Δύο προκλήσεις για την Eυρώπη
«Αν οι Ευρωπαίοι δεν αυτοκτονήσουν πολιτικά, αν διατηρήσουν δηλαδή την πολιτική τους ενότητα, ο 21ος αιώνας μπορεί να αποτελέσει τον αιώνα της Ευρώπης, μιας ανθηρής και σταθερής ηπείρου με ένα μοναδικό μοντέλο που θα συνδυάζει τις δυτικές ελευθερίες με την κοινωνική συνοχή». Τόνυ Τζουντ
Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται η Ευρώπη, λέει ο Βρετανός ιστορικός σε συνέντευξή του στην Ελ Παΐς. H Γιουγκοσλαβία, πρώτα απ' όλα. Παραποιώντας την ιστορία, ο Τίτο είχε πείσει δεξιούς και αριστερούς ότι είχε δημιουργήσει ένα πολυεθνικό και πολυπολιτιστικό κράτος. Όταν λοιπόν ξεκίνησε η φασιστικού τύπου εθνοκάθαρση, δεν βρέθηκε ούτε μια ευρωπαϊκή φωνή να απαιτήσει από τους Σέρβους να συμμαχήσουν με τις άλλες εθνότητες. Μια βρετανική μεραρχία θα ήταν αρκετή για να νικήσει τον γιουγκοσλαβικό στρατό και τους Σέρβους παραστρατιωτικούς: αντί γι' αυτήν, επενέβησαν οι Αμερικανοί. Αλλά οι ευθύνες της Ευρώπης ξεκινούν από πολύ νωρίτερα. Αρνήθηκε να λύσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν: στη Γαλλία τιμωρήθηκαν λιγότεροι από το 0,1% των συνεργατών του Βισύ! Οι Δυτικοευρωπαίοι δεν παραδέχθηκαν ποτέ ότι η μεταπολεμική ανοικοδόμηση των χωρών τους στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην απουσία της Ανατολικής Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι φέρουν ιδιαίτερη ευθύνη, αφού δεν αντελήφθησαν τι ήταν ο κομμουνισμός, όπως τη δεκαετία του '30 δεν είχαν αντιληφθεί τι ήταν ο φασισμός.
Δεν είναι λίγα όμως κι εκείνα για τα οποία η Ευρώπη μπορεί να υπερηφανεύεται, τονίζει ο συγγραφέας του «Μετα-πολέμου». Μετά το 1945 θα μπορούσε να έχει επιστρέψει ο φασισμός σε πολλές χώρες, ως απάντηση στις εμπειρίες και τις στερήσεις του πολέμου. Θα μπορούσε επίσης να έχει επιβληθεί ο κομμουνισμός στην Ιταλία, ενδεχομένως στη Γαλλία ή το Βέλγιο. Όχι μόνο δεν συνέβη τίποτα απ' αυτά, όχι μόνο η Ευρώπη κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική και ηθική καταστροφή του πολέμου, αλλά μπόρεσε να διατηρήσει τις εθνικές αυτονομίες χορηγώντας ταυτόχρονα σε υπερεθνικούς οργανισμούς τις εξουσίες που χρειάζονταν για να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
H Γηραιά Ήπειρος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με δύο μεγάλες προκλήσεις, στις οποίες οι πολιτικοί της ηγέτες δεν μπορούν δυστυχώς να ανταποκριθούν. H μία είναι να αναπροσαρμόσει το κοινωνικό της κράτος ενσωματώνοντας σε αυτό τους μετανάστες, χωρίς να υποκύψει στην ξενοφοβία και τον λαϊκισμό που ελκύουν το εκλογικό σώμα τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. H άλλη είναι να καθορίσει τα σύνορά της. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Οι πρώτες είναι ένα όνειρο, ένας τρόπος ζωής, αλλά πρέπει να πας εκεί, το όνειρο είναι ατομικό, μπαίνεις σε ένα πλοίο, ένα αεροπλάνο, και πας στην Αμερική, όπου βρίσκεις δουλειά και είσαι ελεύθερος. H Ευρώπη, αντίθετα, είναι εκεί που βρίσκεσαι. Είσαι στη Σερβία, στην Τουρκία, στην Ουκρανία, και η Ευρώπη έρχεται σε σένα, είναι υπέροχο. Αλλά πρέπει να υπάρξει ένα όριο.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:34 μ.μ.
23 comments
23 Comments:
Μετά απ'αυτή την καταγέλαστη προσπάθεια για εντάχει ξαναγράψιμο της Ιστορίας, δεν απορώ που ο κ.Τζουντ, αντί να βρίσκεται σύμβουλος των επιτελαρχών (τι λέω; οραματιστών!) της Ευρώπης A.G., έχει αναλάβει ταπεινά καθήκοντα διασκεδαστή του κοινού...
