Σάββατο, Μαρτίου 31, 2007

Κομμάτια ομορφιάς παντού



Μπαίνει στο Cuckoo club του Λονδίνου, συνοδευόμενος από τη σύντροφό του και μούσα του, την Αντζάνι Τόμας. Είναι εμφανώς συγκινημένος. Ανεβαίνει στο πάλκο και απευθυνόμενος στους εκπροσώπους της δισκογραφικής βιομηχανίας, τους διαβεβαιώνει ότι θα είναι σύντομος. Ξέρει, άλλωστε, ότι η ικανότητά τους να συγκεντρωθούν είναι μικρή. Παρουσιάζει την Αντζάνι, που κάνει φωνητικά στα τραγούδια του εδώ και είκοσι χρόνια, και λέει πως δεν χρειάζεται να πει τίποτα άλλο: «Όταν την ακούσετε να τραγουδά, θα διαπιστώσετε ότι τα λόγια είναι περιττά». Κατεβαίνει από το πάλκο, κάθεται στην πρώτη σειρά και παραγγέλνει δύο μπίρες. Εκείνη διαλέγει τραγούδια από τον νέο της δίσκο, το «Blue Alert», κι εκείνος πίνει κυριολεκτικά τους ήχους. Όταν ακούσει το «Thanks for the dance», δύσκολα θα κρύψει τη συγκίνησή του. Κάποια στιγμή θα ανεβεί και θα τη συνοδεύσει σε ένα ερωτικό ντουέτο, κοιτάζοντάς την στα μάτια.

Ο Λέναρντ Κοέν είναι 73 ετών, είναι (ξανά) ερωτευμένος και έχει αφήσει οριστικά πίσω του την κατάθλιψη. «Ίσως να το οφείλω στη νευρολογική διαδικασία της γήρανσης», λέει στους δημοσιογράφους. Πώς αισθάνεται ύστερα από τόσα χρόνια δημιουργικότητας, στη διάρκεια των οποίων ενέπνευσε τόσους και τόσους μουσικούς και συγγραφείς; Πώς του φάνηκε εκείνη η σκηνή στο «Αγαπητό μου Ημερολόγιο», όπου ο Νάνι Μορέτι γυρίζει τη Ρώμη με βέσπα ακούγοντας το Ι' m your man; «Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ ένας δημιουργικός καλλιτέχνης», απαντά. «Περισσότερο ένιωθα σαν δημοσιογράφος, ένας ρεπόρτερ της πρώτης γραμμής που προσπαθεί να περιγράψει με ακρίβεια αυτά που βλέπει κι αυτά που αισθάνεται. Μπορεί να ιδρώνω για κάθε στίχο, αλλά σε σχέση με άλλα επαγγέλματα, το δικό μου δεν είναι σκληρό. Όπως έλεγε ένας ηλικιωμένος δάσκαλός μου, τα δικά μου προβλήματα είναι πολυτελείας».

Το «Blue Alert» γεννήθηκε σχεδόν κατά τύχη, από δύο στίχους που ξέθαψε η Αντζάνι από τα γραπτά του Κοέν: «Ένα άρωμα καίγεται στον αέρα/ Κομμάτια ομορφιάς παντού». Τον ρώτησε αν μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει για να γράψει ένα τραγούδι, κι εκείνος δέχθηκε. Η ιδέα δεν ήταν να κάνει έναν δικό της δίσκο, αλλά να γράψει τραγούδια για κείνον. Όταν όμως ο Λέναρντ την άκουσε να τα ερμηνεύει, είπε πως ήταν τέλεια, εκείνος ποτέ δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει έτσι. Η μουσική και οι στίχοι βγήκαν μέσα από πολύωρες βραδινές βόλτες στο Λος Άντζελες. «Περπατούσαμε κάθε βράδυ ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς να μιλάμε σχεδόν καθόλου», θυμάται η Αντζάνι. «Ο Λέναρντ δεν είναι σαν κι εμένα, με τον υπολογιστή του ακούει τα πάντα, αλλά εγώ για να δουλέψω έχω ανάγκη τη σιωπή. Είμαι μια μουσικός παλαιού τύπου».

15 Comments:

At 31/3/07 6:36 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Έψαχνα να βρω να λικνάρω το "Dance me to the end of love"σε εκτέλεση του Nick Cave αλλά δεν ξέρω που το έχω τώρα.

Το περιγράφεις τόσο γλυκά που δεν αφήνεις κανένα περιθώριο για κακεντρεχείς σκέψεις. :-)

 
At 31/3/07 7:23 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Η φωνή της Αντζάνι είναι απίστευτη. Βρήκα τέσσερα τραγούδια από τον καινούργιο της δίσκο στο Internet (δεν ξέρω να λινκάρω), ο Κοέν έχει δίκιο.

 
At 31/3/07 9:07 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Να πώς φτιάχνονται οι παρέες. Το Dance me to the end of love μου φέρνει πάντα δάκρυα. Αλλά βάλε Πάνο μου να ακούσεις το Thanks for the dance. Κόλαση.

 
At 31/3/07 9:37 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

ΣΑγαπω ελληνικα και πορτογαλεζικα
σΑΓΑΠΩ αληθινα,ΣΑγαπω κινεζικα,
ΣαΓαπω Εγγλεζικα,,μονο εσενα ΑγαΠω,ΠωΣΑ,λλιως,να σου το πω,.-

 
At 31/3/07 10:49 μ.μ., Blogger dohant said...

