Tο σύγχρονο Φαρ Ουέστ

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: μια χώρα που έχει το 30% των παγκοσμίων αποθεμάτων κοβαλτίου, το 10% των αποθεμάτων χαλκού, απεριόριστο ψευδάργυρο, και ένα διεφθαρμένο κράτος που σε συνεργασία με ξένες εταιρείες λεηλατεί αυτόν τον φυσικό πλούτο.

H ξένη εταιρεία Somika, αγνώστων λοιπών στοιχείων και μετόχων, έχει εγκαταστήσει τη μονάδα επεξεργασίας μεταλλευμάτων, όπου χρησιμοποιούνται μεγάλες ποσότητες οξέων, πάνω στο υδροφόρο στρώμα που τροφοδοτεί το Λουμπούμπασι, δεύτερη πόλη της Λ.Δ. του Κονγκό. «Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η ποιότητα του νερού σε δύο ή τρία χρόνια», λέει ο διευθυντής ενός ιατρικού κέντρου της πόλης.

H αυστραλιανή εταιρεία Anvil Mining, που είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, έθεσε τον Οκτώβριο του 2004 τα φορτηγά και τα αεροπλάνα της στη διάθεση του στρατού για να ανακαταλάβει μια μικρή πόλη που είχε περιέλθει στον έλεγχο μιας ένοπλης οργάνωσης. Όπως αποκάλυψε ρεπορτάζ της αυστραλιανής τηλεόρασης, στη διάρκεια της επιχείρησης σκοτώθηκαν εν ψυχρώ τουλάχιστον 100 άμαχοι. Ήδη κινούνται δικαστικές διαδικασίες εναντίον της εταιρείας για «συνενοχή».

H ινδική εταιρεία Chemaf έλαβε άδεια για εξορύξεις στην περιφέρεια του Λουμπούμπασι υπό τον όρο να κάνει επενδύσεις για τη βιομηχανική αξιοποίηση της περιοχής. Στην πραγματικότητα, η εταιρεία χρησιμοποιεί ανηλίκους για τη λεηλασία της γης με πρωτόγονα μέσα, και στέλνει τους σάκους με το κοβάλτιο και τον χαλκό στην Ασία, μέσω της Νότιας Αφρικής ή της Τανζανίας.

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταγγελίες που περιέχονται σε έρευνα που πραγματοποίησε το Κοινοβούλιο της Λ.Δ. του Κονγκό στα τέλη του 2005. «Εδώ είναι το Φαρ Ουέστ», λέει ένας βιομήχανος στη Μοντ. «Έρχονται Ασιάτες, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί ή Κονγκολέζοι επιχειρηματίες και λεηλατούν τη χώρα σε συνεργασία με τις αρχές». Την ίδια ώρα, η κρατική εταιρεία Gecamines, σύμβολο τη δεκαετία του '70 μιας Αφρικής που αποτίνασσε τον αποικιοκρατικό ζυγό, αφήνεται σιγά-σιγά να σβήσει. Οι εγκαταστάσεις της στα περίχωρα του Λουμπούμπασι θυμίζουν βιομηχανική έρημο. Μόλις χαράζει, πρώην εργαζόμενοι ή συγγενείς τους έρχονται με σφυριά και προσπαθούν να ξύσουν υπολείμματα χαλκού που είναι κολλημένα στους παλιούς φούρνους. Κάθε τόσο έρχονται οι φύλακες και τους απομακρύνουν, αλλά εκείνοι επιστρέφουν, δεν έχουν άλλωστε τίποτα να χάσουν.

Ο καινούργιος «νονός» του Λουμπούμπασι λέγεται Τζωρτζ Φόρεστ. Βελγικής υπηκοότητας, αλλά γεννημένος στο Κονγκό, ο εξηντάχρονος αυτός επιχειρηματίας είναι πρόεδρος της πρώτης ιδιωτικής εταιρείας της χώρας. Στην πόλη όπου δολοφονήθηκε ο Πατρίς Λουμούμπα, όλα τα σχολεία λέγονται πλέον Τζωρτζ Φόρεστ. Τα κέντρα υγείας, το ίδιο. H τοπική ποδοσφαιρική ομάδα φέρει τα χρώματα των επιχειρήσεών του. Ο επιχειρηματίας επιχορηγεί το τοπικό μουσείο και έχει ιδρύσει ένα πολιτιστικό κέντρο. H Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μετατρέπεται σιγά-σιγά στην πρώτη ιδιωτικοποιημένη χώρα του κόσμου. Εκτός κι αν εμφανιστεί ένας Αφρικανός Τσάβες και χαλάσει τη δουλειά.