Είμαστε πολύ θυμωμένοι

«Είμαι θυμωμένος γιατί τις τελευταίες τρεις ώρες δεν έχω να κάνω τίποτα. Επειδή όμως “κάτι μπορεί να συμβεί” πρέπει να είμαι εδώ, σπαταλώντας την ώρα μου και τα χρήματα της εταιρείας». (Θυμωμένος Δημοσιογράφος #3318)

«Να ένας οδηγός που θα σας βοηθήσει να διαβάζετε τις πολιτικές “ειδήσεις”. Τη “Γουόλ Στριτ”τη διαβάζουν εκείνοι που διοικούν την Αμερική. Την “Ουάσιγκτον Ποστ” τη διαβάζουν εκείνοι που νομίζουν ότι διοικούν την Αμερική. Τη “Νιου Γιορκ Τάιμς” τη διαβάζουν εκείνοι που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να κυβερνούν την Αμερική και που είναι καλοί στα σταυρόλεξα». (Θυμωμένος Δημοσιογράφος #3298)

«Μετακομίστε στην Ινδία. Εκεί τα έντυπα μέσα ενημέρωσης ευημερούν». (Θυμωμένος Δημοσιογράφος #3294)

Ο θυμός είναι αρρώστια, διαβάζαμε το περασμένο Σάββατο στις επιστημονικές σελίδες των «ΝΕΩΝ». Αλλά η καθημερινότητα είναι δύσκολη, και ο θυμός βοηθά συχνά στην εκτόνωση. Οι δημοσιογράφοι, που δουλεύουν άστατες ώρες και τους κυνηγούν πολλά άγχη, είναι μια κατ΄ εξοχήν θυμωμένη επαγγελματική κατηγορία. Θυμώνουν με τους διευθυντές τους. Θυμώνουν με τα ωράριά τους. Θυμώνουν με τις πηγές τους. Θυμώνουν με τους αναγνώστες τους. Θυμώνουν με άλλους θυμωμένους δημοσιογράφους. Θυμώνουν με τη ζωή τους. Τουλάχιστον τώρα έχουν έναν τρόπο να δημοσιοποιήσουν τον θυμό τους: την ιστοσελίδα angryjournalist. com, όπου μπορούν να λένε τον πόνο τους, να βγάζουν τα απωθημένα τους και να αισθάνονται ότι δεν είναι μόνοι. Με έναν όρο: να το πράττουν ανωνύμως.

Η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε από έναν δημοσιογράφο που τα παράτησε νωρίς. Λέγεται Κιγιόσι Μαρτίνες, είναι 23 ετών και δούλεψε ένα φεγγάρι ως Web editor (δηλαδή υπεύθυνος ιστοσελίδας) σε διάφορες τοπικές εφημερίδες του Σικάγου. Αλλά κουράστηκε γρήγορα (υπερβολικά γρήγορα, θα λέγαμε. Δεν το πάλεψε καθόλου). Μια μέρα έπεσε σε ένα άρθρο του καθηγητή δημοσιογραφίας Σκοτ Ρινάρντι, ο οποίος υποστήριζε ότι ο υψηλός κυνισμός και η χαμηλή αποτελεσματικότητα των δημοσιογράφων οδηγεί πολλούς από αυτούς να «καίγονται» νωρίς. Ο Μαρτίνες αποφάσισε τότε να παρατήσει τη δημοσιογραφία, να ασχοληθεί με την πολιτική επικοινωνία και να ανοίξει μια ιστοσελίδα για να βοηθήσει τους δημοσιογράφους να εκτονώνονται.

Μέσα σε δύο μήνες, η ιστοσελίδα έχει δεχθεί πάνω από 3.300 μηνύματα. Μια «ανταγωνιστική» ιστοσελίδα με τίτλο happyjournalist. com, που ίδρυσε κάποιος μιμητής του Μαρτίνες, θέλοντας να δείξει ότι σ΄ αυτό το επάγγελμα δεν είναι κι όλα μαύρα, δεν έχει δεχθεί πάνω από 100. Όπως φαίνεται, είμαστε πράγματι πολύ θυμωμένοι. Κι ίσως οι διευθυντές των εφημερίδων να πρέπει να παρακολουθούν τέτοιου είδους sites για να μαθαίνουν πράγματα που συνήθως λέγονται μόνο στις παρέες ή στις κρεβατοκάμαρες. Η στήλη θα ήθελε πολύ να λάβει μέρος στη συζήτηση- αλλά δυστυχώς δεν εκπληρώνει τον όρο της ανωνυμίας.