«Θα 'θελα να 'χα φίλο τον μικρό Nικόλα...»

Πες μου τώρα, αγόρι μου, τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στις ιστορίες του Mικρού Nικόλα; «Tο στυλ αυτού που το φτιάχνει. Έχει πολύ ωραία αστεία, είναι σαν να μη μιλάει ο συγγραφέας αλλά το παιδί το κανονικό, γιατί ο συγγραφέας είναι μεγάλος και ο Mικρός Nικόλας είναι μικρός, και ο συγγραφέας γράφει πράγματα που τα σκέφτονται τα παιδιά»

Το παιδί που είναι απέναντί μου, ή μάλλον το παιδί που είναι ξαπλωμένο πάνω στο τραπέζι απέναντί μου, θα έλεγε κανείς ότι είναι ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της γενιάς του: βλέπει πολλή τηλεόραση, του αρέσει ο Χάρι Πότερ και ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών, από το σχολείο τού αρέσουν περισσότερο τα διαλείμματα και το αθλητικό απόγευμα, παίζει ποδόσφαιρο και τρελαίνεται για Πλέι Στέισον. T' όνομά του δεν έχει σημασία. Αν του ζήτησα συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία των νέων ιστοριών του Μικρού Νικόλα, και την αναθεωρημένη έκδοση των πέντε παλαιότερων τόμων είναι επειδή ένα παιδί με τόσο έντονους ρυθμούς είναι ταυτόχρονα και φανατικός οπαδός ενός ήρωα που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '50 από τον πατέρα και του Αστερίξ, Ρενέ Γκοσινί. Εδώ και χρόνια - τέσσερα, λέει εκείνο, αλλά τα δύο είναι πιο κοντά στην αλήθεια - ζητάει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί να του διαβάσουν μια ιστορία. Δεν του το επέβαλε κανείς, δεν είναι θέμα ανατροφής ούτε «πολιτικής ευπρέπειας», απλώς του αρέσει. Τον χαλαρώνουν δηλαδή αυτές οι ιστορίες; Γλυκαίνουν τον ύπνο του;

«Όταν πηγαίνω, ας πούμε, στο σκέιτ παρκ, δεν μπορώ μετά να διαβάσω ένα τόσο αστείο βιβλίο, γιατί είμαι σε ένταση, και θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο με πολλή δράση. Ενώ άμα ετοιμάζομαι να κοιμηθώ και θέλω να ηρεμήσω, προτιμώ τον Μικρό Νικόλα».

Για εκείνη την ώρα δεν κάνει ο Χάρι Πότερ, έτσι;

"Μπορεί να δω εφιάλτες. Ενώ με τον μικρό Νικόλα αισθάνομαι να θέλω να γελάσω, και θέλω να διαβάζω όλη τη νύχτα, μου φέρνει ηρεμία".

Ποιος ήρωας σου αρέσει περισσότερο; Εχεις έναν αγαπημένο;

"Όχι. Κάθε ήρωας μ' αρέσει διαφορετικά από τους άλλους".

Ακόμη κι ο σπασίκλας ο Ανιάν έχει κάτι που σου αρέσει;

"Ναι. Είναι το χαϊδεμένο, κι επειδή φοράει γυαλιά δεν μπορούν να τον κτυπήσουν. Κι όταν του λένε κάτι κακό, αρχίζει να κτυπιέται στο πάτωμα και να κλαίει. Αλλά έχει πλάκα, δεν είναι στεναχωρητικό".

Και ποιος άλλος σ' αρέσει;

"Ο Ζοφρουά. Είναι αυτός που έχει μπαμπά πλούσιο. Κι ο Μεξάν, που έχει μπαμπά αστυνομικό".

Εννοείς τον Ρούφους. Θα ήθελες δηλαδή να έχεις κι εσύ μπαμπά αστυνομικό;

"Όχι, όχι, όχι".

Και στον Νικόλα τι σ' αρέσει;

"Το στυλ της οικογενείας του. Ότι ο μπαμπάς, μόλις γυρίζει από τη δουλειά, βάζει παντόφλες, πάει στην πολυθρόνα και διαβάζει εφημερίδα. Ότι η μαμά, όταν κλαίει ο Νικόλας επειδή ο μπαμπάς δεν τον αφήνει να παίξει με τη σβούρα, βγαίνει ΠΑΝΤΑ από την κουζίνα, ΠΑΝΤΑ, και τον παρηγορεί. Αλλά είναι ΠΑΝΤΑ στην κουζίνα".

Για τον ίδιο τον Νικόλα δεν μου είπες.

"Ο Νικόλας έχει πλάκα γιατί κάθε φορά που του στέλνει δώρο η γιαγιά του, το παίρνει στο σχολείο και το γυρίζει πίσω σπασμένο".

