Η υγεία στην κληρωτίδα

Η Σίρλεϊ Κρίγκερ είναι 61 ετών, διαβητική, και εδώ και έξι μήνες δεν έχει πια χρήματα για να αγοράσει τα φάρμακά της. Η τελευταία της ελπίδα είναι η κλήρωση που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στην πολιτεία της. Οι πιθανότητές της είναι 3,27%.

Μια από τις λίγες διαφορές ανάμεσα στα προγράμματα της Χίλαρυ και του Ομπάμα αφορά το σύστημα υγείας. Η πρώτη θέλει υποχρεωτική ασφάλιση για όλους τους Αμερικανούς, ο δεύτερος προτιμά να περιορίσει το μέτρο στους πιο φτωχούς. Και οι δύο πάντως αναγνωρίζουν ότι η σημερινή κατάσταση, με 45 εκατομμύρια Αμερικανούς να μην έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είναι απαράδεκτη και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Κι αν χρειαζόταν μια επιπλέον απόδειξη, είναι η απόφαση του κυβερνήτη του Όρεγκον να προσφύγει στον Τροχό της Τύχης προκειμένου να αναδειχθούν τα ονόματα των 3.000 τυχερών που θα αποκτήσουν το (δεδομένο στις περισσότερες δυτικές χώρες) δικαίωμα στην περίθαλψη. «Πρόκειται για μια πικρή υπενθύμιση τού πόσο χρεοκοπημένο είναι το αμερικανικό σύστημα υγείας», σχολιάζει η Ορεγκόνιαν, η μεγαλύτερη εφημερίδα της πολιτείας.

«Ελπίζω να είμαι τυχερή, πραγματικά το έχω ανάγκη», λέει η 55χρονη Τζούντιθ Πάτζετ, που πάσχει από μια σπάνια νόσο του αίματος από την οποία έχουν πεθάνει πολλοί συγγενείς της, αλλά με τα 500 δολάρια που κερδίζει τον μήνα δεν μπορεί να αγοράσει μια ιδιωτική ασφάλιση. Η Σίρλεϊ και η Τζούντιθ είναι δύο από τους 600.000 κατοίκους του Όρεγκον που στερούνται οποιασδήποτε περίθαλψης και βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον θάνατο- οι 100.000 είναι παιδιά. Για κακή τους τύχη, οι δύο γυναίκες βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας κι έτσι δεν έχουν δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη του συστήματος Μedicaid. Κερδίζει το κράτος αφήνοντάς τις ανασφάλιστες; Όχι: αν η Σίρλεϊ πάθει ίκτερο, κάτι που θα μπορούσε να αποφύγει με τα κατάλληλα φάρμακα, θα καταλήξει σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο (αφού το κράτος έχει υποχρέωση να επεμβαίνει στα έκτακτα περιστατικά) και τότε θα κοστίσει στον Αμερικανό φορολογούμενο μια περιουσία.

Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, οι αρχές θέσπισαν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ένα πρόγραμμα δημόσιων επιδοτήσεων. Αλλά η επιβράδυνση της οικονομίας (που στο Όρεγκον ήλθε πριν από την υπόλοιπη χώρα) και η μείωση των πόρων της πολιτείας είχαν ως αποτέλεσμα να κλείσει σταδιακά αυτή η στρόφιγγα. Όπως γράφει η Κοριέρε ντέλα Σέρα, από το τοπικό Πρόγραμμα Υγείας επωφελούνται σήμερα μόλις 18.000
άτομα. Πρόσφατα, βρέθηκαν κάποια χρήματα που θα επιτρέψουν την κάλυψη άλλων 3.000. Αλλά με ποιο κριτήριο να επιλεγούν οι τυχεροί; Την ηλικία τους; Το εισόδημά τους; Τις παθήσεις που έχουν δηλώσει; Και πώς να παρακαμφθεί ο ομοσπονδιακός νόμος που απαγορεύει κάθε μορφή διάκρισης στην κατανομή των επιδοτήσεων;
Έτσι προκρίθηκε η λύση της κλήρωσης. Υποψηφιότητα έβαλαν 91.675 πολίτες. Σε λίγες ημέρες, η Σίρλεϊ και η Τζούντιθ θα μάθουν αν είναι ανάμεσα στους τυχερούς.