Pευστό χρυσάφι

«Ο Θεός μού έκανε ένα δώρο: να κάνω ευτυχισμένο τον κόσμο παίζοντας ποδόσφαιρο». Ρονάλντο ντε Άσις Μορέιρα, ευρύτερα γνωστός ως Ροναλντίνιο

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ξέρει πώς να κερδίζει στο χρηματιστήριο, πού να επενδύει ώστε να αποκομίζει μεγαλύτερα κέρδη, πώς να μειώνει το έλλειμμα μιας επιχείρησης. Όταν ανέλαβε λοιπόν την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, αποφάσισε να εφαρμόσει τις ίδιες αρχές. Αλλάζει κάθε τόσο προπονητή ανάλογα με το κόστος, φροντίζει οι αγοραπωλησίες των παικτών να αφήνουν πάντα κάτι στην ομάδα, διοικεί με λίγα λόγια μ' ένα κομπιουτεράκι στο χέρι. Το αποτέλεσμα είναι η ομάδα να βρίσκεται σήμερα σε μια ζηλευτή οικονομική θέση: τα έσοδά της, για παράδειγμα, αυξήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια κατά 50%. Έχει όμως ένα πρόβλημα: δεν παίζει καλή μπάλα. Έχει να κερδίσει οποιονδήποτε τίτλο από το 2003. Και το περασμένο Σάββατο υπέστη τον έσχατο εξευτελισμό, χάνοντας στην έδρα της από τον αιώνιο αντίπαλό της, την Μπαρτσελόνα, με 3-0. Αν μάλιστα ο τερματοφύλακάς της, ο Ικέρ Κασίγιας, δεν βρισκόταν σε πολύ καλή μέρα το σκορ θα είχε λάβει αστρονομικές διαστάσεις.

H Ρεάλ έχει μια δικαιολογία, που επιβαρύνει όμως ακόμη περισσότερο τη θέση της: με την αντίπαλό της έπαιζαν ποδοσφαιριστές όπως ο Ετό και, κυρίως, ο Ροναλντίνιο. Αυτοί έβαλαν και τα τρία γκολ. Με τον τρόπο αυτό εκδικήθηκαν τον πρόεδρο της Ρεάλ για τον τρόπο που τους φέρθηκε. Ο Ροναλντίνιο είχε προταθεί στην ομάδα το 2003, αλλά προτιμήθηκε ο Μπέκαμ επειδή ήταν μεγαλύτερη φίρμα και θα έφερνε περισσότερα λεφτά. Ο Ετό κτύπησε την πόρτα της Ρεάλ στα 15 του χρόνια, έπαιξε μερικά χρόνια στους μικρούς, για να τον δανείσουν στη συνέχεια στη Μαγιόρκα και τελικά να τον πουλήσουν στην Μπαρτσελόνα. Τον περασμένο Μάιο γιόρτασε την κατάκτηση του τίτλου τραγουδώντας: «Μπάσταρδοι της Μαδρίτης, υποκλιθείτε στους πρωταθλητές».

Αλλά το φαινόμενο του αγώνα ήταν ο Ροναλντίνιο. Όρθιοι, δεκάδες χιλιάδες οπαδοί της Ρεάλ τον αποθέωσαν μετά το εκπληκτικό δεύτερο γκολ του, κάτι που είχε συμβεί στο Μπερναμπέου μόνο με τον Μαραντόνα. Σε λίγες μέρες, οι δημοσιογράφοι του περιοδικού France Football θα απονείμουν στον 25χρονο Βραζιλιάνο τον τίτλο του Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς. Όπως σημειώνει όμως η Ελ Παΐς, οι τίτλοι αυτοί είναι εφήμεροι. Και άλλοι ποδοσφαιριστές τιμήθηκαν με τέτοια βραβεία και ύστερα από δύο χρόνια ξεχάστηκαν. Ο Ροναλντίνιο, αντίθετα, είναι αντιπρόσωπος μιας οικογένειας ανωτέρων αθλητών. Ένας ειδικός απεσταλμένος που συγκεντρώνει τις ιδιότητες του κληρονόμου και του προάγγελου. Είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς τον Πελέ χωρίς τον Κουτίνιο, τον Τοστάο χωρίς τον Πελέ, τον Ζίκο χωρίς τον Τοστάο, τον Ρομάριο χωρίς τον Ζίκο, τον Ρονάλντο χωρίς τον Ρομάριο, τον Ροναλντίνιο χωρίς τον Ρονάλντο. Όπως είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς τον Ρομπίνιο χωρίς τον Ροναλντίνιο.

Ρευστό χρυσάφι κυλάει στις φλέβες αυτού του παιδιού. Και οδηγεί τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον.