Όταν έβαφαν τις θέσεις των μεταναστών

«Ποτέ δεν χωνεύαμε τον Μπερλουσκόνι. Αλλά από τότε που αποκτήσαμε τον Σαρκοζί, είμαστε αναγκασμένοι να στεκόμαστε λιγότερο επικριτικά απέναντι στην Ιταλία.
Έχουμε, βλέπετε, κι εμείς έναν λαϊκιστή και επιδειξιμανή πρόεδρο».

O Ζακ Ζιγιάρ, ο διευθυντής σύνταξης του Νουβέλ Ομπζερβατέρ , είναι εξίσου αμήχανος μ΄ εμάς απέναντι στον εκλογικό θρίαμβο του Μπερλουσκόνι. Επισημαίνει, όμως, μερικά πράγματα που καλό είναι να τα θυμόμαστε. Πρώτον, ο Βάλτερ Βελτρόνι δεν τα πήγε καθόλου άσχημα: έλαβε ένα πολύ αξιόλογο ποσοστό και προσανατόλισε τη χώρα προς ένα δικομματικό σύστημα. Δεύτερον, το διεθνές κλίμα δεν βοηθά την Αριστερά. Η ύφεση, η παγκοσμιοποίηση, η ανασφάλεια είναι παράγοντες που ενισχύουν το αντίπαλο στρατόπεδο. Τρίτον, ο Μπερλουσκόνι δεν είναι τόσο παντοδύναμος όσο φαίνεται. Εξαρτάται από ένα ξενοφοβικό και ρατσιστικό κόμμα, τη Λέγκα του Βορρά, ο ηγέτης του οποίου απείλησε μόλις πριν από μερικές ημέρες πως θα πάρει τα όπλα για να εμποδίσει την Αριστερά να νοθεύσει την ψηφοφορία. Ένα άλλο στέλεχος αυτού του κόμματος συνήθιζε να βάφει με σπρέι τις θέσεις των τρένων όπου είχαν κάτσει μετανάστες! Το κόμμα του Ουμπέρτο Μπόσι μπορεί να μην απαιτεί πλέον την ανεξαρτησία του Βορρά, αλλά θέλει τη διευρυμένη αυτονομία του, καθώς και σκληρά μέτρα για τους μετανάστες. Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις πρώτες αποφάσεις του Μπερλουσκόνι ήταν το «κλείσιμο» των συνόρων και η δημιουργία στρατοπέδων εγκλεισμού για τους μετανάστες χωρίς δουλειά.

«Εμείς το λέμε εδώ και 15 χρόνια ότι ο τύπος αυτός είναι ακατάλληλος για να κυβερνά» λέει ο Τζον Πιτ, υπεύθυνος των ευρωπαϊκών σελίδων του Εκόνομιστ. Σε οποιαδήποτε άλλη δυτική δημοκρατία, δεν θα του επέτρεπαν να είναι υποψήφιος λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων και των προβλημάτων του με τη δικαιοσύνη. Αλλά στην Ιταλία τον ψηφίζουν επειδή κυριαρχεί στα τηλεοπτικά κανάλια και ξέρει να πουλά καλά τον εαυτό του. Το μόνο θετικό είναι ότι ο Μπερλουσκόνι ξέρει πλέον τα προβλήματα της Ιταλίας και θα ηγηθεί μιας σταθερής κυβέρνησης. Αλλά θα χρησιμοποιήσει τη νίκη του για να λύσει αυτά τα προβλήματα ή θα ακολουθήσει μια λαϊκιστική, προστατευτική και αντιευρωπαϊκή πολιτική;

«Η επιστροφή στην εξουσία ενός ανθρώπου που με είχε παρομοιάσει με τον Λένιν θα πρέπει να ανησυχήσει όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά για τη δημοκρατία» σημειώνει ο πρώην διευθυντής του Εκόνομιστ Μπιλ Έμοτ. Κάποιοι υποστηρικτές του Μπερλουσκόνι ισχυρίζονται ότι δεν έχει καταδικαστεί ποτέ για κάποιο αδίκημα. Είναι ψέμα! Στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του, την περίοδο 2001-2006, είχε διασωθεί χάρις στις συστηματικές παρεμβάσεις της ίδιας της κυβέρνησής του στο έργο της δικαιοσύνης. Η επανεκλογή του είναι απόδειξη για το τι συμβαίνει όταν επιτρέπεται σε έναν άνθρωπο να κυριαρχεί στα μέσα ενημέρωσης και όταν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων μπλέκονται μ΄ εκείνα των κυβερνήσεων.