Τραπέζι για μία

Η Κλαρίσα Χάιμαν, μια από τις γνωστότερες κριτικούς εστιατορίων της Βρετανίας, λέει ότι η ποιότητα ενός εστιατορίου κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους μοναχικούς πελάτες, κυρίως όταν είναι γυναίκες. Άμα σε βάλουν σε μια σκοτεινή γωνιά και σε αγνοήσουν, οι προδιαγραφές είναι οπωσδήποτε χαμηλές. Οι προσδοκίες είναι, αντίθετα, πολύ υψηλότερες αν σε οδηγήσουν σε ένα άνετο μπαρ και σου αφιερώσουν εκείνη ακριβώς την προσοχή που πρέπει: ούτε λίγη, ώστε να νιώθεις ριγμένος, ούτε πολλή, ώστε να αισθάνεσαι ότι σε πατρονάρουν. Το να τρως έξω μόνος σου έχει βέβαια μερικά εγγενή προβλήματα. Όταν δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις, τρως πολύ γρήγορα. Όταν δεν έχεις κάποιον να σε συγκρατήσει, υπάρχει κίνδυνος να πιεις πολύ. Κι όταν βλέπεις γύρω σου πολλά ερωτευμένα ζευγάρια, μπορεί να πάθεις κατάθλιψη. Ένας βασικός κανόνας είναι λοιπόν να μη βγαίνεις ποτέ μόνος για φαΐ Σάββατο βράδυ.

Οι γυναίκες που τρώνε έξω μόνες τους συναντούν κι άλλες δυσκολίες. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, πολλά γκαρσόνια θεωρούν ότι μια γυναίκα δεν έχει ιδέα από κρασί και εκφράζουν ανοιχτά την αποδοκιμασία τους όταν τολμά να παραγγείλει κάποιο μπουκάλι. Κάτι ανάλογο πρέπει να ισχύει και στην Ελλάδα. Τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα όταν το γκαρσόνι αρχίζει να σε ρωτάει πού είναι ο άνδρας σου ή σου κάνει ευθεία πρόταση για ένα ποτό μετά τη λήξη της βάρδιας του. Ένας άλλος λόγος που οι μοναχικές γυναίκες αντιμετωπίζονται συχνά με προκατάληψη είναι ότι αφήνουν- λέει- μικρό φιλοδώρημα. Μικρότερο από τους άνδρες που τρώνε μόνοι τους. Για ποιο λόγο; Άγνωστο.
Όσο πιο δημοφιλής γίνεται η συνήθεια των μοναχικών εξόδων, τόσο περισσότερες λύσεις σπεύδει να δώσει η τεχνολογία. Η αμερικανική ιστοσελίδα solodining. com δημοσίευσε πρόσφατα την ιστορία ενός άνδρα που έφτασε σε ένα εστιατόριο εξοπλισμένος με φορητό DVD player και ακουστικά, και παρακολούθησε μια ολόκληρη ταινία ενώ κατανάλωνε με την ησυχία του ένα πλήρες γεύμα. Τα εστιατόρια πολλών πολυτελών ξενοδοχείων έχουν εγκαταστήσει τηλεοράσεις και ακουστικά σε ειδικά τραπέζια για ένα άτομο, ώστε ο πελάτης (και κυρίως η πελάτισσα) να είναι απασχολημένος όσο τρώει. «Πολύ κακή ιδέα», λέει η Χάιμαν στην Γκάρντιαν . «Μια από τις απολαύσεις που έχει μια γυναίκα όταν τρώει μόνη της είναι να κρυφακούει».

Ακόμη χειρότερη είναι η τάση ορισμένων εστιατορίων να τοποθετούν τους μοναχικούς πελάτες σε ομαδικά τραπέζια, υποχρεώνοντάς τους να κουβεντιάζουν με αγνώστους είτε έχουν όρεξη είτε όχι. Ίσως τα περιοδικά πόλης να πρέπει να καθιερώσουν μια καινούργια στήλη, όπου να αξιολογούν τα εστιατόρια ανάλογα με το πόσο φιλικά είναι προς τους μοναχικούς πελάτες. Στην Αθήνα υπάρχει ένα εστιατόριο που χαρακτηρίζει ανοιχτά τα παιδιά ανεπιθύμητα (!), μπορεί λοιπόν να δούμε κι άλλες εκπλήξεις.