Χρειάζεται κι αυτό βέβαια, ειδικά στη χώρα των 40 χρόνων φασισμού σε εφημερίδα της οποίας δημοσιεύτηκε το πρωτότυπο, αλλά και στη χώρα της εφημερίδας όπου (χάρις στο Μιχάλη) αναδημοσιεύεται, το αναγνωστικό κοινό της οποίας, όταν διαβάζει τα περί "βρετανικής μεραρχίας", θυμάται πάντα το στρατηγό Σκόμπυ και τα μηχανοκίνητά του.
Μη, Ιχνηλάτη, μη. Μη μου ταράζεις τον Μαυροπρόβατο. Θα πει ακόμη μεγαλύτερες χοντράδες και μετά δεν θα ξέρει πώς να τις μαζέψει. Εγώ είμαι προπονημένος, γιατί ανάλογα πράγματα άκουσα χθες στην εφημερίδα από έναν πολυγραφότατο συνάδελφο...
Μα είναι απλό, Πάνο: έχει δίκιο. Ξέρεις, δεν μιλάμε για τους παρτιζάνους...
ο κ.Τζουντ (...) έχει αναλάβει ταπεινά καθήκοντα διασκεδαστή του κοινού...
Πάνος (εκ του κοινού):
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχ -χοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχ!
Marièle, όπως μπορείς να κρίνεις εκ του αποτελέσματος, οι συμβουλές του Χειμωνά δεν υπήρξαν ιδιαίτερα επιτυχημένες...
Ιχνηλάτη: σε κανένα σημείο - παντού.
Μιχάλη, με τα αμέσως προηγούμενα σημειώματά σου, σού λείπουν παιχνίδια.
Εμένα, αυτό που μου αρέσει σε αυτό το "μπλογκ" (πάντα σε εισαγωγικά, για να μην προσβάλω τους πραγματικούς μπλόγκερ) είναι το επίπεδο των επιχειρημάτων (αυτό φυσικά περιλαμβάνει κι εμένα)!
Γεια σου Πανούλη, γεια σου Μαυροπρόβατε, γεια σου κι εσένα Μαριέλε!
Ιχνηλάτη, θα τον αφήσεις έτσι, βρε, τον σταλίνα;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αντε Marièle, από την ανεχή (λέγεται;) φιγούρα που κατά Χειμωνά υποτίθεται οτι μιλάει στη θέση μου, δώρο το λινκ
Η αβοήθητη μοναξιά του άνδρα.
Το ίδιο το κείμενο δε μ'άρεσε
Διαβάστε
την τελευταία παράγραφο, αν βαριέστε να το διαβάσετε όλο...
Έβλεπα μουντιάλ... εμείς οι ξυπολητοι πατήσαμε τους ιμπεριαλιστές, πάμε να πατήσουμε και τους υπερόπτες Βραζιλιάνους τώρα...
Διάβαζα και το μπλόγκ του Μάυρου Προβάτου, μην με περάσετε και για χουλιγκάνο...
Η διαφορά ανάμεσα στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη όπως την περιγράφεις είναι πολύ εύστοχη. Έχεις δίκιο.
Παρακαλώ Μαριέλε, ο Μπόμπ όμως τα έχει καλύψει όλα, αν και τον έχει βαρέσει η μαλάκυνση τα τελευταία χρόνια...
Love Minus Zero/No limit
My love she speaks like silence,
Without ideals or violence,
She doesn't have to say she's faithful,
Yet she's true, like ice, like fire.
People carry roses,
Make promises by the hours,
My love she laughs like the flowers,
Valentines can't buy her.
In the dime stores and bus stations,
People talk of situations,
Read books, repeat quotations,
Draw conclusions on the wall.
Some speak of the future,
My love she speaks softly,
She knows there's no success like failure
And that failure's no success at all.
The cloak and dagger dangles,
Madams light the candles.
In ceremonies of the horsemen,
Even the pawn must hold a grudge.
Statues made of match sticks,
Crumble into one another,
My love winks, she does not bother,
She knows too much to argue or to judge.
The bridge at midnight trembles,
The country doctor rambles,
Bankers' nieces seek perfection,
Expecting all the gifts that wise men bring.
The wind howls like a hammer,
The night blows cold and rainy,
My love she's like some raven
At my window with a broken wing.
Και ένα τελευταίο σχόλιο, συγγνώμη και για το προηγούμενο σεντόνι, η διαφορά Ευρώπης - Αμερικής είναι δύο λέξεις που μου έιπε ένας Ναπολιτάνος πρίν κανένα εξάμηνο "Νόου Κούλτσουρ"
...Θα μπορούσε επίσης να έχει επιβληθεί ο κομμουνισμός στην Ιταλία, ενδεχομένως στη Γαλλία ή το Βέλγιο...
