Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

Το σαράκι της Σρεμπρένιτσα



Ξέφυγε από τη Σρεμπρένιτσα, αλλά η Σρεμπρένιτσα δεν ξέφυγε απ' αυτόν. Φώλιασε μέσα του και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδικηθεί. Ακόμη και εναντίον των σωτήρων του.

Το 1993, ο Σουλεϊμάν Τάλοβιτς στάθηκε τυχερός. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, η μάνα του κατάφερε να τον πάρει και να φύγουν από το χωριό τους, το Ταλόβιτσι της Βοσνίας. Ήταν τότε τεσσάρων ετών. Κατέφυγαν στη Σρεμπρένιτσα, σίγουροι ότι οι Ολλανδοί κυανόκρανοι θα τους προστατεύσουν. Το 1995, όταν 8.000 μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν από τις δυνάμεις του στρατηγού Μλάντιτς υπό τα απαθή βλέμματα των Ολλανδών, μάνα και γιος στάθηκαν ξανά τυχεροί. Όχι μόνο γλίτωσαν τη ζωή τους, αλλά έφυγαν για τη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική, όπου τους χορηγήθηκε το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα και άδεια παραμονής. Εγκαταστάθηκαν στο Σολτ Λέικ Σίτυ, στη Γιούτα των αποξηραμένων λιμνών, των απολιθωμάτων από δεινοσαύρους και των μορμόνων. Ο Σουλεϊμάν πήγαινε στο σχολείο, έτρωγε φαλάφελ στο τοπικό έθνικ εστιατόριο και το βράδυ στηνόταν μπροστά στην τηλεόραση που ήταν πάντα συντονισμένη σε κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα μέσω δορυφόρου. Στις συνάξεις των πιστών δεν πήγαινε, δεν ήταν καλός μουσουλμάνος.

Αλλά το σαράκι της Σρεμπρένιτσα δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Άρχισε να κυκλοφορεί φορώντας μαύρα, όπως οι δολοφόνοι του σχολείου Κολουμπάιν, στο Κολοράντο ή οι καμικάζι της τζιχάντ. Το 2004 παράτησε το σχολείο. Προμηθεύτηκε κι ένα όπλο. Στη Γιούτα είναι πιο εύκολο να αγοράσεις ένα πιστόλι παρά μια μπίρα. Και παραμονές του Αγίου Βαλεντίνου όρμησε στο εμπορικό κέντρο της Τρόλεϊ Σκουέαρ κι άρχισε να πυροβολεί. Σκότωσε πέντε ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους τέσσερις, προτού σκοτωθεί και ο ίδιος από έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας που έτρωγε παγωτό με τη γυναίκα του. Όπως γράφει ο Βιτόριο Τσουκόνι στη Ρεπούμπλικα, αυτό που δεν κατάφερε ο Μιλόσεβιτς στη Βοσνία το έκανε ένας μορμόνος αστυνομικός που έτρωγε παγωτό στο Σολτ Λέικ Σίτυ.

Στο μπαρ όπου μαζεύεται η τοπική σερβική κοινότητα για να παρακολουθήσει τους ίδιους ποδοσφαιρικούς αγώνες που έβλεπε ο Σουλεϊμάν, κάποιος είπε «να ποιοι είναι οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας, καλά να πάθει η Αμερική που τους υπερασπίστηκε». Οι μουσουλμάνοι δεν αλλάζουν ποτέ, είναι γεννημένοι τρομοκράτες, έγραψε στο blog του ένας τύπος που υπογράφει ως Ντέηβιντ Χάνκο. «Δεν εντάσσονται ποτέ στην κοινωνία και κάποια μέρα τα βάζουν με τους χριστιανούς». Αυτά είναι ψέματα, διαμαρτύρεται η θεία του δολοφόνου. Επτά χιλιάδες μουσουλμάνοι πρόσφυγες ζουν εδώ πέρα και ώς τώρα δεν είχε συμβεί τίποτα, άλλωστε κανείς δεν έχει χαρακτηρίσει τρομοκράτες τους χριστιανούς που σκοτώνουν παιδιά στα αμερικανικά σχολεία. Οι μορμόνοι είναι θορυβημένοι. Τώρα που έχουν και υποψήφιο πρόεδρο θέλουν πάση θυσία την ηρεμία, οργανώνουν συναντήσεις μεταξύ Σέρβων και μουσουλμάνων, κάποιος κρέμασε μια εικόνα της Παναγίας στην πόρτα του σπιτιού όπου έμενε ο Σουλεϊμάν. Ποιος ξέρει, μπορεί και να βοηθήσει.

4 Comments:

At 23/2/07 6:49 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Γεγονότα, Πάνο μου, γεγονότα. Τίποτα άλλο.
Δεν τον θυμάμαι. Κάνε και καμιά δουλειά, όλα μασημένα τα θέλεις.

 
At 23/2/07 6:55 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Νομίζω δεν φταίει η Σρεμπρένιτσα, περισσότερο μου κάνει να φταίει ο αμερικάνικος τρόπος ζωής σε συνδυασμό με ότι είχε ζήσει το παιδί. Εξάλλου κ οι άλλοι παιδιά-δολοφόνοι των σχολείων, δεν ήταν πρόσφυγες ή μουσουλμάνοι.

 
At 24/2/07 8:08 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Είμαι λίγο σκεπικιστής ως προς το "σαράκι". Αυτό το "σαράκι" κάποιος πρέπει να το υποδαύλιζε στο παιδί...

 
At 24/2/07 7:07 μ.μ., Blogger Kostas said...

Τα γεγονότα δεν μπορούν να ερμηνευθούν απομονωμένα από την ιστορική τους συνέχεια, θα οδηγήσουν σε πλάνη. Χειρότερο, όταν τα γεγονότα παρουσιάζονται διλημματικά"μαύρο ή άσπρο" , όλα ή τίποτε, Σέρβοι ή Μουσουλμάνοι, καλοί - κακοί. Ποιά η φιλοσοφία ζωής ενός μουσουλμάνου; (όσο κακόμοιρος κι αν παρουσιάζεται). Ποιά η αντίστοιχη ενός χριστιανού. Άλλωστε, ο ισλαμισμός δεν είναι μία κακέκτυπη αντιγραφή του χριστιανισμού;

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home