βρε μαριέλε
λέει ο Κοέν "τσετσακό"?

 
At 1/4/07 2:43 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Κάποτε, είχε έρθει στο μπλογκ μου ένας πολύ αξιόλογος σχολιαστής και μπλόγκερ και μου είπε πως αν ξανασχολιάσει ο Καλλίμαχος στο μπλογκ μου δεν θα ξανασχολίαζε αυτός. Φυσικά πήρα ανάποδες και του είπα πως δεν γίνεται εκείνος να μου επιβάλλει το πώς θα λειτουργεί το μπλογκ μου. Πριν από κάτι μήνες είχα σταματήσει να σχολιάζω εδώ εξαιτίας του νούμερου που άκουγε στο όνομα Εργοτελίνα.

Όταν κόψει η Μαριέλε τις μαλακίες, ας μου στείλει κάποιος ένα ε-μέηλ για να επανακάμψω.

Μερσί.

 
At 1/4/07 2:50 μ.μ., Blogger rockerblogger said...

Μιχάλη μου, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να σου φέρω δάκρυα στα μάτια:)))))))))))

Κι επειδή εγώ έμαθα να λινκάρω δια αλληλογραφίας με ένα καλό μου φίλο (γεια σου Πάνο:) είπα να σου ανεβάσω το Dance Me To The End Of Love με τρόπο που σου επιτρέπει να το ακούς, να το κάνεις download και να το κρατήσεις στο κομπιούτερ σου, ώστε να σου έρχονται δάκρυα κάθε μέρα:))))))

(downloading ξέρεις να κάνεις, φαντάζομαι, ε;)

Βέβαια, για μένα τα δύο κορυφαία τραγούδια του Κοέν παραμένουν εκείνα που έγραψε ο ποιητής για τους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής του, τις δύο παντρεμένες κυρίες: τη Suzanne στο Montreal και τη Marianne στην Υδρα.

ΥΓ
Αθήναιε, νομίζω τιμωρείς όλους τους αναγνώστες των σχολίων σου στις Διαστάσεις, λόγω μιας Μαριέλε. Σε είχα για σκληρό καρύδι που δεν μασάει!
Mε ποιον θα πλακώνομαι τώρα για το Μεσανατολικό ;;;)))

ΥΓ2
Φιλιά σε όλους τους αγαπητούς φίλους!

ΥΓ3
Πρωταπριλιά σήμερα, και είπα να γράψω κανένα.. ψέμα:)))))))

 
At 1/4/07 3:27 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

σΑγαπωΚΙΝΕΖΙΚΑ.
ΚΑΛΕς,ΠρΩτΑπΡιΛιΕς,
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ,,,,,,
η ζωη ειναι μικρη,.....££

 
At 1/4/07 4:08 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Αθήναιε και λοιποί αγαπητοί φίλοι, από αύριο θα κάνει ένα δεκαπενθήμερο διάλειμμα το "blog" επειδή ο υπογράφων θα κάνει ένα ταξίδι στην καρδιά του ιμπεριαλισμού. Είναι μια καλή ευκαιρία για κάθαρση. Αλλωστε φαντάζομαι ότι και οι περισσότεροι από σας θα την κοπανήσετε.
Αν και δεν μ'αρέσει να θέτει κάποιος όρους για να σχολιάζει σ'αυτό το "blog", νομίζω πως άμα γυρίσω θα αρχίσω να σβήνω σχόλια. Μπορεί να είναι αυταρχικό, αλλά όταν έχω παρακαλέσει να αποφεύγονται ορισμένα πράγματα κι αυτά συνεχίζονται, θα πρέπει να παρέμβω. Άλλοιώς, θα το κλείσουμε το μαγαζί.
Θα τα πούμε κι αύριο.

 
At 1/4/07 5:09 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

Σ,α,ς,ΑΓΑΠΩ,ΕΛΛΗΝΙΚΑ,,,,,,
ΚΑΛΟ,ΠΑΣΧΑ,ΣΥΝΤΑΥΤΙΣΤΕΣ,.

 
At 1/4/07 5:10 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 1/4/07 5:15 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Καλό μήνα,

σφε ρόκερ, είχα στοιχηματίσει οτι σήμερα θ'άφηνες σχόλιο ;-)

Μιχάλη, στο Παρίσι έρχεσαι;;
:-))
Καλό ταξίδι, ελπίζω να γράψεις σχετικά.
Καλό Πάσχα σε όλους.

 
At 1/4/07 6:03 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

εΠιΣης,
κΑλΟ,πΑσΧα,,,,...,Σιντροφοι.ιιι.

 
At 1/4/07 10:59 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 2/4/07 10:07 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Και τώρα που τελείωσε η Πρωταπριλιά και ξέρουμε ποια είναι τα αληθινά σχόλια και ποια τα ψεύτικα, τι να απέγινε ρε παιδιά εκείνος ο Ροκερμπλόγκερ; Καλά έγραφε, κάτι σκάμπαζε από Μεσανατολικό, είχε ακούσει και λίγη μουσική...
Γεια σου αγόρι μου! Ηθελα να σε τιμωρήσω με τη σιωπή μου για τη μακρά απουσία σου. Μας λείπεις. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home