Το εννοεί μάλλον σαν μια φυσική καταστροφή ή κάτι παρόμοιο ? :-)
:-)))
Επιτέλους, ρονταρισμένη η άμυνα (ο Μπουφόν... χαιρόσουνα να τον βλέπεις!), λίγο η επίθεση θα έλεγα να μην παίζει όλο "με τη μία" (τέσσερα θα τους είχαμε ρίξει).
Αντε και στις 26 έχει καγκουρώ ψητό σύντροφε.
«Η Ευρώπη κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική και ηθική καταστροφή του πολέμου, αλλά μπόρεσε να διατηρήσει τις εθνικές αυτονομίες χορηγώντας ταυτόχρονα σε υπερεθνικούς οργανισμούς τις εξουσίες που χρειάζονταν για να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. »
Η Ευρώπη του ψυχρού πολέμου, η Ευρώπη των εκατοντάδων περιφερειακών πολέμων, η Ευρώπη της ανηλεούς εκμετάλευσης του «Τρίτου Κόσμου»,
η Ευρώπη του ΝΑΤΟ.
Ετσι «ξεπέρασε» την μεταπολεμική κρίση, σε αυτούς τους οργανισμούς συμμετείχε και με αυτούς συνεχίζει.
Ενα ακόμα νεοταξικό, νεοφασιστικό άρθρα στο «μικρό μαύρο βιβλίο» του κ. Μητσού.
Αγαπητέ κ. Μητσό
Είμαι πολυκαιρινός αναγνώστης σας καιχωρίς την άδεια σας αντέγραψα παραγράφους του κειμένου σας, που ενδιαφέρουν τους μετανάστες στην νέα Ιστοσελίδα του Τομέ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων & Μετανάστευσης του ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως τήρησα τα αυτονόητα και αναφέρω την πηγή και το Link του bog.
Φυσικά ο αναγνώστης της σελίδας μπορεί αυτόματα να έρθει (Link) εδώ στο blog για να διαβάσει ολόκληρο το κείμενο.
Link
http://tm.pasok.gr/anthropina_dikaiomata/
Φιλικά
Βασίλης Αλμπάνης,
23/6/2006
Κύριε Αλμπάνη, τα αρσενικά δευτερόκλιτα στην κλητική παίρνουν κατάληξη -ε
Μητσός, ω Μητσέ.
αλλά κ
Πασόκος, ω Πασόκε
Το νεοτάξ πάντως μένει στην κλητική ίδιο.
Ο Σπαστικός Μάγειρας.
Αμαν πια Σπαστικέ Μάγειρα.
Να υποθέσω, αγαπητέ Αθήναιε, ότι συμφωνείς, εμμέσως, με την εμπεριστατωμένη κριτική του "ελ";
Όχι βέβαια! Πώς το συμπέρανες αυτό;!Ειδικώς με τον Ελ ο οποίος έχει δείξει δείγματα πολιτικής σκέψης κ σε προηγούμενα σχόλιά του αν κ μόνο το γεγονός ότι καθυβρίζει ( "νεοτάξ, φασιστικά" κ μαχαιροπήρουνα μπλε) αντί να συζητά είναι αρκετό να μην ασχοληθώ παραπάνω από 1 δευτερόλεπτο μαζί του.
Το ήξερα, βρε Αθήναιε. Ηθελα απλώς να σε πειράξω.
Πάντως σε αυτό το μπλογκ έρχομαι για να διαβάζω την κυρία Μαστροκάλου, να εξηγούμαστε.
Συγνώμη
ο κ. Μιχάλης θέλει «εμπεριστατωμένη κκριτική».
«Είσαι στη Σερβία ....και η Ευρώπη έρχεται σε σένα, είναι υπέροχο» .
Δεν έρχεται. Πέφτει από ψηλά και ....είναι υπέροχο.
"A towering cloud of toxic gases looms over Belgrade after warplanes, on the 25th night of the NATO onslaught, hit a petrochemicals plant in the northern outskirts of the city.
"An ecological disaster was unfolding yesterday after NATO bombed a combined petrochemicals, fertilizer and refinery complex on the banks of the Danube in the northern outskirts of Belgrade. "A series of detonations that shook the whole city early yesterday sent a toxic cloud of smoke and gas hundreds of feet into the night sky. In the dawn the choking cloud could be seen spreading over the entire northern skyline.
"Among the cocktail of chemicals billowing over hundreds of thousands of homes were the toxic gas phosgene, chlorine and hydrochloric acid. Workers at the industrial complex in Pancevo panicked and released tons of ethylene dichloride, a carcinogen, into the Danube, rather than risk seeing it blown up.
"At least three missile strikes left large areas of the plant crippled and oil and petrol from the damaged refinery area flowed into the river, forming slicks up to 12 miles long. Temperatures in the collapsing plant were said to have risen to more than 1,000 degrees centigrade. Asked about the hazard from chemical smoke, NATO said there was 'a lot more smoke coming from burning villages in Kosovo.'"
Tom Walker, reporting from Belgrade for the London Times on April 19
Δημοσίευση σχολίου
<< Home