Tο φάντασμα του καζίνου

H ιδέα ανήκε σε έναν Αυστριακό επιχειρηματία, τον Μάρτιν Σλαφ: αφού ο τζόγος απαγορεύεται στο Ισραήλ, κι αφού οι Ισραηλινοί πήγαιναν με τσάρτερ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης για να παίξουν τυχερά παιχνίδια, γιατί να μην ανοίξει ένα υπερπολυτελές καζίνο διεθνούς επιπέδου σε μια παλαιστινιακή πόλη, μισή ώρα με το αυτοκίνητο από την Ιερουσαλήμ; Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια πολιτική κάλυψη. Ο ταμίας του Αραφάτ, ο Μοχάμεντ Ρασίντ, έλαβε το 1995 την άδεια του Παλαιστινίου ηγέτη και ο πρώην επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, ο Γιόσι Γκινοσάρ, πήρε το πράσινο φως από τον πρωθυπουργό Ράμπιν. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1998 άρχισαν να γυρίζουν οι ρουλέτες του καζίνου ΟΑΣΙΣ, στην Ιεριχώ. Το 30% των μετοχών ανήκε - και ανήκει ακόμη - στην Παλαιστινιακή Αρχή, το 45% στον όμιλο του Σλαφ, το 15% στην εταιρεία Casinos Austria και το 10% στην Τράπεζα της Αυστρίας. Τα πρώτα δύο χρόνια της λειτουργίας του, το πιο όμορφο καζίνο της Μέσης Ανατολής απέφερε έσοδα ύψους 398 εκατομμυρίων δολαρίων.

Κι ύστερα ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα. Μια μέρα, ισραηλινά τανκς περικύκλωσαν το καζίνο και οι ρουλέτες σταμάτησαν. Έξι μήνες αργότερα απαγορεύθηκε στους Ισραηλινούς πολίτες να μεταβαίνουν στα κατεχόμενα. Όσοι ήθελαν να παίξουν πόκερ και μπλακ τζακ κατέφυγαν και πάλι στην Ανατολική Ευρώπη. Μια ελπίδα γεννήθηκε την ημέρα που κέρδισε τις εκλογές ο Σαρόν. Όπως γράφει η «Ρεπούμπλικα», το βράδυ της νίκης ο Μοχάμεντ Ρασίντ βρισκόταν στο γραφείο του δικηγόρου Ντοβ Βάισγκλας, που ήταν το δεξί χέρι του Σαρόν αλλά και ένας από τους δικηγόρους του ομίλου Σλαφ. Εκεί τους συνάντησε και ο Όμρι, ο γιος του Σαρόν. Αλλά το καζίνο δεν άνοιξε ούτε τότε ούτε έναν χρόνο αργότερα, με τη νίκη του Αμπού Μάζεν. Τότε άσκησε βέτο ο αρχηγός του ισραηλινού Γενικού Επιτελείου, ο Μοσέ Γιααλόν, με το επιχείρημα ότι τα κέρδη από το καζίνο θα χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων.

Παρόλα αυτά τα εμπόδια, το καζίνο έμεινε όρθιο. Έφυγαν βέβαια οι κρουπιέρηδες και οι επιθεωρητές, αλλά έμειναν οι ρουλέτες, τα τραπέζια και οι κουλοχέρηδες. Τώρα, η Χαμάς απειλεί να τα πετάξει κι αυτά στα σκουπίδια και να αποδώσει το καζίνο στον λαό. «Είναι ένας τόπος διαφθοράς και αμαρτίας, που δεν συνάδει με τη θρησκεία μας», λέει ο υπουργός Πολιτισμού Αταλάχ Αμπού αλ Σιμπάχ, που έχει εξαπολύσει ήδη ανάλογες επιθέσεις εναντίον του χορού της κοιλιάς, των αμερικανικών ταινιών και της μουσικής ποπ. Οι Παλαιστίνιοι δεν συμφωνούν κατ' ανάγκην μαζί του, αλλά πεινάνε, δεν έχουν φάρμακα να δώσουν στα παιδιά τους, η Δύση τούς έχει εγκαταλείψει· πώς να υπερασπισθούν ένα υπερπολυτελές καζίνο;