Η Γαλλία φοβάται
Υπάρχει μια μαγική λέξη σε όλες τις γαλλικές εκλογές: rassembler, δηλαδή συγκεντρώνω, συσπειρώνω. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι ένας rassembleur. Μπορεί άραγε να παίξει ο Νικολά Σαρκοζί αυτόν τον ρόλο;
«Αυτή η προεκλογική εκστρατεία είχε ένα και μόνο θέμα, την αγωνία της γαλλικής Αριστεράς. Χωρίς να θέλω να χρησιμοποιήσω τραγικούς όρους, η Γαλλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει διατηρήσει σταθερά, από το Λαϊκό Μέτωπο του Μπλουμ μέχρι τον Μιτεράν, μια επαναστατική Αριστερά σε ένα διόλου επαναστατικό, αλλά αντίθετα μετριοπαθές, πολιτικό σκηνικό. Το πραγματικό διακύβευμα λοιπόν αυτών των εκλογών είναι η ανανέωση της γαλλικής Αριστεράς, όπως το διακύβευμα προηγούμενων αναμετρήσεων ήταν η ανανέωση της γαλλικής Δεξιάς».
Αυτά έλεγε στην εφημερίδα Στάμπα λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλαίν Τουραίν, διευκρινίζοντας ότι θα έκλεινε τη μύτη του και θα ψήφιζε τη Σεγκολέν. Ίσως να υπερέβαλλε, οι εκλογές αυτές είχαν ασφαλώς κι άλλα θέματα, το δίλημμα ανάμεσα στη συνέχεια και τη ρήξη, την πρόκληση του νεοφιλελευθερισμού, τη θέση της χώρας στην Ευρώπη, τη σχέση της Γαλλίας με την παγκοσμιοποίηση, τη σχέση των Γάλλων με την πολιτική. Πολλά από αυτά απαντήθηκαν, άλλα όχι. Οι πολίτες διέψευσαν όσους ισχυρίζονταν ότι αδιαφορούν για την πολιτική, απέδειξαν ότι αναγνωρίζουν τις διαφορές ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά δεν εξέφρασαν την άποψή τους για την Ευρώπη γιατί η Ευρώπη γενικώς απουσίαζε. Όσο για το στοίχημα που έβαλε ο Τουραίν, η Σεγκολέν έκανε μέχρι στιγμής ό,τι μπορούσε: παρά την απειρία της, παρά τις γκάφες της, παρά τις τρικλοποδιές που της έβαζαν συνεχώς μέσα από το κόμμα της, πέτυχε ένα ποσοστό ίδιο μ΄ εκείνο του Φρανσουά Μιτεράν στον πρώτο γύρο του 1981. Τους «ελέφαντες» τους νίκησε. Την «Αριστερά της Αριστεράς» σχεδόν την εξαφάνισε. Το κατά πόσον θα μπορέσει να ηγηθεί της πολυπόθητης ανανέωσης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου.
Επικαλούμενοι το βιβλίο του Ερίκ Ντιπέν με τίτλο «Ολοταχώς προς τα δεξιά», όπου επισημαίνεται ότι η γαλλική κοινωνία χαρακτηρίζεται τα τελευταία χρόνια από ατομισμό και κοινωνική ασφάλεια, γράφαμε πριν από δύο μήνες ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ίσως να είναι καταδικασμένη. Η Γαλλία φοβάται (την παγκοσμιοποίηση, την Ευρώπη, την Αμερική, τους μετανάστες, τη σκιά της), και μια χώρα που φοβάται δεν θέλει οράματα, αλλά διαβεβαιώσεις. Δεν θέλει μια γλυκιά μανούλα, αλλά έναν αυστηρό πατερούλη. Η μόνη ελπίδα που έχει η γλυκιά μανούλα να ανατρέψει αυτό το σκηνικό και να εμφανιστεί ως rassembleuse είναι να δώσει έμφαση στα κοινωνικά ζητήματα (φτώχεια, ανεργία, αποκλεισμός), θίγοντας ταυτόχρονα τα ζητήματα που αγνόησε μέχρι τώρα (Ευρώπη, περιβάλλον, συμμετοχική δημοκρατία). Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει πια τίποτα να χάσει.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:46 μ.μ.
