ανάπτυξη στην Τουρκία ενός ρεύματος ικανού να επηρεάσει τις εξελίξεις; Ο ιστορικός Χάουαρντ Άιζενστατ, που ζει στη Νέα Υόρκη, δεν είναι τόσο σίγουρος. «Η τουρκική κοινωνία των πολιτών δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τον ρου του ποταμού ούτε να εμποδίσει τους στρατηγούς να λάβουν μέτρα που θεωρούν ότι εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα», λέει στον Εκόνομιστ. «Η υψηλή δημοτικότητα του στρατού και ο χαρακτήρας του τουρκικού εθνικισμού δείχνουν ότι η αντίδραση σε τυχόν πραξικόπημα θα μοιάζει περισσότερο με θρόισμα παρά με κύμα».

3 Comments:

At 1/7/08 9:56 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Όσοι σκέφτονται δεν παίρνουν θέση. Μόνο γενικές θέσεις περί Δημοκρατίας, πραξικοπήματος και μπλα, μπλα που ακριβώς λόγω της γενικότητάς τους δεν μπορεί να έχει κανείς αντιρρήσεις.
Όμως αν κανείς επιδιώξει να γίνει πιο συγκεκριμένος, τί θέση μπορεί άραγε να πάρει; Υπέρ ποίου;
Γιατί το κοσμικό κράτος να είναι χειρότερο από το θεοκρατικό;
Γνωρίζουμε αν ο Ερντογάν ερωτοτροπεί πράγματι με τους μουλάδες; Και οι στρατιωτικοί πάλι, τί είδους κοσμική δημοκρατία επιδιώκουν; Μήπως μια μαριονετική;
Και η νέα εφημερίδα που φιλοδοξεί να δημιουργήσει νέα κατάσταση, τί ρόλο βαράει; Η προμετωπίδα περί ανεξαρτησίας μιας εφημερίδας, στις μέρες μας φέρνει και μια κάποια δυσπιστία.

 
At 1/7/08 11:41 μ.μ., Blogger agrinio-culture said...

Συμφωνώ με τον προβληματισμό σου nik-athenian , αλλά απ' ότι φαίνεται η ιστορία και ο Κεμάλ έκαναν το κοσμικό κράτος πανάκεια για τους Τούρκους! Το λεγόμενο βαθύ κράτος είναι δύσκολο να χτυπηθεί έως αδύνατο. ίσως τελικά ο Κεμάλ να είναι ο μεγαλύτερος επαναστάτης του 20ου αιώνα!

 
At 2/7/08 12:45 μ.μ., Blogger Charalambos K. said...

Φίλε Nik-Athenian, είναι γνωστό σε όλους ότι ο Ερντογάν εκφράζει στην Τουρκία το πολιτικό Ισλάμ. Όμως από την άλλη είναι αλήθεια ότι με την πολιτική του τα τελευταία χρόνια έχει δείξει ένα πρόσωπο μετριοπαθές, φιλοευρωπαικό και μεταρρυθμιστικό.. Ακόμα, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, η πολιτική του καμιά σχέση δεν φαίνεται να έχει με μια πολιτική αποδόμησης του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους και προώθησης μιας θεοκρατικής εκδοχής του, όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι Κεμαλιστές. Εκτός αν γι' αυτούς αποτελεί απειλή για το κοσμικό κράτος το γεγονός πως ο Ερντογάν προσπαθεί να κάνει κάποιες προοδευτικές αλλαγές στην κατεύθυνση του σεβασμού των διακαιωμάτων, ατομικών και εθνικών, προσπαθεί να φέρει πιο κοντά την Τουρκία στην Ευρώπη, αρνείται να υποταχθεί στον ακραίο εθνικισμό του στρατού και αρνείται στους στρατηγούς το δικαίωμα να εκβιάζουν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.

Αγαπητέ φίλε είναι νομίζω εμφανές ότι διαφωνούμε πλήρως. Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.. Όσοι θεωρούν ότι η κηδεμονευόμενη από τον στρατό Τουρκική "δημοκρατία" με την πολιτική βαύναυσης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εθνικιστική εξωτερική πολιτική είναι ικανοποιητική μπορούν να συντάσονται με το βαθύ κράτος. Οι υπόλοιποι πάλι, νομίζω ότι οφείλουν να πάρουν θέση υπέρ του Ερντογάν..

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home