Η παγίδα της φιλανθρωπίας
«Φοβού τον πλησίον σου ως σεαυτόν»: αυτός ήταν ο τίτλος μιας διάλεξης που έδωσε πριν από λίγες μέρες ο Σλάβοϊ Ζίζεκ στη Μαδρίτη. Όπως διευκρίνισε, δεν πρόκειται για συμβουλή, αλλά για μια περιγραφή της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Δύο είναι οι λέξεις-φετίχ στην εποχή μας, σύμφωνα με τον Σλοβένο φιλόσοφο: ανεκτικότητα και επιθετικότητα. Η πρώτη απασχολεί κυρίως την Ευρώπη. Είμαστε ανεκτικοί, αλλά από απόσταση. Η ανεκτικότητά μας είναι εικονική. Συμπαραστεκόμαστε στους Αφρικανούς της Αφρικής, αλλά όχι και στους Αφρικανούς της γειτονιάς μας. Διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας όταν ακούμε για σύγκρουση των πολιτισμών, αυτά είναι του Μπους και των συμβούλων του, εμείς θέλουμε διάλογο των πολιτισμών, μια «συμμαχία των πολιτισμών» όπως είπε πρόσφατα ο Θαπατέρο. Μα κι εκείνος δεν όρθωσε ένα τείχος για να σταματήσει την εισβολή προσφύγων από το Μαρόκο; Η μόνη δυνατή συμμαχία, λέει ο Σλοβένος φιλόσοφος στην Ελ Παΐς, είναι ανάμεσα στους διαφωνούντες του φιλελευθερισμού και τους διαφωνούντες του Ισλάμ. Αλλά είναι μια δύσκολη υπόθεση. Όσοι κοσμικοί έχουν απομείνει στον αραβικό κόσμο κρύβονται στα σπίτια τους. Κι εκείνοι που τολμούν να τα βάζουν δημοσίως με τον ισλαμισμό αντιμετωπίζονται από την ευρωπαϊκή Αριστερά ως πράκτορες του ιμπεριαλισμού.
Η δεύτερη λέξη κυριαρχεί στο λεξιλόγιο της Αμερικής. Εκεί, όλα συνιστούν επιθετικές κινήσεις: το να αγγίξεις κάποιον, το να τον κοιτάζεις επίμονα. Όπως θέλουμε γλυκά χωρίς ζάχαρη, θέλουμε και ντεκαφεϊνέ διπλανούς. Στην Καλιφόρνια, η τελευταία μόδα λέγεται Masturbation: μαζεύονται κάθε χρόνο 400 άτομα σε ένα δημόσιο χώρο και αυνανίζονται ομαδικά, χωρίς να έχουν όμως το δικαίωμα να αγγίζουν ο ένας τον άλλο. Η είσοδος κοστίζει 20 δολάρια και τα χρήματα που συγκεντρώνονται διατίθενται φυσικά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτή η αυνανιστική λογική διέπει και τις κοινωνικές σχέσεις. Ζούμε σε έναν συλλογικό σολιψισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με το Internet: όλοι συνδεδεμένοι, κι όλοι απομονωμένοι.
Ο Ζίζεκ είναι ένας γεννημένος προβοκάτορας. Αντίθετα με τους μαθητές που κρύβουν στο βιβλίο φιλοσοφίας ένα πορνογραφικό περιοδικό, εκείνος κρύβει στο πορνογραφικό περιοδικό τη φιλοσοφία. Αντίθετα με τους συναδέλφους του που τη βρίσκουν με το Χόλυγουντ και λένε ότι τη βρίσκουν με τον Χέγκελ, εκείνος απολαμβάνει τον Χέγκελ και λέει ότι απολαμβάνει το Χόλυγουντ. Συνταγές δεν έχει. Έχει όμως μια πρόταση: να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε γιατί φτάσαμε ώς εδώ και ποιος μας έφερε. Να μην παρασυρθούμε στην παγίδα της φιλανθρωπίας, που είναι άλλη μια από τις κυρίαρχες ιδεολογίες της εποχής μας. Η φιλανθρωπία αποτελεί σήμερα μέρος του παγκόσμιου καπιταλισμού και οι βασικοί του εκπρόσωποι είναι ο Τζορτζ Σόρος και ο Μπιλ Γκέιτς. Ας μην την «αγοράσουμε». Αξίζουμε κάτι περισσότερο από έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 10:54 π.μ.
10 comments
10 Comments:
Αχ κύριε Μητσέ μου... εσείς τα αριστερά γκομενίδια κάνετε ένα βασικό λάθος. Δεν μπορείτε να συλλάβετε με τίποτε ότι το κέντρο των ανθρώπινων κοινωνιών και ο μοχλός της ανέλιξής τους είναι το άτομο και ότι αφετερία σε κάθε φιλοσοφική σκέψη πρέπει να είναι η αποδοχή της έννοιας της ατομικής ευθύνης.
Τίποτε δεν συμβαίνει ερήμην του ατόμου, κάθε κοινωνικό φαινόμενο, η ίδια η ιστορία είναι προϊόν ατομικών επιλογών που έγιναν σε δεδομένη στιγμή, οπότε το αίτημα για έναν καπιταλισμό ή σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο είναι non-issue.
Αντί για τη λέξη φιλανθρωπία προτιμώ να χρησιμοποιώ μία άλλη, εντελώς φιλελεύθερη. Προτιμώ τη λέξη "αλληλεγγύη".
Solidarnosk is the way, κύριε Μητσέ μου.
Υ.Γ. Προτάσσω κι εγώ τα στήθη μου απέναντι στις διάφορες καρακαλτάκες που ενίοτε ενσκύπτουν ως λαίλαπες σε αυτό το μπλογκ. Αν δεν τζάσουν από μόνες τους και ησύχως, θα διαβάσετε όλοι μπινελίκι στη διάλεκτο που ομιλείται στα καταγώγια πέριξ της Βαρβακείου που θα κοκκινήσουν για κανένα μήνα όλα τα bytes, one by one λέμε και στη συνέχεια αυτό το μπλογκ,this very blog that is, θα χάσει την πιο cult σχολιάστρια(sic) από καταβολής του ελληνικού μπλόγκιν, δηλαδή εμένα, δηλαδή την Ελένη.
Υ.Γ.1. Αχ κύριε Μητσέ μου! Τώρα που θα πάτε στην καρδιά του καπιταλισμού ή πως αλλιώς το είπατε στην ντεκαβλέ διάλεκτο των αριστερών γκομενιδίων, μήπως μπορώ να σας δώσω μία λίστα με τα ονόματα των 1000 και βάλε γκόμενων που είχα σε εκείνη την πόλη για να δώσετε στον καθένα τους από ένα φιλάκι στο μάγουλο, εκ μέρους μου;
Όσοι κοσμικοί έχουν απομείνει στον αραβικό κόσμο κρύβονται στα σπίτια τους. Κι εκείνοι που τολμούν να τα βάζουν δημοσίως με τον ισλαμισμό αντιμετωπίζονται από την ευρωπαϊκή Αριστερά ως πράκτορες του ιμπεριαλισμού.
Το χειρότερο είναι ότι αντιμετωπίζονται έτσι ΚΑΙ από την αραβική "Αριστερά" (με φωτεινή εξαίρεση το ΚΚ Ιρακ).
Βέβαια, ΔΕΝ κρύβονται όλοι. Κατεβαίνουν στους δρόμους κάθε μέρα - όπως τις τελευταίες δύο εβδομάδες στην Αίγυπτο, εναντίον των συνταγματικών "μεταρρυθμίσεων" του Μουμπάρακ - κι αγωνίζονται γενναία για μια κοσμική δημοκρατία, διακινδυνεύοντας τις ζωές τους. Αλλά αντί για στήριξη και βοήθεια από Ευρώπη κι Αμερική, η Δρ Ρίζι και η Δρ Μέρκελ περιοδεύουν στην περιοχή προσφέροντας απλόχερα κάθε είδους στήριξη στον κάθε Abdallah (=Δούλος του Αλλάχ) σε Ριάντ και Αμμάν..
Ακολουθούν δηλαδή την ίδια ακριβώς πολιτική των σαράντα τελευταίων ετών, στηρίζοντας τα λεγόμενα "μετριοπαθή" αραβικά καθεστώτα (μετριοπαθή δηλαδή ως προς την Ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, και όχι ως προς τον κοσμικό εκδημοκρατισμό ), την ίδια ακριβώς πολιτική που έστρωσε ουσιαστικά το χαλί στους ισλαμιστές..
Πολιτικό masturbation, δηλαδή :)
Κοιτάξτε τώρα επίπεδο, έτσι; Βάλτε δίπλα-δίπλα την Ελένη και τον Ροκερμπλόγκερ και μετρήστε την άβυσσο που τους χωρίζει! Τι να πεις - πολυσυλλεκτικό αυτό το blog.
Να το πω και σήμερα. Θα λείψω για δύο εβδομάδες ακριβώς. Στα 48 μου, θα πάω για πρώτη φορά στη ζωή μου στη Νέα Υόρκη. Οπως έλεγε κι ο μακαρίτης ο Λέων, την πρώτη φορά που πας σ'αυτή την πόλη κοιτάς ψηλά επί 48 ώρες έκπληκτος, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο.
Αντε, σύντροφοι, καλή αντάμωση!
Αχ κύριε Μητσέ μου, παρ'όλο που είμαι τόσο ανωτάτου επιπέδου, πανέξυπνη γκόμενα, ο rockerblogger δεν είναι ο στερεοτυπικός άντρας που φοβάται τις γυναίκες κι ας μην ξεπερνάει ούτε το τακούνι τους, το κουτό. Επίσης, δεν θα είχε κανένα κόμπλεξ να πάρει τη λίστα των 1000 και να τους δώσει ένα φιλάκι. Ο κύριος rockerblogger είναι πολύ καλός και θα γίνει τέλειος όταν του παραδόσω μαθήματα πολιτικής σκέψης και διεθνών σχέσεων γιατί πάνω στο πάθος του, τα κάνει μουτζό κάτι φορές, με το συμπάθειο κιόλας.
Καλά να περάσετε!!
Μιχάλη
νομίζω πως ποτέ δεν είναι αργά για μια καρδιά.Ακόμα κ αν πρόκειται για αυτή του ιμπεριαλισμού. Πολύ περισσότερο δε, για τη Ν. Υόρκη.
Άσε που μπορεί να γνωρίζουν ήδη για εσένα εκεί, κ να σου κάνει πρόταση η "Village Voice" :P
Αν δε το θεωρήσεις too much να στο ζητήσω, άσε plz ένα λουλούδι στο Ground Zero
Θα στο χρωστάω
καλό ταξίδι
- Μιχάλη, αν το λες για δεύτερη φορά για να ζηλέψουμε δις όσοι δεν έχουμε πάει, τα κατάφερες μια χαρά:)))
Καλό ταξίδι, καλή επιστροφή, και καλές βόλτες στο New York, New York!
- Αχ κυρία Ελένη μου, άλλα τα πάθη μου! Αλλά την τελευταία φορά που με τσίγκλησαν και τσίμπησα με μάλωσε ο κυρ Μιχάλης:)
- Doh, εύγε για τη σκέψη.
welcome back rocker ;))
Εγώ θα ελεγα welcome back,doh,,,.;
,;Τι απεγινε ,βρε παιδι μου,εκείνος ο ιχνηλΑτης ΜΑΣ;.!
ΚΑλη ΑΝαΣΤΑσΗ,σε ολουΣ,ΜΑς,
ΦΙΛΙΑ σε,οΛοΥς,ΜΑΣ,.
μΙΧΑΛη,τι κανεις στη νιου,ΓΙΟρΚ,ΠΩς,ΤΑ ΠΕρΝΑς,!
Πρέπει να κοιτάξουμε στα μάτια τον εσώτερο εαυτό μας απαλαγμένοι απο πολλές εσωτερικές αμαρτίες για να μπορέσουμε να δούμε τα πράγματα ως έχουν στο εδώ και στο τώρα. Υπάρχει κοινωνική αλλολίωση στις μέρες μας και αυτό φαίνεται διαχρονικα. Αξίζουμε πολλά σαν ανθρώπινες υπάρξεις απλά δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home