Υπάρχουν και τίμιοι ηλικιωμένοι

Η διαδρομή ξεκινά από τις προθήκες της παρμεζάνας ή του προσούτο. Διαρκεί 10 με 15 λεπτά. Και έχει συνήθως κακή κατάληξη, πράγμα που δεν σημαίνει πάντα φυλακή. Η ντροπή και ο εξευτελισμός είναι χειρότερα από τη φυλακή.

O ηλικιωμένος με την καμπαρντίνα πλησιάζει το ράφι με την παρμεζάνα, παίρνει ένα κομμάτι, βάζει τα γυαλιά του, διαβάζει την τιμή (13,50 ευρώ το κιλό), κάνει μια γκριμάτσα σαν να λέει «τι τιμές είναι αυτές», ύστερα διαβάζει την ημερομηνία λήξης, το εργοστάσιο παραγωγής, αφήνει πίσω το κομμάτι, πηγαίνει στο διπλανό ράφι, εκεί η παρμεζάνα είναι ακόμη πιο ακριβή γιατί είναι reggiano, τα 422 γραμμάρια κοστίζουν 7,05 ευρώ, ίσως να φαίνεται περίεργο αλλά ο ηλικιωμένος θα προτιμήσει να κλέψει την πιο φτηνή, ίσως γιατί θέλει να ζημιώσει λιγότερο το σούπερ μάρκετ, ίσως για να τα έχει καλύτερα με τη συνείδησή του. Επιστρέφει λοιπόν στο προηγούμενο ράφι, παίρνει το κομμάτι που είχε αφήσει, το βάζει στην τσέπη της καμπαρντίνας, προχωράει δέκα μέτρα, μετανιώνει, το αφήνει ανάμεσα στις μαρμελάδες, κάνει να φύγει, γυρίζει πίσω, το ξαναπαίρνει, είναι αποφασισμένος.

Μέσα σε λίγα χρόνια, λένε οι επίσημες στατιστικές στην Ιταλία, η φτώχεια μεταξύ των ηλικιωμένων αυξήθηκε από 5,8% σε 8,2%. Το ποσοστό της αύξησης είναι 40%. Κατά το ίδιο ακριβώς ποσοστό έχουν αυξηθεί και οι κλοπές από ηλικιωμένους στα σούπερ μάρκετ. Προφανώς πρόκειται για σύμπτωση.

Ο ηλικιωμένος με την καμπαρντίνα είναι αποφασισμένος να κλέψει το κομμάτι της (πιο φτηνής) παρμεζάνας, αλλά η κάμερα του καταστήματος έχει καταγράψει όλες τις κινήσεις του. Αφού πληρώσει λοιπόν στο ταμείο τα άλλα είδη που έχει πάρει και κάνει να φύγει, μια κοπέλα τον παρακαλεί να την ακολουθήσει. Τα σούπερ μάρκετ έχουν βάλει κοπέλες να κάνουν αυτή τη δουλειά. Οι επιχειρηματίες είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, δεν θέλουν δα και να τρομοκρατούν τους φτωχούς συνταξιούχους. «Μήπως ξεχάσατε να πληρώσετε κάτι;» ρωτά η ευγενική κοπέλα, ο ηλικιωμένος πιάνει αμέσως το υπονοούμενο και βγάζει το κομμάτι από την τσέπη του, ζητά συγγνώμη, ζει μόνος και τα παιδιά του σπανίως τον θυμούνται, πολλές φορές βάζει τα κλάματα, λιγότερες φορές είναι επιθετικός, αλλά πάντα είναι χαμένος. Αν είναι η πρώτη φορά που κλέβει, θα τον συγχωρήσουν, θα του εξηγήσουν ότι υπάρχουν συσσίτια και φιλανθρωπικές οργανώσεις (μα τι σχέση έχουν όλα αυτά μ΄ εκείνον;) και θα τον αφήσουν να φύγει. Αν το ξανακάνει, θα φωνάξουν την αστυνομία.

Από τα 16 εκατομμύρια των συνταξιούχων της Ιταλίας, διαβάζουμε στη Ρεπούμπλικα, σχεδόν οι μισοί παίρνουν σύνταξη μικρότερη των 500 ευρώ. Μάλλον εκεί παρουσιάζονται και τα περισσότερα κρούσματα κλοπών. Ο διευθυντής ενός σούπερ μάρκετ, πάντως, ζητά από την εφημερίδα να επιδείξει ευαισθησία. «Υπάρχουν και τίμιοι ηλικιωμένοι», είπε. Ναι, αυτό είπε: υπάρχουν και τίμιοι ηλικιωμένοι.