Tα τραγούδια του Άλαν

Αγωνία επικρατεί στην Αμερική για τη δημοσιογράφο Τζιλ Κάρολ, που απήχθη στις 7 Ιανουαρίου στη Βαγδάτη και απειλείται με θάνατο. Στη διάρκεια εκείνης της απαγωγής, όμως, έχασε τη ζωή του ο Ιρακινός διερμηνέας της Τζιλ. Ένας σπουδαίος άνθρωπος.

«Όλοι τον ήξεραν ως Άλαν ή Έλιν όπως προφέρεται στα ιρακινά αραβικά. Πριν από τον πόλεμο, είχε ένα δισκοπωλείο στην καλύτερη γειτονιά της Βαγδάτης, την Αλ-Αρασάτ. Πελάτες του ήταν αυτοί οι δυτικοποιημένοι Ιρακινοί που τρελαίνονται για ξένη μουσική. Για όλους εμάς που ακούμε ροκ, εναλλακτική μουσική, τζαζ κ.λπ., δεν είχε πολλούς ανταγωνιστές. Το μαγαζί του δεν ήταν ένα απλό δισκοπωλείο, αλλά ένας Παράδεισος. Είχε τα πάντα, από Άμπα μέχρι Μέριλιν Μάνσον. Και μπορούσε να σου βρει τα πάντα. "Άλαν", του έλεγες, "άκουσα ένα φοβερό τραγούδι στο ραδιόφωνο, πρέπει να μου το βρεις". Εκείνος σε ρωτούσε υπομονετικά: "Ποιος το ερμηνεύει; Άνδρας ή γυναίκα; Θυμάσαι κανένα στίχο;". Τις περισσότερες φορές το είχε ακούσει και μπορούσε να στο βρει.

Είχε σπουδάσει ηλεκτρολόγος, αλλά το πάθος του ήταν η μουσική. Ήταν Χριστιανός από τη Βασόρα, και είχε μια γυναίκα που τον λάτρευε, την F. Τον πειράζαμε, πως μόλις παντρευτεί και αποκτήσει οικογένεια θα χάσει το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Αλλά δεν το έχασε. Οι συζητήσεις με τον Άλαν συνέχισαν να περιστρέφονται γύρω από τους Πινκ Φλόυντ και τον Τζίμι Χέντριξ, αλλά περιλάμβαναν πλέον και την F, την κόρη του M και τον μικρό του γιο. Γι'αυτούς σπαράζει τώρα η καρδιά μου.

Συχνά έμπαινες στο μαγαζί και δεν έβρισκες κανέναν - όλοι ήταν στο διπλανό δωμάτιο και έπαιζαν κάποια εκδοχή του FIFA Soccer στο PlayStation. Ύστερα ερχόταν ο Άλαν, σου πρόσφερε ποτό και άρχιζε να σου διηγείται το τελευταίο κουτσομπολιό - τα ήξερε όλα. Όταν άρχισε ο πόλεμος, η περιοχή όπου βρισκόταν το μαγαζί ερήμωσε. Έρχονταν όλο και λιγότεροι πελάτες, γιατί ήταν επικίνδυνο. Όταν ο Άλαν άρχισε να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα, αναγκάστηκε να το κλείσει. Κυκλοφορούσε με το σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο του πατέρα του, όπου είχε βάλει στο πίσω παράθυρο μια φωτογραφία του αγιατολάχ Σιστάνι. "Για να κρατώ μακριά τους φανατικούς", έλεγε.

H E. κι εγώ τον επισκεπτόμασταν πότε-πότε μετά τον πόλεμο, πριν κλείσει το μαγαζί. Μια μέρα τον βρήκαμε να κάθεται πίσω από το ταμείο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, και να ψάχνει τα CD. Δεν υπήρχε τρόπος να ακούσουμε μουσική, κι έτσι εκείνος κι η E. άρχισαν να τραγουδούν τα καλύτερα τραγούδια τους, αυτοσχεδιάζοντας αρκετά. Πριν το καταλάβουμε, είχαν περάσει δύο ώρες. Και τότε συνειδητοποίησα πως αυτό που έκανε το μαγαζί του Άλαν Παράδεισο δεν ήταν η μουσική. Ήταν ο Άλαν.

Λάτρευε τους Πινκ Φλόυντ, και ειδικά εκείνο το τραγούδι που λέγεται Goodbye Blue Sky. Αντίο Γαλανέ Ουρανέ. Αντίο Άλαν...».

(Από το blog της Riverbend, μιας νεαρής Ιρακινής, που γράφει στη διεύθυνση: http: //riverbendblog.blogspot.com/)