Το λάθος του Λε Καρέ

«Έγραψα τη "Ρωσική Εστία" μετά την επίσκεψή μου στη Ρωσία, το 1988. Τότε ήμουν ιδεαλιστής: πίστευα ότι ζούσαμε μια σύντομη στιγμή της ιστορίας κατά την οποία θα μπορούσαμε να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο. Αλλά έκανα λάθος».

Όταν ξέσπασε η υπόθεση Λιτβινένκο, του Ρώσου πρώην πράκτορα που δηλητηριάστηκε με πολώνιο, πολλοί μίλησαν για μια ιστορία βγαλμένη από τα βιβλία του Τζων Λε Καρέ. Ο ίδιος ο 75χρονος συγγραφέας, που υπήρξε στο παρελθόν άριστος πράκτορας, χαρακτηρίζει την υπόθεση κωμικοτραγική. Καμιά δολοφονία στην ιστορία δεν έχει αφήσει πίσω της τόσα ίχνη, λέει σε συνέντευξή του στην Ελ Παΐς. Μετά τον πόλεμο του Αφγανιστάν, η Ρωσία ήταν γεμάτη με όπλα, υπήρχαν πυρηνικά υλικά σε κάθε ψυγείο του στρατού. Η KGB είχε στενές σχέσεις με το έγκλημα. Τον Λιτβινένκο τον έβγαλαν από τη μέση επειδή είχε τα ονόματα των ανθρώπων που είναι αναμειγμένοι σε μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς και δολοφονίες, όπως και όλων των ηλιθίων που έχει στρατολογήσει ο κάθε ολιγάρχης.

Ο Λε Καρέ δεν την πατάει ξανά, ο κόσμος δεν μπορεί να φτιαχτεί από την αρχή. Η Ρωσία, ειδικά, είναι ένας κόσμος από μόνη της. Μετά τους λευκούς τσάρους ήρθαν οι κόκκινοι, και τώρα είναι η σειρά των γκρίζων. Χάρις στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, η ρωσική αυτοκρατορία έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει στην πίσω αυλή της. Κάπως έτσι διαπράχθηκε το έγκλημα της Τσετσενίας. Τώρα ο πρόεδρος Πούτιν έχει συνειδητοποιήσει ότι τα όπλα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου είναι πιο αποτελεσματικά από τα πυρηνικά όπλα. Μέσω της Gazprom, μπορεί να ελέγχει ολόκληρη την Ευρώπη. Άλλωστε, και ο πόλεμος στο Ιράκ για το πετρέλαιο έγινε. Στους υψηλούς γεωπολιτικούς κύκλους των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρχε ο φόβος ότι οι Κινέζοι θα έφταναν στο ιρακινό πετρέλαιο πριν από εκείνους.

Γι' αυτόν τον κόσμο που δεν αλλάζει ποτέ μιλά και το τελευταίο βιβλίο του Τζων Λε Καρέ με τίτλο «Το τραγούδι των ιεραποστόλων», που εκτυλίσσεται στο Κονγκό. Ο ήρωας, ένας μιγάς διερμηνέας ονόματι Σάλβο, είναι πολύ διαφορετικός από τους κλασικούς ήρωες του συγγραφέα, εντελώς ανυποψίαστος, εντελώς αθώος.

Η οργή του για τη λεηλασία της χώρας του από τις πολυεθνικές αντανακλά την οργή του δημιουργού του για τη διεθνή κατάσταση. Και το βιβλίο είναι ένα κάλεσμα για ένα ηθικό αντάρτικο κατά της διαφθοράς. «Είναι αδύνατο πια να γράψεις σήμερα χωρίς να έχεις πολιτικές προθέσεις», λέει ο Λε Καρέ. «Η παράδοση της αναφοράς σε παγκόσμια γεγονότα μέσα από τη λογοτεχνία είτε έχει πεθάνει είτε έχει ανατεθεί στους συγγραφείς των θρίλερ. Ζούμε σε μια περίοδο όπου η αλήθεια βρίσκεται στη μια πλευρά και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αντιληπτή αυτή η αλήθεια βρίσκεται στην άλλη. Εγώ διηγούμαι ιστορίες σε μια προσπάθεια να γεφυρώσω αυτό το χάσμα».