Τελικά έγινε μουσικός

«Ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να προσαρμοστώ στον έξω κόσμο έχοντας περάσει όλη μου τη ζωή κλεισμένος σε ένα κελί, όπου το μυαλό μου μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα. Ήμουν καλά εδώ μέσα, με τις βόλτες μου στον κήπο και με την κιθάρα μου»: αυτό είπε ο Τσαρλς Μάνσον στον διευθυντή των φυλακών Cielo Drive του Λος Άντζελες την τελευταία φορά που βγήκε, το 1967. Ήταν 33 ετών. Μπαινόβγαινε στη φυλακή από τα εννιά του. Και αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένος να το ρίξει στην τέχνη, και συγκεκριμένα στη μουσική: είχε μελετήσει όλο το έργο των Μπητλς και ήταν πεισμένος πως ήταν καλύτερος απ΄ αυτούς. Έφτιαξε λοιπόν ένα κοινόβιο, βρήκε ένα λεωφορείο κι άρχισε να περιπλανιέται στην Καλιφόρνια.

Από το κοινόβιο εκείνο γεννήθηκε η ομάδα Τhe Family, που στις 9 Αυγούστου 1969 δολοφόνησε άγρια τη Σάρον Τέιτ, σύζυγο του Ρομάν Πολάνσκι και έγκυο στον όγδοο μήνα. Ο Μάνσον ξαναμπήκε στη φυλακή, αυτή τη φορά για πάντα. Σαράντα χρόνια μετά, είναι ο κρατούμενος που λαμβάνει τα περισσότερα e-mails, διατηρεί δική του ιστοσελίδα (www. charliemanson. com) και έχει έναν απεριόριστο αριθμό θαυμαστών. Πολλά συγκροτήματα έχουν σκεφτεί να ερμηνεύσουν τραγούδια του: οι Guns Ν΄Roses περιέλαβαν ένα από αυτά, το Look at your game girl, στο δίσκο τους Τhe Spaghetti Ιncident που κυκλοφόρησε το 1993 (όπως παρατηρεί ο Ζόρντι Σολέρ στην Ελ Παΐς από τότε ξεκίνησε η παρακμή τους, αλλά είναι άγνωστο αν τα δύο γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους). Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για τον Μάνσον. Η φιλοδοξία του να γίνει μουσικός παρέμενε ανεκπλήρωτη. Ώσπου, πριν από μερικές ημέρες, ήρθε η μεγάλη είδηση: κυκλοφόρησε στο Ιnternet ο νέος του δίσκος, που περιλαμβάνει 16 τραγούδια και έχει τον τίτλο Οne Μind. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τον κατεβάσουν δωρεάν από τη διεύθυνση www. limewire. org και έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο εκδοχές: μια «ωμή» και μια «πολιτικά ευπρεπή». Όσο για το CD, ζωγραφισμένο από τον ίδιο τον πολυτάλαντο Μάνσον, πωλείται κατ΄ αποκλειστικότητα από την ιστοσελίδα www. familyjams. com.

Σύμφωνα με τον συνθέτη, ο δίσκος περιλαμβάνει τραγούδια, ραπ, κουβέντες και transpoetry. Δεν τον έχουμε ακούσει. Δεν περιμένουμε κάτι εμπνευσμένο από έναν 74χρονο ημι-σαλεμένο. Δεν μας ενθαρρύνουν στίχοι όπως εκείνοι με τους οποίους αρχίζει το τραγούδι Αngel΄s fear to tread: «Αυτό είναι ένα τραγούδι για κάτι που ακόμα δεν έχω σκεφτεί». Είναι κι εκείνη η εικόνα της Σάρον Τέιτ, που δεν ξεθωριάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αλλά δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να περιμένει οι άλλοι να τον ακούσουν. Αρκεί να μην τους βάζεικυριολεκτικά- το μαχαίρι στον λαιμό.