11 comments
11 Comments:
Καλημέρα,
προκαταβολικά συγνώμη που επαναλαμβάνω το σχόλιό μου εδώ:
από το "περιβάλλον" (που λένε και οι δημοσιογράφοι) του σοσιαλιστή δήμαρχου Παρισιού, Delanoë, η εκτίμηση:
c'est cuit pour Ségolène!
Η χαριτωμένη έκφραση που αναγνώρισαν οι γαλλομαθείς, σημαίνει οτι η Σεγκολέν, δεν έχει τύχη στο β'γύρο.
Γιατί αυτή η εκτίμηση; Πολύ απλά διότι όσοι την κάνουν, δεν έχουν κάνει το λάθος που έκανα εγώ σε ο,τι αφορά τη διαπερατότητα των ψηφοφόρων του Λεπέν στο κάλεσμα Σαρκοζύ. Χτες είδα στο Ρόυτερς τ'αποτελέσματα μιας (ακόμα) σφυγμομέτρησης, που δίνει πάνω από 80% των ακροδεξιών ψήφων να μεταφέρονται στο Σαρκοζύ.
Βγάλτε κομιουτεράκι:
Σαρκό≥31,18+0,8*10,44+1,15 (Nihous)+2,23 (Viliers)+ ο,τι πάρει από Μπαϋρού=42,9+χ*18,57.
Για να κερδίσει χρειάζεται μόλις ένα 38% των ψηφοφόρων Μπαϋρού του πρώτου γύρου.
Το ίδιο γκάλοπ δείχνει οτι 45% των ψηφοφόρων του κεντρώου θα πάνε στο Σαρκοζύ (και άλλα πράγματα λιγότερο πιστευτά, όπως οτι οι ψηφοφόροι του Μπεζανσενό και των οικολόγων δε θα πάνε όλοι στους σοσιαλιστές). Με την παραπάνω μπακαλική, χωρίς να ληφθεί υπόψη η πιθανή άνοδος της συμμετοχής, ο Σαρκοζύ εκλέγεται με μίνιμουμ 51-52% (σύμφωνα με το γκάλοπ, ακόμα χειρότερα: του δίνουν 54%).
Από πολιτικάντικη άποψη, είναι σαφές οτι το Μπαϋρού τον συμφέρει να μη δώσει καμμία κατεύθυνση στους ψηφοφόρους του (που έτσι κι αλλιώς δε θα την ακολουθήσουν), να φανεί οτι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του πήγαν με τους σοσιαλιστές, αλλά να βγει ο Σαρκοζύ, ώστε με την "με στείρα" αντιπολίτευσή του και την αναπόφευκτη κρίση στους σοσιαλιστές, να ηγεμονεύσει σ'έναν κεντροαριστερό συνασπισμό "εθνικής σωτηρίας" αλά Πρόντι.
Όλα αυτά σημαίνουν, φίλτατε Μιχάλη, οτι η κατάσταση της Σεγκολέν δεν έχει σχέση με αυτή του Μιτεράν το 1981, ο οποίος είχε τη ρεζέρβα (το δεκανίκι...) της κομμουνιστικής αριστεράς του 15%, και τη διαιρεμένη δεξιά μπροστά του... Σημαίνουν επίσης οτι η Σεγκολέν ξεκινάει με χάντικαπ, και οι ισχνές ελπίδες που έχει να βγει, απαιτούν να δείξει ένα τελείως διαφορετικό ηγετικό πρόσωπο καθώς και να αναστραφεί το κλίμα υποχώρησης του φόβου για το Σαρκοζύ.
Ότι δεν έπεισε η Σεγκολέν στον α'γύρο, επιβεβαιώνεται από το ποσοστό του κεντρώου, ο οποίος τράβηξε ακόμα και μη αμελητέο τμήμα των ψηφοφόρων της αριστεράς πέρα από τους σοσιαλιστές...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
...και όποιος φίλος γαλομαθής θέλει ν'απολαύσει φινετσάτη πρπαγάνδα υπέρ της σεγκολέν, γραμμένη από εξαιρετική πένα (κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος των σοσιαλιστών; συγγραφέα ηγετικών λόγων; ενημερωμένο δημοσιογράφο; - πολλά λέγονται...) που υποδύεται τον... Φρανσουά Μιτεράν, μπορεί να δει το μπλογκ
αυτό
Ενδιαφέρον το blog, Μαυροπρόβατε. Είχε μιλήσει γι'αυτό και η απεσταλμένη μας στη Γαλλία με τη Μαζαρίν. Οσο για τους υπολογισμούς σου, μάλλον δεν διάβασες την ατάκα του Λανγκ ότι "στη Γαλλία, 2 και 2 δεν κάνει ποτέ 4. Κάνει ή 3 ή 5". Ηδη, χθεσινοβραδυνή δημοσκόπηση δίνει τους δύο μονομάχους 51-49.
