Θαυμασμός, μίσος, οίκτος

«Οι Γάλλοι αποτελούν το πιο λαμπρό και το πιο επικίνδυνο έθνος στην Ευρώπη, συγχρόνως δε το ιδανικότερο για να αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού, μίσους, οίκτου ή τρόμου, αλλά ποτέ αδιαφορίας». Αλέξις ντε Τοκβίλ

H ΕΠΙΣΤΟΛΗ. «Αγαπημένε μου πατέρα. H γενιά που διευθύνει σήμερα τη Γαλλία έχει βγει από μια περίοδο ισχυρής ανάπτυξης και έχει σπουδάσει εκείνη την ευλογημένη περίοδο που ήταν αρκετό να δουλεύεις για να προοδεύεις. Σήμερα, η δουλειά και οι σπουδές δεν είναι πια αρκετές. Το χειρότερο όμως δεν είναι η έλλειψη δυναμισμού της οικονομίας και ο κοινωνικός μαρασμός. Είναι ότι απέναντι σ' αυτά τα προβλήματα η γενιά μας αισθάνεται πως δεν την καταλαβαίνουν και, ακόμη σημαντικότερο, δεν τη στηρίζουν. Αποτελεί καινούργιο φαινόμενο στην Ιστορία της ανθρωπότητας μια γενιά υπερήφανη για την επιτυχία της να αποστρέφει το βλέμμα από τα προβλήματα της επόμενης γενιάς και να ανέχεται η κατάσταση να είναι χειρότερη από αυτή που η ίδια έζησε. Λες πάντα ότι πρέπει να γινόμαστε αυτό που θέλουμε να γινόμαστε. Αλλά πώς; Αυτή η εποχή κι αυτή η χώρα είναι τόσο θλιβερές...». Αλίς Ρουφό (25 ετών, απόφοιτος Πολιτικών Επιστημών).

H ΝΥΞΗ. Μετά το διάγγελμα που απηύθυνε την περασμένη Παρασκευή ο πρόεδρος Σιράκ, ο ηγέτης του κεντροδεξιού κόμματος UDF Φρανσουά Μπερού δήλωσε: «Για να αποφύγουμε την κρίση, διακινδυνεύουμε τη γελοιότητα. Ελπίζω να μην αποκτήσουμε και τα δύο».

H ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ. Σύμφωνα με τον ποιητή και πρωθυπουργό Ντομινίκ ντε Βιλπέν, «η Γαλλία μοιάζει με τη γυναίκα που λαχταρά να την πάρουν». Όμως η Γαλλία δεν είναι ούτε μια γυναίκα ούτε μια οικογένεια ή ένα κοπάδι, επισημαίνει στη Λιμπερασιόν ο ιστορικός Τιερύ Πες. Οι ανταγωνισμοί που τη διαπερνούν είναι βαθείς, αλλά η ηγετική τάξη δεν μπορεί να τους δει, να τους νιώσει, να τους διαχειριστεί.

H ΔΡΑΣΗ. «Οι νέοι, μαθητές ή φοιτητές, από το κέντρο ή από τα προάστια, διαδηλώνουν για να πάρουν στα χέρια τους το μέλλον τους», γράφει στην ίδια εφημερίδα ο Μπρουνό Ζυλιάρ, πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Φοιτητών της Γαλλίας (Unef). «Τους έλεγαν ατομιστές, διαλέγουν τη συλλογική δράση. Το σημαντικό σήμερα δεν είναι ποιος θα βγει νικητής από αυτό το μπρα-ντε-φερ, αλλά να έχει το δικαίωμα η νεολαία αυτής της χώρας να κτίσει το μέλλον της».

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ. «Αγαπημένη μου κόρη. Αν έχεις δίκιο, είναι τρομερό για τη γενιά μου. Παρά ταύτα, η συζήτηση, η ανταλλαγή απόψεων, μου φαίνεται ο μοναδικός τρόπος για να βγούμε από αυτή τη σύγκρουση. Και εξακολουθώ να πιστεύω στη σημασία των εξετάσεων, των διπλωμάτων, της μαθητείας. H εργασία είναι μια πραγματική δεύτερη ευκαιρία που έχει κάποιος για να κτίσει την προσωπικότητά του και να αποκτήσει αυτοεκτίμηση. Να δουλεύεις καλά και να μη με θεωρείς υπερβολικά γέρο». Μαρσέλ Ρουφό (παιδοψυχίατρος).