Mία σύμβαση, τρεις μύθοι

Οι γαλλικές επιχειρήσεις δεν κάνουν προσλήψεις. Ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος. H αγορά εργασίας είναι άκαμπτη. Τρία επιχειρήματα υπέρ της Σύμβασης Πρώτης Πρόσληψης (CPE), τρεις μύθοι.

Το 1993, που ήταν χρονιά ύφεσης, έγιναν στη Γαλλία 3,6 εκατομμύρια προσλήψεις. Το 2003, μια χρονιά χαμηλής ανάπτυξης, οι προσλήψεις έφτασαν τα 4,8 εκατομμύρια. Τρία χρόνια νωρίτερα, είχαν υπερβεί τα 5,4 εκατομμύρια. Μια δουλειά στις τρεις αλλάζει χέρια, λόγω συνταξιοδότησης, παραίτησης ή απόλυσης. Το πρόβλημα της Γαλλίας δεν είναι λοιπόν η έλλειψη προσλήψεων, γράφει στη Μοντ ο Ζαν-Φρανσουά Κουβρά, συγγραφέας του «Κρυφού Προσώπου της Παγκόσμιας Οικονομίας» (εκδ. Hatier, 1989). Ούτε είναι αλήθεια ότι δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Όταν οι επιχειρήσεις προβλέπουν επέκταση των δραστηριοτήτων τους, οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις απολύσεις. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, την τριετία 1999-2001 δημιουργήθηκαν σχεδόν 1,5 εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας, κατά 74% περισσότερες από όσες δημιουργήθηκαν το ίδιο διάστημα στη Βρετανία. Στην επιτυχία αυτή συνέβαλε αποφασιστικά η καθιέρωση του 35ώρου, ενός μέτρου που πολέμησε με πάθος η νέα δεξιά κυβέρνηση, κατορθώνοντας τελικά να το καταργήσει.

Ο δεύτερος μύθος αφορά το περίφημο 23% της ανεργίας των νέων, που βρίσκεται κοντά στο πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Το ποσοστό αυτό προκύπτει από τη διαίρεση του αριθμού των νέων 15-24 ετών που παίρνουν επίδομα ανεργίας με τον ενεργό πληθυσμό αυτής της ηλικιακής κατηγορίας, δηλαδή εκείνους που εργάζονται ή ψάχνουν δουλειά. Επειδή όμως στη Γαλλία η παραμονή στο σχολείο ή το Πανεπιστήμιο διαρκεί περισσότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη, ο ενεργός πληθυσμός περιλαμβάνει λιγότερο από έναν στους δύο νέους. Αν στον παρονομαστή του κλάσματος τοποθετηθεί το σύνολο των νέων αυτής της ηλικίας, όπως έκανε το Ευρωβαρόμετρο, το ποσοστό της νεανικής ανεργίας μειώνεται στο 8,1%, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. (Ενδιαφέροντα στοιχεία για το θέμα αυτό δημοσιεύονται και σε δύο εξαιρετικά blogs: Ιστολόγιον, histologion-gr. blogspot. com, και Μαύρο Πρόβατο, mauro-probato. blogspot. com).

Οι υποστηρικτές της CPE διαδίδουν και έναν τρίτο μύθο: ότι o νόμος θα προσδώσει ελαστικότητα σε μια υπερβολικά άκαμπτη αγορά εργασίας, που είναι έτσι οργανωμένη ώστε να διαφυλάσσει τις υπάρχουσες θέσεις εις βάρος των ανέργων. Ένας αριθμός, πάλι από το Ευρωβαρόμετρο, δείχνει ότι και αυτό το επιχείρημα είναι σαθρό: το τρίτο τρίμηνο του 2005, το 6,7% των Γάλλων μισθωτών είχαν αρχίσει την εργασία τους στη διάρκεια των τριών προηγουμένων μηνών. Σε ό,τι αφορά την ευελιξία, η Γαλλία βρίσκεται στην κορυφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου ο μέσος όρος του δείκτη αυτού δεν υπερβαίνει το 4,9%.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα υπέρ των νέων, καταλήγει ο Ζαν-Φρανσουά Κουβρά. Να ξέρουμε όμως τουλάχιστον για τι μιλάμε. Και να μην παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα.