Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007

Είναι οι γάτες αριστερές;



32,8 εκατομμύρια ευρώ: αυτό είναι το ποσό που επένδυσε πέρυσι στην τηλεόραση η γαλλική βιομηχανία προϊόντων διατροφής για κατοικίδια ζώα. Και αν αγνοούμε το αντίστοιχο ποσό για την Ελλάδα, θα είναι ασφαλώς επίσης πολύ υψηλό.

Μια έκπληξη επιφύλαξε την περασμένη εβδομάδα στους ενδιαφερομένους η αντίστοιχη «AGB» της Γαλλίας. Δίπλα στις γνωστές κατηγορίες του πληθυσμού που παρακολούθησαν τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ στην εκπομπή «Έχω μια ερώτηση να σας κάνω» (νέοι ηλικίας 15-24 ετών, απόφοιτοι πανεπιστημίου κ.λπ.), υπήρχαν δύο καινούργιες κατηγορίες: «νοικοκυρές με γάτα» και «νοικοκυρές με σκύλο». Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της εταιρείας, την «ανάκριση» της υποψήφιας του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος παρακολούθησε το 37,9% των πρώτων και το 32,4% των δεύτερων. Η ίδια η δημοσιοποίηση των ποσοστών αυτών δείχνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των διαφημιστών για τους ιδιοκτήτες κατοικιδίων ζώων: με βάση τις αγαπημένες εκπομπές της κυρίας με το κανίς θα επιλεγεί το pet food που θα διαφημιστεί εκείνες τις ώρες. Προσοχή: τα ψάρια δεν μπαίνουν στον λογαριασμό, παρ' ότι είναι πολύ περισσότερα από τους σκύλους και τις γάτες. Και αυτό αποτελεί ασφαλώς μια πρόκληση για το μέλλον. Αλλά ας μην αλλάζουμε κουβέντα: το θέμα είναι σοβαρό, τόσο σοβαρό ώστε η Λιμπερασιόν αποφάσισε να το ερευνήσει περαιτέρω. Όπως γράφουν αυτοσαρκαζόμενοι οι συντάκτες του ρεπορτάζ, από τον Μάο στο μιάου...

Δίδαγμα πρώτο: η νοικοκυρά με σκύλο ή γάτα είναι γυναίκα. Εκείνη αποφασίζει τι θα ταΐσει το ζώο, εκείνος απλώς πληρώνει. Δίδαγμα δεύτερο: οι νοικοκυρές αυτές είναι πολλές. Στη Γαλλία υπάρχουν 4,3 εκατομμύρια νοικοκυρές με γάτα και 3,9 εκατομμύρια με σκύλο. Δίδαγμα τρίτο: οι πρώτες δεν έχουν καμιά σχέση με τις δεύτερες. Η νοικοκυρά με γάτα είναι νεώτερη (όχι νέα, απλώς μερικά χρόνια νεώτερη, γύρω στα 56), έχει περισσότερα χρήματα, ζει στην πόλη και βλέπει κάπως λιγότερη τηλεόραση: τεσσερισήμισι ώρες την ημέρα, όσες και η νοικοκυρά που δεν έχει κανένα ζώο, έναντι τεσσάρων ωρών και 41 λεπτά που βλέπει η νοικοκυρά με σκύλο. Είναι πιο εκλεκτική, προτιμά τις σειρές με γάτες από εκείνες με σκύλους (αλλά αυτό δεν χρειαζόταν να μας το πει η επιστήμη) και ενδιαφέρεται για την επικαιρότητα: στις 20 δημοφιλέστερες εκπομπές του 2006 για τις νοικοκυρές με γάτα συναντάμε πέντε φορές το δελτίο ειδήσεων των οκτώ, ενώ δεν το συναντάμε καμιά φορά στις νοικοκυρές με σκύλο.

Για να επιστρέψουμε όμως στη Σεγκολέν: το ότι είδαν την εκπομπή περισσότερες νοικοκυρές με γάτα να σημαίνει άραγε ότι η γάτα είναι αριστερή και ο σκύλος δεξιός; Ε λοιπόν όχι, γιατί η ίδια διαφορά παρατηρήθηκε και με την «ανάκριση» του Σαρκοζί. Με αγωνία αναμένονται τώρα οι μετρήσεις για τη χθεσινή εκπομπή με τον κεντροδεξιό υποψήφιο, τον Μπαϊρού. Κάτι θα υποσχέθηκε για τις γάτες, δεν μπορεί.

9 Comments:

At 27/2/07 6:10 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 27/2/07 6:14 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Απλά οι νοικοκυρές με γάτα, ίσως κ οι ίδιες οι γάτες, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα κοινά.
Ή ίσως κ η Σεγκολέν κ ο Σάρκο είναι μόνο για ζώα.

 
At 27/2/07 6:18 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Δεν ξέρω, σ'αυτό πρέπει να απαντήσει ο Αθήναιος, που είναι ειδικός.

 
At 27/2/07 7:45 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Για δεύτερη φορά σήμερα διαβάζω την κυρία zoi20 να αναφέρεται με τρόπο απαξιωτικό και ισοπεδωτικό γιαυτούς που ασχολούνται με κάποιο τρόπο με την πολιτική.Το βρίσκω ενδιαφέρον.

