Η ομορφιά υπάρχει

Ο Μέισον Έβινγκ έχει μια μοναδική ικανότητα: θυμάται τα μέρη που πήγαινε με τη μητέρα του, κι ας δολοφονήθηκε όταν εκείνη ήταν είκοσι ετών κι εκείνος μόλις τριών. Τα ρούχα, πώς τα σχεδίαζε, πώς τα φορούσε, πώς τα επιδείκνυε, το στυλ τους, το χρώμα τους, όλα τα θυμάται από τη μητέρα του, που ήταν σχεδιάστρια, μοντέλο και, φυσικά, μια πολύ όμορφη γυναίκα. Έμεινε στο Καμερούν άλλα τρία χρόνια. Κι ύστερα τον πήραν οι θείοι του και τον πήγαν στη Γαλλία. Εκεί άρχισε ο εφιάλτης του. Τον κτυπούσαν με τη ζώνη και τον έκαιγαν με τσιγάρα, αλλά επειδή το δέρμα του ήταν μαύρο, τα σημάδια δεν φαίνονταν στο σχολείο. Έτσι, κανείς δεν του έκανε δύσκολες ερωτήσεις. Αλλά και να του έκαναν, ο Μέισον δεν θα απαντούσε, φοβόταν πολύ. Για να μην κατουριέται στο κρεβάτι του, η θεία του τον έβαζε να κοιμάται στο πάτωμα και του έβαζε τσίλι στο πέος του. Άλλοτε πάλι του έκαιγε τα μάτια για να τον τιμωρήσει για κάποια άλλη αταξία ­ ο Μέισον είναι σήμερα σχεδόν τυφλός.

Πολλές φορές προσπάθησε να ξεφύγει από τους βασανιστές του. Κάθε φορά που ζητούσε βοήθεια από την αστυνομία, τον παρέδιδαν ξανά στον Λουσιέν και τη Ζανέτ, γελώντας με τις υπερβολές του. Οι μόνοι που τον πίστεψαν ήταν οι άνθρωποι από την Επιτροπή κατά της Σύγχρονης Δουλείας. Οι θείοι του συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, κι εκείνος βάλθηκε να ανακτήσει τη νεότητα που του είχαν κλέψει. Αφού είδε όλα τα τηλεοπτικά παιδικά προγράμματα που είχε χάσει, ακόμη και τα πιο ηλίθια, ρίχτηκε στον κόσμο για τον οποίο αισθανόταν μεγαλύτερη οικειότητα: τον κόσμο της μόδας. «Στα όνειρά μου», λέει, «η μόδα είναι ένας από τους μεγαλύτερους πλούτους που μου άφησε η μητέρα μου. Ξέρω πως η ομορφιά υπάρχει. Το ήξερα όλα αυτά τα χρόνια. Τη γνώρισα μικρός, κι αυτό με βοήθησε να συνεχίσω τη ζωή μου».

Σήμερα ο Μέισον είναι 24 ετών, αλλά κατά κάποιον τρόπο είναι και πάλι τριών, το νυφικό που σχεδίασε το αφιέρωσε σε μια μάνα που είναι αιωνίως νέα, που είναι στην ηλικία του και θα μπορούσε να είναι γυναίκα του. «Είναι ένας φόρος τιμής, ένα ρούχο που σχεδίασα με τη σκέψη μου σ' εκείνη» τονίζει. Το πρώτο ντεφιλέ με ρούχα που σχεδίασε εκείνος έγινε την περασμένη Τετάρτη το βράδυ στο Παρίσι, και ο Μέισον δεν μπορεί να κρύψει την υπερηφάνειά του. Μιλά γρήγορα, καταπίνει τις λέξεις, δεν έχει καιρό για χάσιμο. Κι ένα πράγμα ζητά από τους δημοσιογράφους: «Σας παρακαλώ, μη με ρωτάτε συνέχεια για την όρασή μου».