Κάτι πίσω από τα μάτια

Η πιο χαρακτηριστική απ΄ όλες τις γυναίκες πρέπει να είναι η Σίλα. Στην αρχή δήλωσε μπαϊσέξουαλ. Δύο χρόνια μετά, είπε ότι έλκεται από γυναίκες. Ύστερα έκανε δεσμό με έναν άνδρα. Και στο τέλος της έρευνας αποφάσισε ότι τελικά προτιμά να βγαίνει με γυναίκες.

Η Λίζα Ντάιαμοντ ξεκίνησε την έρευνά της το 1995. Επί δέκα χρόνια γύριζε την Πολιτεία της Νέας Υόρκης αναζητώντας νεαρές γυναίκες που αισθάνονται έλξη για άλλες γυναίκες. Παρακολούθησε ολόκληρη τη διαδρομή τους, από την αποφοίτησή τους και την πρώτη τους δουλειά μέχρι τις λεπτομέρειες της σεξουαλικής τους ζωής. Και διαπίστωσε ότι ελάχιστες από τις γυναίκες αυτές ανταποκρίνονται στο σχήμα του «ισόβιου γκέι». Στη διάρκεια της δεκαετίας, τα δύο τρίτα των γυναικών άλλαξαν σεξουαλική «ταυτότητα» τουλάχιστον μία φορά. Και μία στις τέσσερις είπε ότι η επιλογή συντρόφου δεν έχει καμιά σχέση με το φύλο. «Το σημαντικότερο δεν είναι το σώμα», είπε μια γυναίκα, «αλλά κάτι πίσω από τα μάτια». Μια άλλη γυναίκα, που δήλωσε στρέιτ, είχε δεσμό επί δύο χρόνια με τη συγκάτοικό της στο κολέγιο. Το κράτησε μυστικό απ΄ όλους τους γνωστούς της, και συνεχώς αναρωτιόταν αν η σχέση αυτή σήμαινε ότι είναι λεσβία. Τελικά ο δεσμός διαλύθηκε, αλλά οι γυναίκες παραμένουν πολύ καλές φίλες. Η μία παντρεύτηκε, η άλλη αρραβωνιάστηκε, και καμιά δεν μετανιώνει γι΄ αυτό που έγινε.

Όταν η Ντάιαμοντ άρχισε να δημοσιεύει τα συμπεράσματά της σε επιστημονικές επιθεωρήσεις, η χριστιανική Δεξιά έσπευσε να θριαμβολογήσει: να λοιπόν που η ομοφυλοφιλία αποτελεί επιλογή! Πολλοί ψυχαναλυτές χρησιμοποίησαν επίσης αυτή την έρευνα για να υποστηρίξουν ότι μπορούν να «θεραπεύσουν» τους ομοφυλόφιλους, μετατρέποντάς τους σε στρέιτ. Στο υπό έκδοση βιβλίο της «Σεξουαλική ρευστότητα», η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς και επισημαίνει ότι η σεξουαλική έλξη είναι κάτι ασταθές και ευμετάβλητο, που ξεφεύγει από τον έλεγχό μας. «Πολλές γυναίκες με τις οποίες μίλησα πίστευαν ότι είναι ιδιόρρυθμες, και ότι δεν πρέπει να τις περιλάβω στην έρευνα», τονίζει η Ντάιαμοντ σε συνέντευξή της στην Μπόστον Γκλόουμπ . «Πίστευαν ότι αυτό που είχαν ζήσει αποτελεί εξαίρεση. Έλεγαν πράγματα του τύπου, “απέτυχα ως ετεροφυλόφιλη, τώρα αποτυγχάνω και ως λεσβία”. Δεν καταλάβαιναν ότι αυτά που διηγιόντουσαν είναι απολύτως φυσιολογικά».

Η Αμερικανίδα καθηγήτρια αναλύει τώρα τα συμπεράσματα της έρευνάς της μιλώντας σε σχολεία και ομάδες ομοφυλοφίλων. Η μεγαλύτερή της ανταμοιβή είναι όταν μια γυναίκα έρχεται και τη βρίσκει ύστερα από κάποια ομιλία και της λέει: «Για χρόνια νόμιζα πως είμαι η μόνη. Τώρα κατάλαβα πως δεν είναι έτσι». Πάντα ξέραμε ότι το «φυσιολογικό» είναι μια αυθαίρετη και αμφιλεγόμενη έννοια. Αλλά πάντα μας αρέσει να το επιβεβαιώνει και η επιστήμη.