Εγώ θα ντρεπόμουν πάντως να παραδεχτώ σε έρευνα ότι βλέπω 4.5 ώρες της ημέρας τηλεόραση και να ισχυριστώ ταυτόχρονα ότι είμαι και εκλεκτικός τύπος.

Αν και ανεκδοτολογικό και αποσπασματικό ως εκτίμηση, έχω παρατηρήσει κι εγώ διαφορές στις γυναίκες που έχουν σκύλους από αυτές που έχουν γάτες. Βέβαια, δεν γνωρίζω νοικοκυρές, αναφέρομαι σε εργαζόμενες. Σίγουρα με διασκεδάζει η περηφάνεια με την οποία οι γατόφιλες και οι γατόφιλοι διηγούνται πώς τους περιφρονούν τα κατοικίδιά τους, τους κοιτάζουν αφ'υψηλού και τέτοια πράγματα. Εξάλλου υπάρχει μια ολόκληρη (παρα)φιλολογία για τις γυναίκες και τους άντρες "γραμματόσημα".

 
At 27/2/07 8:13 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κύριε Αθηναίε χαίρομαι που με διαβάζετε. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι κάποιος προσέχει αυτά που γράφω γιατί συνήθως είναι ότι μου κατέβει.
Πρώτο δεν είμαι κυρία. Κ δεύτερο μιλάω έτσι γιατί έχω δουλέψει για κόμματα κ πολιτικούς (από κει προκύπτει κ ότι δεν είμαι κυρία).

 
At 27/2/07 8:39 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Η κυρία Αλίκη Γιωτοπούλου- Μαραγκοπούλου, έχει πει ότι στις μέρες μας, αποκαλούμε "κυρίες" όσες γυναίκες έχουν σπουδάσει ή είναι εργαζόμενες. Αν δεν είστε "κύριος" θα μου επιτρέψετε να σας απευθυνω το λόγο κατά το πρωτόκολλο, μπορείτε να μου κάνετε αυτή τη μικρή χάρη; :-)

Δεν θεωρώ καμία δουλειά ντροπή, αγαπητή μου, ούτε την λεγόμε και "αρχαιότερη". Τώρα ως προς το πώς γράφετε μερικά πράγματα, εσείς βέβαια ξέρετε καλύτερα όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι διαβάζοντας την άποψή σας για τον Κοραή αναρρωτήθηκα τί σας έχει κάνει ο μακαρίτης ο Αδαμάντιος.

Κι εγώ θα ήθελα τον Θόρω ως έμβλημα της Φ.Σ. αλλά δεν μου έκαναν τη χάρη, ξέχασα να ρωτήσω και την άποψη του κυρίου Δημου βέβαια αλλά τόλμησα να εκφράσω μια προτίμηση μακριά από τη σκιά της αυθεντίας.

Ας γυρίσουμε όμως στη συζήτηση για τις γατοπερσόνες και τις σκυλοπερσόνες, ναι;

 
At 28/2/07 12:52 π.μ., Blogger greektrappist said...

Καλά όλα αυτά περι γατοφιλίας κα κυνοφιλίας, αλλά το θέμα είναι μάλλον σοβαρό. Για να φτάσει το πολιτικό μάρκετινγκ να ερευνά το προφίλ των διατηρούντων κατοικίδια, σημαίνει ότι
η επί της ουσίας πολιτική έχει ταξιδέψει σε άλλο πλανήτη.
Κι αυτό συμβαίνει ίσως στη χώρα με τους πιο σοβαρούς πολιτικούς θεσμούς...

 
At 28/2/07 3:18 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

H γατοφιλία και η κυνοφιλία δεν είναι αντικείμενο της πολιτικής επικοινωνίας. Το άρθρο της Γαλλικής εφημερίδας ήταν μια ανοησία κι ας το πούλησαν για ευφυολόγημα, από αυτές που σκαρώνουν κάθε τόσο οι δημοσιογράφοι για να πείσουν το κοινό πως είναι σοβαρότεροι και εξυπνότεροι από τους πολιτικούς ενώ ως συγκοινωνούντα δοχεία είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

 
At 28/2/07 9:46 μ.μ., Blogger greektrappist said...

Ακριβώς το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι βρίσκουν έδαφος πρόσφορο ώστε να καυτηριάσουν -έστω και ως έξη επιβολής τους έναντι της τάξης των πολιτικών, όπως ισχυρίζεσαι Αθήναιε- είναι από μόνο του ενδεικτικό της παρακμής της πολιτικής. Το δημιούργησαν ή το ανέδειξαν γιατί προφανώς είδαν ότι ο στιβαρός κάποτε πολιτικός λόγος των υποψηφίων τους έχει υποβαβιστεί σε κυνήγι ικανοποίησης -με επικοινωνιακά τεχνάσματα μόνο- ειδικων στοχευμένων κοινωνικών ομάδων που προσδιορίζονται με ψυχολογικά και κοινωνικά κριτήρια οριζόμενα από τις συνήθειές τους.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home