Πόσων χρόνων είναι ο Νικόλας;

"Με βάση αυτά που λέει, γύρω στα έξι. Όταν όμως μιλάει για γεωγραφία, φαίνεται μεγαλύτερος".

Εσύ είσαι εννιά. Βλέπεις ομοιότητες ανάμεσα στον Νικόλα και σ' εσένα;

"Όχι, όχι. Καμία σχέση".

Θα μπορούσε ο Νικόλας να είναι κορίτσι;

"Όχι. Αφού λέει πάντα ότι δεν αντέχει τα κορίτσια γιατί είναι χαζά, δεν τα γουστάρει, δεν τα πάει".

Έχω ακούσει πως κι εσύ το λες αυτό μερικές φορές.

"Ναι, για κάποια κορίτσια".

Άρα, βρήκαμε ένα κοινό σας σημείο. Ούτε θα μπορούσε αυτή η παρέα να έχει κορίτσια;

"Μόνο αγοροκόριτσα, που τα πάει ο Νικόλας".

Ο Σανπέ, ο άνθρωπος που κάνει τα σκίτσα, έχει πει ότι ένα αγόρι, για να είναι φυσιολογικό, πρέπει κάτι να κλωτσάει - μια μπάλα, μια κονσέρβα. Συμφωνείς;

"Μάλλον ναι. Κι εγώ, στον δρόμο, όταν δω μια πέτρα την κλωτσάω".

Έχεις προσέξει βέβαια ότι ο Νικόλας δεν έχει τηλεόραση. Θα μπορούσες να ζήσεις εσύ χωρίς τηλεόραση;

"Όχι. Θα έκανα αυτοκτονία".

Όταν μεγαλώσει ο Νικόλας, τι θα γίνει; Έμπορος, καθηγητής, δημοσιογράφος;

"Νομίζω πως θα δουλέψει σε ένα μαγαζί με παιχνίδια. Γιατί θυμάμαι, σε μια ιστορία, το είχε σκάσει από την οικογένειά του και είχε πάει σε ένα μαγαζί με παιχνίδια και τα πούλαγε".

Εσύ θα το 'σκαγες από την οικογένειά σου;

"Όχι. Ποτέ. Βασικά, σ' εκείνα τα χρόνια θα το 'κανα. Αλλά τώρα που έχει αυτοκίνητα γρήγορα, και δεν σ' αφήνουν να περάσεις, δεν θα μ' άρεσε".

Θα παντρευτεί ο Μικρός Νικόλας;

"Ναι, το λέει. Μια μέρα που είχε έρθει η Άννα Μαρία, κι έπαιζαν ποδόσφαιρο, κι έριξε ένα σουτ η Άννα Μαρία κι έσπασε το τζάμι, του άρεσε πολύ του Νικόλα".

Γιατί δεν έχει αδέλφια;

"Δεν ξέρω".

Δεν θέλει ο ίδιος ή οι γονείς του;

"Τώρα θυμήθηκα, σε μια ιστορία, έφερε η φίλη της μαμάς του ένα μωρό σ' ένα καροτσάκι, κι όταν έφυγαν, είπε ο Νικόλας στη μαμά του ότι θέλει κι εκείνος ένα μωρό για να χρησιμοποιήσει το καροτσάκι σαν μεταφορικό μέσο στην αλάνα".

Πώς θα τον χαρακτήριζες, με μια λέξη, τον Νικόλα; Άτακτο, πολυμήχανο;

"Φυσικό".

Εννοείς φυσιολογικό;

"Ναι, φυσιολογικό".

Θα ήθελες να τον έχεις φίλο σου;

"Βέβαια!"



ΣΑΝ NA MHN ΠΕΡΑΣΕ MIA MEPA...


Ο μικρός Νικόλας και οι φίλοι του είναι ξανά εδώ. Πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησαν οι ανέκδοτες ιστορίες που «ψάρεψε» η Άννα Γκοσινί από τα αρχεία του πατέρα της Ρενέ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1977. Τώρα, τα κλασικά πέντε βιβλία (Ο Μικρός Νικόλας, Ο Μικρός Νικόλας και η παρέα του, Οι διακοπές του Μικρού Νικόλα, Ο Μικρός Νικόλας διασκεδάζει, Ο Μικρός Νικόλας έχει προβλήματα) ξανακυκλοφορούν σε μια όμορφη, αναθεωρημένη έκδοση από τους «Σύγχρονους Ορίζοντες».

Με τα ίδια πονηρά σχέδια του ξεχωριστού γελοιογράφου Ζαν Ζακ Σανπέ. Για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγαλύτεροι πώς ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο στην αλάνα της γειτονιάς, ακόμη και χωρίς μπάλα, πώς ήταν να πέφτει ξύλο με τη σέσουλα στο διάλειμμα χωρίς κανείς να κρατά κακία στον άλλο, πώς ήταν να παίζεις τον καουμπόη αντί να αποχαυνώνεσαι στην τηλεόραση...