Δεν ξέρω "τί έχει πιά να χάσει" η Σεγκολέν , ξέρω ότι εμείς έχουμε ένα στοίχημα να χάσουμε... Ελπίζω να το έχει υπ' όψιν της και να βάλει τα δυνατά της LOL
Μα, γι αυτό το συζητάμε ακόμα :-)
Το είδα το γκάλοπ - την ίδια μέρα βγήκε άλλο, 53-47.
Να δούμε...
Αναφέρεις την απεσταλμένη σας στη Γαλλία, κα θυμήθηκα την ερώτηση που ήθελα να σου κάνω: γιατί οι έλληνες ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τις γαλλικές εκλογές;
(δεν νομίζω να έγιναν οι ίδιες "εκλογικές βραδιές" πχ για τις ιταλικές εκλογές, εκτός αν έχω χάσει επεισόδια)
(Μαύρε Γάτε, καλημέρα! Το προηγούμενο σχόλιο έγραψα νομίζοντας οτι θα είναι το επόμενο μετά του Μιχάλη, οπότε δε διευκρίνισα οτι απευθύνομαι σ'αυτόν. Μπάι δε γουέη όμως, εσύ για΄τι πιστεύεις οτι ενδιαφέρονται τόσο οι έλληνες για τις γαλλικές εκλογές;;)
@μαύρο πρόβατο
"γιατί οι έλληνες ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τις γαλλικές εκλογές;"
Το ενδιαφέρον των Ελλήνων... Δεν ξέρω και εγώ είχα την ίδια απορία και την έχουν πολλοί.
Ίσως είναι η "αύρα" που έχει η Γαλλία στην πολιτική ειδικά σε ένα φάσμα της πολιτικής, ίσως πουλάει η Royal.
Αν βρεις την απάντηση πες μου.
Μια που ο Μιχάλης απαξιεί να μάς απαντήσει, να πω εγώ ότι εκτός από το τετριμμένο Ελλάς-Γαλλία- Συμμαχία και από το ενδιαφέρον για τις Γαλλίδες τουρίστριες, οι έλληνες ενδιαφέρονται για τις γαλλικές εκλογές και για έναν άλλο πολύ σοβαρό λόγο: ό,τι συμβαίνει στη Γαλλία έρχται μετά κι από εδώ!!!!! Βγαίνει εκεί ο Μιτεράν το '81, σε μερικούς μήνες να σου κι ο Αντρίκος εδώ Πρωθυπουργός . Πέφτει ο Μυτερός εν μέσω σκανδάλων, ακολουθεί κι ο Αντρίκος. Φυτρώνει ο διάδοχος σοσιαλιστής Ζοσπέν στη Γαλλία, να σου ο εκσυγχρονιστής Σημίτης στη Ελλάδα. Ανεβάινει πάλι η δεξιά στην Γαλλία, έρχεται η ώρα οτυ Καραμανλή στην Ελλάδα. Είπατε τίποτις;;;
καλό βράδυ
Σ;)))
Δεν απαξιώ, ρε παιδιά, δεν προλαβαίνω ο καψερός. Λοιπόν, ένας φίλος υποστήριζε χθες ότι το ενδιαφέρον των Ελλήνων για τη Γαλλία οφείλεται στο ότι οι (πάλαι ποτέ) διανοούμενοι σπούδασαν εκεί τη δεκαετία του '60 και στη συνέχεια πέρασαν εδώ εκείνη τη νοοτροπία. Εγώ νομίζω πως είναι ο Μάης, το Λούβρο, o Μιτεράν, όλα αυτά μαζί.
¨Ασε με να σε πειράξω και λίγο...
Σ;))))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home